1 My gees is verward, my dae is uitgeblus, die graf wag op my.
2 Waarlik, bespottinge is my deel, en op hulle getwis moet my oog rus.
3 Gee tog 'n pand, staan borg vir my by U; wie anders sal vir my borgskap verleen?
4 Want U het hulle hart gesluit vir verstand; daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
5 Hy wat vriende aanklaag vir 'n buitaandeel -- die oë van sy kinders sal versmag.
6 Maar Hy het my 'n spreekwoord vir die mense gemaak, en ek moet iemand wees wat hulle in die gesig spuug.
7 Daarom het my oog dof geword van verdriet, en al my lede is soos 'n skaduwee.
8 Die opregtes is daaroor ontsteld, en die onskuldige kom teen die goddelose in opstand.
9 Nogtans hou die regverdige vas aan sy weg, en die wat rein van hande is, neem toe in krag.
10 Maar, kom maar altyd weer aan, julle almal! 'n Wyse vind ek onder julle tog nie.
11 My dae is verby, my planne tot niet, die wense van my hart.
12 Van die nag maak hulle 'n dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisternis.
13 As ek hoop op die doderyk as my huis; in die duisternis my bed uitsprei,
14 die grafkuil toeroep: My vader is jy; die wurms: My moeder en my suster,
15 waar is dan my verwagting? Ja, my verwagting, wie ontdek dit?
16 Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, wanneer daar tegelykertyd rus is in die stof.
1 Дыхание мое ослабело; дни мои угасают; гробы предо мною.
2 Если бы не насмешки их, то и среди споров их око мое пребывало бы спокойно.
3 Заступись, поручись [Сам] за меня пред Собою! иначе кто поручится за меня?
4 Ибо Ты закрыл сердце их от разумения, и потому не дашь восторжествовать [им].
5 Кто обрекает друзей своих в добычу, у детей того глаза истают.
6 Он поставил меня притчею для народа и посмешищем для него.
7 Помутилось от горести око мое, и все члены мои, как тень.
8 Изумятся о сем праведные, и невинный вознегодует на лицемера.
9 Но праведник будет крепко держаться пути своего, и чистый руками будет больше и больше утверждаться.
10 Выслушайте, все вы, и подойдите; не найду я мудрого между вами.
11 Дни мои прошли; думы мои – достояние сердца моего – разбиты.
12 А они ночь [хотят] превратить в день, свет приблизить к лицу тьмы.
13 Если бы я и ожидать стал, то преисподняя – дом мой; во тьме постелю я постель мою;
14 гробу скажу: ты отец мой, червю: ты мать моя и сестра моя.
15 Где же после этого надежда моя? и ожидаемое мною кто увидит?
16 В преисподнюю сойдет она и будет покоиться со мною в прахе.