1 Maar Job het geantwoord en gesê:
2 Waarlik, ek weet dat dit so is; en hoe kan 'n mens regverdig wees by God?
3 As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal hy Hom kan antwoord nie.
4 Hy is wys van hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?
5 Hy wat berge versit sonder dat hulle dit merk; wat hulle omkeer in sy toorn;
6 wat die aarde laat sidder uit sy plek, sodat sy pilare dril;
7 wat bevel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter 'n seël wegsluit;
8 wat alleen die hemel uitspan en stap op die golwe van die see;
9 wat die Beer gemaak het, die Or¡on en die Sewe-ster en die Kamers van die Suide;
10 wat groot, ondeurgrondelike dinge doen en wonders sonder getal.
11 Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk.
12 Sleep Hy weg -- wie sal Hom teëhou? Wie vir Hom sê: Wat maak U?
13 God wend sy toorn nie af nie; onder Hom moet die helpers van Rahab kruip.
14 Hoeveel minder sal ,k Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom;
15 Hom wat ek nie kan antwoord nie, al was ek regverdig: ek kan my regter net om genade smeek!
16 As ek dagvaar en Hy my antwoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal luister nie.
17 Hy wat my deur 'n stormwind sou vernietig en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;
18 my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou versadig met bitterhede.
19 Kom dit aan op die krag van die sterkste -- hier is Ek! En kom dit op reg aan -- wie kan My dagvaar?
20 Al was ek regverdig, my eie mond sou my veroordeel; al was ek onskuldig, Hy sou my as 'n verkeerde reken.
21 Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!
22 Dit is net eenders -- daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.
23 As die g,sel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfeling van die onskuldiges.
24 Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesig van die regters bind Hy toe. Is dit nie Hy nie, wie dan anders?
25 Ja my dae was gouer as 'n hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.
26 Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos 'n arend wat neerskiet op sy prooi.
27 As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,
28 dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.
29 Ek sal tog skuldig wees -- waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?
30 Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,
31 dan sou U my in 'n poel indompel, sodat my klere van my 'n afsku kry.
32 Want Hy is nie 'n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.
33 Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.
34 Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;
35 dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want so is dit met my nie gesteld nie.
1 И отвечал Иов и сказал:
2 правда! знаю, что так; но как оправдается человек пред Богом?
3 Если захочет вступить в прение с Ним, то не ответит Ему ни на одно из тысячи.
4 Премудр сердцем и могущ силою; кто восставал против Него и оставался в покое?
5 Он передвигает горы, и не узнают их: Он превращает их в гневе Своем;
6 сдвигает землю с места ее, и столбы ее дрожат;
7 скажет солнцу, – и не взойдет, и на звезды налагает печать.
8 Он один распростирает небеса и ходит по высотам моря;
9 сотворил Ас, Кесиль и Хима и тайники юга;
10 делает великое, неисследимое и чудное без числа!
11 Вот, Он пройдет предо мною, и не увижу Его; пронесется и не замечу Его.
12 Возьмет, и кто возбранит Ему? кто скажет Ему: что Ты делаешь?
13 Бог не отвратит гнева Своего; пред Ним падут поборники гордыни.
14 Тем более могу ли я отвечать Ему и приискивать себе слова пред Ним?
15 Хотя бы я и прав был, но не буду отвечать, а буду умолять Судию моего.
16 Если бы я воззвал, и Он ответил мне, – я не поверил бы, что голос мой услышал Тот,
17 Кто в вихре разит меня и умножает безвинно мои раны,
18 не дает мне перевести духа, но пресыщает меня горестями.
19 Если [действовать] силою, то Он могуществен; если судом, кто сведет меня с Ним?
20 Если я буду оправдываться, то мои же уста обвинят меня; [если] я невинен, то Он признает меня виновным.
21 Невинен я; не хочу знать души моей, презираю жизнь мою.
22 Все одно; поэтому я сказал, что Он губит и непорочного и виновного.
23 Если этого поражает Он бичом вдруг, то пытке невинных посмевается.
24 Земля отдана в руки нечестивых; лица судей ее Он закрывает. Если не Он, то кто же?
25 Дни мои быстрее гонца, – бегут, не видят добра,
26 несутся, как легкие ладьи, как орел стремится на добычу.
27 Если сказать мне: забуду я жалобы мои, отложу мрачный вид свой и ободрюсь;
28 то трепещу всех страданий моих, зная, что Ты не объявишь меня невинным.
29 Если же я виновен, то для чего напрасно томлюсь?
30 Хотя бы я омылся и снежною водою и совершенно очистил руки мои,
31 то и тогда Ты погрузишь меня в грязь, и возгнушаются мною одежды мои.
32 Ибо Он не человек, как я, чтоб я мог отвечать Ему и идти вместе с Ним на суд!
33 Нет между нами посредника, который положил бы руку свою на обоих нас.
34 Да отстранит Он от меня жезл Свой, и страх Его да не ужасает меня, –
35 и тогда я буду говорить и не убоюсь Его, ибо я не таков сам в себе.