Gênesis 41 - Bíblia Online

N verloop van twee volle jare het Farao gedroom dat hy by die Nyl staan; 
en kyk, daar kom sewe koeie uit die Nyl uit op wat mooi van aansien en vet van vleis was, en hulle het gaan wei in die rietgras. 
En kyk, n hulle kom daar nog sewe koeie uit die Nyl uit op wat lelik van aansien en maer van vleis was, en hulle het by die ander koeie op die wal van die Nyl gaan staan. 
En die koeie wat lelik van aansien en maer van vleis was, het die sewe koeie wat mooi van aansien en vet was, opgeëet. Toe het Farao wakker geword. 
En hy het weer aan die slaap geraak en nog 'n keer gedroom; en kyk, sewe vet en mooi are skiet op aan een steel; 
en n hulle spruit daar sewe are uit wat maer en deur die oostewind verskroei was; 
en die maer are het die sewe vet en vol are verslind. Toe het Farao wakker geword en kyk, dit was 'n droom! 
Di, môre was sy gees onrustig, en hy het al die towenaars en al die wyse manne van Egipte laat roep; en Farao het aan hulle sy droom vertel, maar niemand kon dit aan Farao uitlê nie. 
Toe het die voorman van die skinkers met Farao gespreek en gesê: Ek moet vandag my sondes in gedagtenis bring. 
Farao was baie kwaad vir sy dienaars en het my in bewaring gegee in die huis van die owerste van die lyfwag, my en die voorman van die bakkers. 
En ons het in dieselfde nag 'n droom gehad, ek en hy; ons het gedroom, elkeen 'n droom met besondere betekenis. 
En daar was by ons 'n Hebreeuse jongman, 'n kneg van die owerste van die lyfwag -- aan hom het ons dit vertel, en hy het ons drome vir ons uitgelê; aan elkeen het hy die uitlegging volgens sy droom gegee. 
En soos hy ons dit uitgelê het, so het dit gebeur -- my het hy in my rang herstel, maar hom opgehang. 
Toe laat Farao Josef roep, en hulle het hom gou uit die gevangenis uitgehaal, en hy het hom geskeer en ander klere aangetrek; en hy het by Farao gekom. 
Toe sê Farao vir Josef: Ek het 'n droom gehad, en daar is niemand wat dit kan uitlê nie; maar ek het van jou hoor verklaar dat jy 'n droom net hoef te hoor om dit uit te lê. 
En Josef het Farao geantwoord en gesê: Niks vir my nie! God sal Farao 'n gunstige antwoord gee. 
Toe sê Farao vir Josef: Kyk, ek het in my droom gestaan op die wal van die Nyl, 
en sewe koeie het uit die Nyl uit opgekom wat vet van vleis en mooi van uiterlik was, en hulle het gaan wei in die rietgras. 
En kyk, n hulle kom daar nog sewe koeie op, skraal en baie lelik van uiterlik en maer van vleis; ek het soos hulle so lelik in die ganse Egipteland nie gesien nie. 
En die maer en lelike koeie het die sewe eerste vet koeie opgeëet: 
die het in hulle maag ingegaan, maar 'n mens kon nie merk dat hulle in hul maag ingegaan het nie; want hulle aansien was lelik soos in die begin. Toe het ek wakker geword. 
Daarna het ek in my droom gesien, en kyk, sewe vol en mooi are skiet op aan een steel. 
En n hulle spruit daar sewe are uit wat dor, maer en deur die oostewind verskroei was; 
en die sewe maer are het die sewe mooi are verslind. En ek het dit aan die towenaars meegedeel, maar niemand kon my inligting gee nie. 
Toe sê Josef vir Farao: Die droom van Farao is een en dieselfde. Wat God van plan is om te doen, het Hy aan Farao te kenne gegee. 
Die sewe mooi koeie is sewe jare; en die sewe mooi are is sewe jare; die droom is een en dieselfde. 
En die sewe maer en lelike koeie wat n hulle opgekom het, is sewe jare; en die sewe maer, deur die oostewind verskroeide are sal sewe jare van hongersnood wees. 
Dit is die woord wat ek tot Farao gespreek het: wat God van plan is om te doen, het Hy Farao laat sien. 
Kyk, daar kom sewe jare van groot oorvloed in die hele Egipteland; 
