1 Vir die musiekleier; op die wysie van: "Sterf vir die Seun". 'n Psalm van Dawid.

2 Ek wil die HERE loof met my hele hart; ek wil al u wonders vertel.

3 In U wil ek bly wees en juig; ek wil psalmsing tot eer van u Naam, o Allerhoogste,

4 omdat my vyande agteruitwyk, struikel en omkom van voor u aangesig.

5 Want U het my reg en my regsaak behandel; U het gaan sit op die troon, o regverdige regter!

6 U het die heidene gedreig, die goddelose laat omkom, hulle naam uitgedelg vir ewig en altyd.

7 Die vyande het omgekom -- puinhope vir ewig; ook die stede wat U verwoes het; hulle gedagtenis, ja, die het vergaan.

8 Maar die HERE sit vir ewig; Hy het sy troon reggesit vir die oordeel.

9 En Hy self sal die wêreld oordeel in geregtigheid en die volke vonnis met reg.

10 So is die HERE dan 'n rotsvesting vir die verdrukte, 'n rotsvesting in tye van benoudheid.

11 En hulle wat u Naam ken, sal op U vertrou, omdat U die wat U soek, nie verlaat nie, o HERE!

12 Psalmsing tot eer van die HERE wat op Sion woon; verkondig onder die volke sy dade.

13 Want Hy wat die bloed soek, dink aan hulle; Hy vergeet die geroep van die ellendiges nie.

14 Wees my genadig, HERE, aanskou my ellende vanweë my haters, U wat my verhef uit die poorte van die dood;

15 sodat ek al u roemryke dade kan vertel, in die poorte van die dogter van Sion kan juig oor u heil.

16 Die heidene het gesink in die kuil wat hulle gemaak het; hulle voet is gevang in die net wat hulle gespan het.

17 Die HERE het Hom bekend gemaak; Hy het strafgerig geoefen; die goddelose is verstrik in die werk van sy hande. Higgajon. Sela.

18 Die goddelose sal teruggaan na die doderyk, al die heidene wat God vergeet.

19 Want die behoeftige sal nie vir altyd vergeet word, die verwagting van die ellendiges nie vir ewig verlore gaan nie.

20 Staan op, HERE, laat die mens nie sterk word nie; laat die heidene voor u aangesig geoordeel word! [ (Psalms 9:21) o HERE jaag hulle skrik aan; laat die heidene weet, hulle is mense! Sela. ]

1 Au chef des chantres. Sur Meurs pour le fils. Psaume de David. Je louerai l'Eternel de tout mon coeur, Je raconterai toutes tes merveilles.

2 Je ferai de toi le sujet de ma joie et de mon allégresse, Je chanterai ton nom, Dieu Très-Haut!

3 Mes ennemis reculent, Ils chancellent, ils périssent devant ta face.

4 Car tu soutiens mon droit et ma cause, Tu sièges sur ton trône en juste juge.

5 Tu châties les nations, tu détruis le méchant, Tu effaces leur nom pour toujours et à perpétuité.

6 Plus d'ennemis! Des ruines éternelles! Des villes que tu as renversées! Leur souvenir est anéanti.

7 L'Eternel règne à jamais, Il a dressé son trône pour le jugement;

8 Il juge le monde avec justice, Il juge les peuples avec droiture.

9 L'Eternel est un refuge pour l'opprimé, Un refuge au temps de la détresse.

10 Ceux qui connaissent ton nom se confient en toi. Car tu n'abandonnes pas ceux qui te cherchent, ô Eternel!

11 Chantez à l'Eternel, qui réside en Sion, Publiez parmi les peuples ses hauts faits!

12 Car il venge le sang et se souvient des malheureux, Il n'oublie pas leurs cris.

13 Aie pitié de moi, Eternel! Vois la misère où me réduisent mes ennemis, Enlève-moi des portes de la mort,

14 Afin que je publie toutes tes louanges, Dans les portes de la fille de Sion, Et que je me réjouisse de ton salut.

15 Les nations tombent dans la fosse qu'elles ont faite, Leur pied se prend au filet qu'elles ont caché.

16 L'Eternel se montre, il fait justice, Il enlace le méchant dans l'oeuvre de ses mains. -Jeu d'instruments. Pause.

17 Les méchants se tournent vers le séjour des morts, Toutes les nations qui oublient Dieu.

18 Car le malheureux n'est point oublié à jamais, L'espérance des misérables ne périt pas à toujours.

19 Lève-toi, ô Eternel! Que l'homme ne triomphe pas! Que les nations soient jugées devant ta face!

20 Frappe-les d'épouvante, ô Eternel! Que les peuples sachent qu'ils sont des hommes! -Pause.