1 Want vir die silwer is daar 'n plek waar dit uitkom, en 'n plek vir die goud wat hulle uitwas.

2 Yster word uit die grond gehaal, en koper word uit klip gegiet.

3 'n Einde maak die mens aan die duisternis, en tot die uiterste grens deursoek hy die klip van donkerheid en doodskaduwee.

4 Hy breek 'n mynskag, w,g van hom wat bo woon; hulle wat vergeet is deur die voet daarbo, hulle hang ver van mense af, hulle swaai heen en weer.

5 Die aarde -- daar kom brood uit voort, maar daaronder word dit omgewoel soos deur vuur.

6 Die klippe daarvan is die plek van saffiere, en dit bevat stoffies van goud.

7 'n Pad wat die roofvoël nie ken nie, en die oog van die valk het dit nie gespeur nie;

8 waar die trotse roofdiere nie op trap nie, waar die leeu nie oor stap nie.

9 Hy slaan sy hand aan die klipharde rots, hy woel die berge van die wortel af om.

10 In die rotse breek hy gange uit, en sy oog sien allerhande kosbare dinge.

11 Hy stop waterare toe, dat hulle nie drup nie; en wat verborge was, bring hy aan die lig.

12 Maar die wysheid -- waar word dit gevind? En waar is die plek van verstand?

13 Die mens ken nie die waarde daarvan nie, en dit word in die land van die lewende nie gevind nie.

14 Die wêreldvloed sê: In my is dit nie; en die see sê: By my is dit nie.

15 Fyn goud kan daarvoor nie gegee word nie, en geen silwer as koopprys daarvan afgeweeg word nie.

16 Die goud van Ofir weeg daar nie teen op nie, ook nie die kosbare onikssteen en saffier nie.

17 Goud en glas kan daarmee nie vergelyk word nie, en vir goue voorwerpe ruil 'n mens dit nie.

18 Korale en kristal kan nie genoem word nie, en die besit van wysheid is meer werd as korale.

19 Die topaas van Kus kan daarmee nie vergelyk word nie, suiwer goud word daarteen nie opgeweeg nie.

20 Die wysheid dan -- waar kom dit vandaan? En waar is die plek van die verstand?

21 Ja, dit is verborge vir die oë van alles wat leef, en weggesteek vir die voëls van die hemel.

22 Die plek van vertering en die dood sê: Met ons ore het ons die gerug daarvan gehoor.

23 God weet die weg daarheen, en Hy ken die woonplek daarvan.

24 Want Hy sien tot by die eindes van die aarde; alles wat onder die hemel is, aanskou Hy.

25 Toe Hy vir die wind die gewig bepaal en die waters met die maat afgemeet het,

26 toe Hy vir die reën 'n wet gestel het en 'n weg vir die onweerstraal,

27 toe het Hy die wysheid gesien en dit verkondig; Hy het dit opgestel en dit ook deurvors.

28 Maar aan die mens het Hy gesê: Kyk, die vrees van die HERE is wysheid; en om van die kwaad af te wyk, is verstand.

1 Es hat das Silber seine Gänge und das Gold seinen Ort, da man es schmelzt.

2 Eisen bringet man aus der Erde, und aus den Steinen schmelzt man Erz.

3 Es wird je des Finstern etwa ein Ende, und jemand findet ja zuletzt den Schiefer tief verborgen.

4 Es bricht ein solcher Bach hervor, daß, die darum wohnen, den Weg daselbst verlieren; und fällt wieder und schießt dahin von den Leuten.

5 Man bringet auch Feuer unten aus der Erde, da doch oben Speise auf wächst.

6 Man findet Saphir an etlichen Orten und Erdenklöße, da Gold ist.

7 Den Steig kein Vogel erkannt hat und kein Geiersauge gesehen.

8 Es haben die stolzen Kinder nicht drauf getreten, und ist kein Löwe drauf gegangen.

9 Auch legt man die Hand an die Felsen und gräbet die Berge um.

10 Man reißet Bäche aus den Felsen; und alles, was köstlich ist, siehet das Auge.

11 Man wehret dem Strom des Wassers und bringet, das verborgen drinnen ist, ans Licht.

12 Wo will man aber Weisheit finden, und wo ist die Stätte des Verstandes?

13 Niemand weiß, wo sie liegt, und wird nicht funden im Lande der Lebendigen.

14 Der Abgrund spricht: Sie ist in mir nicht; und das Meer spricht: Sie ist nicht bei mir.

15 Man kann nicht Gold um sie geben, noch Silber darwägen, sie zu bezahlen.

16 Es gilt ihr nicht gleich ophirisch Gold oder köstlicher Onyx und Saphir.

17 Gold und Demant mag ihr nicht gleichen, noch um sie gülden Kleinod wechseln.

18 Ramoth und Gabis achtet man nicht. Die Weisheit ist höher zu wägen denn Perlen.

19 Topasius aus Mohrenland wird ihr nicht gleich geschätzt, und das reinste Gold gilt ihr nicht gleich.

20 Woher kommt denn die Weisheit, und wo ist die Stätte des Verstandes?

21 Sie ist verhohlen vor den Augen aller Lebendigen, auch verborgen den Vögeln unter dem Himmel.

22 Die Verdammnis und der Tod sprechen: Wir haben mit unsern Ohren ihr Gerücht gehöret.

23 GOtt weiß den Weg dazu und kennet ihre Stätte.

24 Denn er siehet die Enden der Erde und schauet alles, was unter dem Himmel ist.

25 Da er dem Winde sein Gewicht machte und setzte dem Wasser sein gewisses Maß,

26 da er dem Regen ein Ziel machte und dem Blitz und Donner den Weg,

27 da sah er sie und erzählete sie, bereitete sie und erfand sie;

28 und sprach zum Menschen: Siehe, die Furcht des HErrn, das ist Weisheit, und meiden das Böse, das ist Verstand.