maar daarna sal sewe jare van hongersnood aanbreek, en al die oorvloed sal in Egipteland vergeet word, en die hongersnood sal die land verteer. 
En van die oorvloed sal in die land niks gemerk word weens die hongersnood wat daarna sal wees nie; want dit sal baie swaar wees. 
En wat dit betref dat die droom twee maal vir Farao herhaal is -- dit is omdat die saak deur God vas besluit is en God dit gou sal doen. 
Laat Farao dan nou uitkyk na 'n verstandige en wyse man en hom aanstel oor Egipteland. 
Farao moet so maak en opsigters oor die land aanstel en in die sewe jare van oorvloed die vyfde deel hef van die opbrings van Egipteland. 
En hulle moet al die voedsel van hierdie goeie jare wat kom, versamel en onder leiding van Farao koring ophoop as voedsel in die stede en dit wegbêre. 
So sal dan die voedsel 'n voorraad wees vir die land vir die sewe jare van hongersnood wat in Egipteland sal kom, sodat die land nie deur die hongersnood te gronde gaan nie. 
En die woord was goed in die oë van Farao en van al sy dienaars. 
Daarop het Farao aan sy dienaars gesê: Kan ons wel iemand vind soos hierdie man in wie die Gees van God is? 
En Farao sê vir Josef: Aangesien God dit alles aan jou bekend gemaak het, is daar niemand verstandig en wys soos jy nie. 
Jy moet oor my huis wees, en na jou bevel moet my hele volk hulle skik; alleen deur die troon sal ek groter wees as jy. 
Verder het Farao vir Josef gesê: Kyk, ek stel jou aan oor die hele Egipteland. 
Toe trek Farao sy seëlring van sy hand af en sit dit aan die hand van Josef; en hy het hom fyn linneklere laat aantrek en die goue ketting om sy hals gehang 
en hom laat ry op sy tweede rytuig; en hulle het voor hom uitgeroep: Pas op! So het hy hom dan oor die hele Egipteland aangestel. 
En Farao sê vir Josef: Ek is Farao, maar sonder jou mag niemand sy hand of voet in die hele Egipteland verroer nie. 
En Farao het Josef genoem S fenat-Pan,ag en aan hom Asenat, die dogter van Potif,ra, die priester van On, as vrou gegee. En Josef het uitgetrek oor Egipteland. 
En Josef was dertig jaar oud toe hy voor Farao, die koning van Egipte, gestaan het; en Josef het van Farao af weggegaan en die hele Egipteland deurgetrek. 
En die land het met handvolle opgelewer in die sewe jare van oorvloed. 
Toe het hy al die voedsel van die sewe jare versamel wat in Egipteland gekom het, en voedsel in die stede weggesit -- die voedsel van die land wat rondom elke stad was, het hy daarin weggesit. 
So het Josef dan 'n baie groot hoeveelheid koring opgehoop soos die sand van die see, totdat hulle opgehou het om te tel, want dit was ontelbaar. 
En vir Josef is twee seuns gebore -- voordat die jaar van hongersnood gekom het -- wat Asenat, die dogter van Potif,ra, die priester van On, vir hom gebaar het. 
En Josef het die eersgeborene Manasse genoem; want, het hy gesê, God het my al my moeite laat vergeet en ook die hele huis van my vader. 
En die tweede het hy Efraim genoem; want, het hy gesê, God het my vrugbaar gemaak in die land van my ellende. 
Toe het die sewe jare van oorvloed wat daar in Egipteland was, ten einde gekom, 
en die sewe jare van hongersnood het begin aankom soos Josef voorspel het. En daar was hongersnood in al die lande, maar in die hele Egipteland was daar brood. 
En toe die hele Egipteland honger gely en die volk na Farao geroep het om brood, sê Farao aan al die Egiptenaars: Gaan na Josef, doen wat hy julle sê. 
En die hongersnood was oor die hele oppervlakte van die aarde, en Josef het alles waarin iets was, oopgemaak en aan die Egiptenaars verkoop; en die hongersnood was swaar in Egipteland. 
En die hele wêreld het na Josef in Egipte gekom om koring te koop, want die hongersnood was swaar op die hele aarde. 

