1 Vir die musiekleier; op die Gittiet. 'n Psalm van Asaf.
3 Hef aan 'n lied en laat die tamboeryn klink, die lieflike siter saam met die harp.
4 Blaas die basuin op nuwemaan, op volmaan vir ons feesdag.
5 Want dit is 'n insetting vir Israel, 'n verordening van die God van Jakob.
6 Hy het dit ingestel as getuienis in Josef toe Hy uitgetrek het teen Egipteland. 'n Taal wat ek nie geken het nie, het ek gehoor:
7 Ek het sy skouer bevry van die las, sy hande het die mandjie gelos.
8 In die nood het jy geroep, en Ek het jou uitgered; Ek het jou geantwoord in die skuilplek van die donder; Ek het jou getoets by die waters van M,riba. Sela.
9 Hoor, my volk, en Ek wil jou dit inskerp; Israel, as jy tog na My wou luister!
10 Daar mag by jou geen vreemde god wees nie, en voor 'n uitlandse god mag jy jou nie neerbuig nie.
11 Ek is die HERE jou God wat jou laat optrek het uit Egipteland; maak jou mond wyd oop, dat Ek dit kan vul.
12 Maar my volk het na my stem nie geluister nie, en Israel was vir My nie gewillig nie.
13 Toe het Ek hulle oorgegee aan die verhardheid van hul hart, dat hulle in hul eie planne kon wandel.
14 Ag, as my volk maar na My wou luister, Israel in my weë wou wandel!
15 Gou sou Ek hul vyande onderwerp en my hand teen hul teëstanders uitstrek.
16 Die haters van die HERE sou kruipende na Hom toe kom; maar hulle tyd sou vir ewig wees. [ (Psalms 81:17) Ja, Hy sou hulle voed met die beste van die koring; en met heuning uit die rots sou Ek jou versadig. ]
1 Au chef des chantres. Sur la guitthith. D'Asaph. Chantez avec allégresse à Dieu, notre force! Poussez des cris de joie vers le Dieu de Jacob!
2 Entonnez des cantiques, faites résonner le tambourin, La harpe mélodieuse et le luth!
3 Sonnez de la trompette à la nouvelle lune, A la pleine lune, au jour de notre fête!
4 Car c'est une loi pour Israël, Une ordonnance du Dieu de Jacob.
5 Il en fit un statut pour Joseph, Quand il marcha contre le pays d'Egypte... J'entends une voix qui m'est inconnue:
6 J'ai déchargé son épaule du fardeau, Et ses mains ont lâché la corbeille.
7 Tu as crié dans la détresse, et je t'ai délivré; Je t'ai répondu dans la retraite du tonnerre; Je t'ai éprouvé près des eaux de Meriba. Pause.
8 Ecoute, mon peuple! et je t'avertirai; Israël, puisses-tu m'écouter!
9 Qu'il n'y ait au milieu de toi point de dieu étranger! Ne te prosterne pas devant des dieux étrangers!
10 Je suis l'Eternel, ton Dieu, qui t'ai fait monter du pays d'Egypte; Ouvre ta bouche, et je la remplirai.
11 Mais mon peuple n'a point écouté ma voix, Israël ne m'a point obéi.
12 Alors je les ai livrés aux penchants de leur coeur, Et ils ont suivi leurs propres conseils.
13 Oh! si mon peuple m'écoutait, Si Israël marchait dans mes voies!
14 En un instant je confondrais leurs ennemis, Je tournerais ma main contre leurs adversaires;
15 Ceux qui haïssent l'Eternel le flatteraient, Et le bonheur d'Israël durerait toujours;
16 Je le nourrirais du meilleur froment, Et je le rassasierais du miel du rocher.