1 God van wraak, o HERE, God van wraak, verskyn in ligglans!
2 Verhef U, o regter van die aarde, vergeld die trotsaards hulle dade!
3 Hoe lank sal die goddelose, o HERE, hoe lank sal die goddelose jubel?
4 Hulle smaal, hulle praat onbeskaamd -- al die werkers van ongeregtigheid verhef hulle.
5 o HERE, hulle verbrysel u volk, en hulle verdruk u erfdeel.
6 Hulle maak die weduwee en die vreemdeling dood en vermoor die wese
7 en sê: Die HERE sien dit nie, en die God van Jakob merk dit nie.
8 Let op, o onverstandiges onder die volk, en julle dwase, wanneer sal julle verstandig word?
9 Sou Hy wat die oor plant, nie hoor nie, of Hy wat die oog formeer, nie sien nie?
10 Sou Hy wat die nasies tugtig, nie straf nie -- Hy wat die mens kennis leer?
11 Die HERE ken die gedagtes van die mense -- dat hulle nietigheid is.
12 Welgeluksalig is die man, o HERE, wat U onderrig en wat U leer uit u wet,
13 om hom rus te gee van die dae van teëspoed, totdat die kuil vir die goddelose gegrawe word.
14 Want die HERE sal sy volk nie verwerp en sal sy erfdeel nie verlaat nie;
15 want die regspraak sal terugkeer tot geregtigheid, en al die opregtes van hart sal dit volg.
16 Wie sal vir my optree teen die kwaaddoeners? Wie sal my bystaan teen die werkers van ongeregtigheid?
17 As die HERE vir my nie 'n hulp was nie, dan het my siel gou in die stilte gewoon.
18 As ek dink: My voet wankel -- dan ondersteun u goedertierenheid my, o HERE!
19 As my gedagtes binne-in my vermenigvuldig, dan verkwik u vertroostinge my siel.
20 Het die regterstoel wat onheil stig, met U gemeenskap; wat moeite versin teen die insettinge in?
21 Hulle bestorm die lewe van die regverdige en veroordeel onskuldige bloed.
22 Maar die HERE is 'n rotsvesting vir my, en my God die rots van my toevlug.
23 En Hy laat hulle ongeregtigheid op hulle terugkeer en verdelg hulle in hul boosheid; die HERE onse God verdelg hulle.
1 Dieu des vengeances, Eternel! Dieu des vengeances, parais!
2 Lève-toi, juge de la terre! Rends aux superbes selon leurs oeuvres!
3 Jusques à quand les méchants, ô Eternel! Jusques à quand les méchants triompheront-ils?
4 Ils discourent, ils parlent avec arrogance; Tous ceux qui font le mal se glorifient.
5 Eternel! ils écrasent ton peuple, Ils oppriment ton héritage;
6 Ils égorgent la veuve et l'étranger, Ils assassinent les orphelins.
7 Et ils disent: L'Eternel ne regarde pas, Le Dieu de Jacob ne fait pas attention!
8 Prenez-y garde, hommes stupides! Insensés, quand serez-vous sages?
9 Celui qui a planté l'oreille n'entendrait-il pas? Celui qui a formé l'oeil ne verrait-il pas?
10 Celui qui châtie les nations ne punirait-il point, Lui qui donne à l'homme l'intelligence?
11 L'Eternel connaît les pensées de l'homme, Il sait qu'elles sont vaines.
12 Heureux l'homme que tu châties, ô Eternel! Et que tu instruis par ta loi,
13 Pour le calmer aux jours du malheur, Jusqu'à ce que la fosse soit creusée pour le méchant!
14 Car l'Eternel ne délaisse pas son peuple, Il n'abandonne pas son héritage;
15 Car le jugement sera conforme à la justice, Et tous ceux dont le coeur est droit l'approuveront.
16 Qui se lèvera pour moi contre les méchants? Qui me soutiendra contre ceux qui font le mal?
17 Si l'Eternel n'était pas mon secours, Mon âme serait bien vite dans la demeure du silence.
18 Quand je dis: Mon pied chancelle! Ta bonté, ô Eternel! me sert d'appui.
19 Quand les pensées s'agitent en foule au dedans de moi, Tes consolations réjouissent mon âme.
20 Les méchants te feraient-ils siéger sur leur trône, Eux qui forment des desseins iniques en dépit de la loi?
21 Ils se rassemblent contre la vie du juste, Et ils condamnent le sang innocent.
22 Mais l'Eternel est ma retraite, Mon Dieu est le rocher de mon refuge.
23 Il fera retomber sur eux leur iniquité, Il les anéantira par leur méchanceté; L'Eternel, notre Dieu, les anéantira.