По прошествии двух лет фараону снилось: вот, он стоит у реки; 
и вот, вышли из реки семь коров, хороших видом и тучных плотью, и паслись в тростнике; 
но вот, после них вышли из реки семь коров других, худых видом и тощих плотью, и стали подле тех коров, на берегу реки; 
и съели коровы худые видом и тощие плотью семь коров хороших видом и тучных. И проснулся фараон, 
и заснул опять, и снилось ему в другой раз: вот, на одном стебле поднялось семь колосьев тучных и хороших; 
но вот, после них выросло семь колосьев тощих и иссушенных восточным ветром; 
и пожрали тощие колосья семь колосьев тучных и полных. И проснулся фараон и [понял, что] это сон. 
Утром смутился дух его, и послал он, и призвал всех волхвов Египта и всех мудрецов его, и рассказал им фараон сон свой; но не было никого, кто бы истолковал его фараону. 
И стал говорить главный виночерпий фараону и сказал: грехи мои вспоминаю я ныне; 
фараон прогневался на рабов своих и отдал меня и главного хлебодара под стражу в дом начальника телохранителей; 
и снился нам сон в одну ночь, мне и ему, каждому снился сон особенного значения; 
там же был с нами молодой Еврей, раб начальника телохранителей; мы рассказали ему сны наши, и он истолковал нам каждому соответственно с его сновидением; 
и как он истолковал нам, так и сбылось: я возвращен на место мое, а тот повешен. 
И послал фараон и позвал Иосифа. И поспешно вывели его из темницы. Он остригся и переменил одежду свою и пришел к фараону. 
Фараон сказал Иосифу: мне снился сон, и нет никого, кто бы истолковал его, а о тебе я слышал, что ты умеешь толковать сны. 
И отвечал Иосиф фараону, говоря: это не мое; Бог даст ответ во благо фараону. 
И сказал фараон Иосифу: мне снилось: вот, стою я на берегу реки; 
и вот, вышли из реки семь коров тучных плотью и хороших видом и паслись в тростнике; 
но вот, после них вышли семь коров других, худых, очень дурных видом и тощих плотью: я не видывал во всей земле Египетской таких худых, как они; 
и съели тощие и худые коровы прежних семь коров тучных; 
и вошли [тучные] в утробу их, но не приметно было, что они вошли в утробу их: они были так же худы видом, как и сначала. И я проснулся. 
[Потом] снилось мне: вот, на одном стебле поднялись семь колосьев полных и хороших; 
но вот, после них выросло семь колосьев тонких, тощих и иссушенных восточным ветром; 
и пожрали тощие колосья семь колосьев хороших. Я рассказал это волхвам, но никто не изъяснил мне. 
И сказал Иосиф фараону: сон фараонов один: что Бог сделает, то Он возвестил фараону. 
Семь коров хороших, это семь лет; и семь колосьев хороших, это семь лет: сон один; 
и семь коров тощих и худых, вышедших после тех, это семь лет, также и семь колосьев тощих и иссушенных восточным ветром, это семь лет голода. 
Вот почему сказал я фараону: что Бог сделает, то Он показал фараону. 
Вот, наступает семь лет великого изобилия во всей земле Египетской; 
после них настанут семь лет голода, и забудется все то изобилие в земле Египетской, и истощит голод землю, 
и неприметно будет прежнее изобилие на земле, по причине голода, который последует, ибо он будет очень тяжел. 
А что сон повторился фараону дважды, [это значит], что сие истинно слово Божие, и что вскоре Бог исполнит сие. 
И ныне да усмотрит фараон мужа разумного и мудрого и да поставит его над землею Египетскою. 
Да повелит фараон поставить над землею надзирателей и собирать в семь лет изобилия пятую часть с земли Египетской; 
пусть они берут всякий хлеб этих наступающих хороших годов и соберут в городах хлеб под ведение фараона в пищу, и пусть берегут; 
и будет сия пища в запас для земли на семь лет голода, которые будут в земле Египетской, дабы земля не погибла от голода. 
Сие понравилось фараону и всем слугам его. 
И сказал фараон слугам своим: найдем ли мы такого, как он, человека, в котором был бы Дух Божий? 
И сказал фараон Иосифу: так как Бог открыл тебе все сие, то нет столь разумного и мудрого, как ты; 
ты будешь над домом моим, и твоего слова держаться будет весь народ мой; только престолом я буду больше тебя. 
И сказал фараон Иосифу: вот, я поставляю тебя над всею землею Египетскою. 
И снял фараон перстень свой с руки своей и надел его на руку Иосифа; одел его в виссонные одежды, возложил золотую цепь на шею ему; 
велел везти его на второй из своих колесниц и провозглашать пред ним: преклоняйтесь! И поставил его над всею землею Египетскою. 
И сказал фараон Иосифу: я фараон; без тебя никто не двинет ни руки своей, ни ноги своей во всей земле Египетской. 
И нарек фараон Иосифу имя: Цафнаф–панеах, и дал ему в жену Асенефу, дочь Потифера, жреца Илиопольского. И пошел Иосиф по земле Египетской. 
Иосифу было тридцать лет от рождения, когда он предстал пред лице фараона, царя Египетского. И вышел Иосиф от лица фараонова и прошел по всей земле Египетской. 
Земля же в семь лет изобилия приносила [из зерна] по горсти. 
И собрал он всякий хлеб семи лет, которые были [плодородны] в земле Египетской, и положил хлеб в городах; в [каждом] городе положил хлеб полей, окружающих его. 
И скопил Иосиф хлеба весьма много, как песку морского, так что перестал и считать, ибо не стало счета. 
До наступления годов голода, у Иосифа родились два сына, которых родила ему Асенефа, дочь Потифера, жреца Илиопольского. 
И нарек Иосиф имя первенцу: Манассия, потому что [говорил он] Бог дал мне забыть все несчастья мои и весь дом отца моего. 
А другому нарек имя: Ефрем, потому что [говорил он] Бог сделал меня плодовитым в земле страдания моего. 
И прошли семь лет изобилия, которое было в земле Египетской, 
и наступили семь лет голода, как сказал Иосиф. И был голод во всех землях, а во всей земле Египетской был хлеб. 
Но когда и вся земля Египетская начала терпеть голод, то народ начал вопиять к фараону о хлебе. И сказал фараон всем Египтянам: пойдите к Иосифу и делайте, что он вам скажет. 
И был голод по всей земле; и отворил Иосиф все житницы, и стал продавать хлеб Египтянам. Голод же усиливался в земле Египетской. 
И из всех стран приходили в Египет покупать хлеб у Иосифа, ибо голод усилился по всей земле. 

Gênesis 42

Veja também

Reflexões sobre o amor de Deus revelado no Natal

O que a Bíblia ensina sobre amar e respeitar os pais em Êxodo?