Marcos 4 - Bíblia Online

En Hy het nog 'n maal by die see begin leer; en 'n groot menigte het by Hom saamgekom, sodat Hy in die skuit geklim en op die see gaan sit het, en die hele skare was op die land by die see. 
En Hy het hulle baie dinge geleer deur gelykenisse en vir hulle in sy lering gesê: 
Luister! 'n Saaier het uitgegaan om te saai. 
En terwyl hy saai, het 'n deel langs die pad geval, en die voëls van die hemel het gekom en dit opgeëet. 
En 'n ander deel het op 'n rotsagtige plek geval waar dit nie baie grond gehad het nie; en dadelik het dit opgekom, omdat dit geen diepte van grond gehad het nie. 
En toe die son opgaan, is dit verskroei; en omdat dit geen wortel gehad het nie, het dit verdroog. 
En 'n ander deel het in die dorings geval, en die dorings het opgekom en dit verstik; en dit het geen vrug opgelewer nie. 
En 'n ander deel het in die goeie grond geval, en dit het vrug opgelewer; want dit het opgekom, en gegroei, en dit het gedra: een dertig-- en een sestig-- en een honderdvoudig. 
En Hy sê vir hulle: Wie ore het om te hoor, laat hom hoor. 
En toe Hy alleen was, het die wat saam met die twaalf rondom Hom was, Hom na die gelykenis gevra. 
En Hy sê vir hulle: Aan julle is dit gegee om die verborgenheid van die koninkryk van God te ken, maar vir hulle wat buite is, kom alles deur gelykenisse, 
sodat hulle kan kyk en kyk, en nie sien nie; en hoor en hoor, en nie verstaan nie, dat hulle hul nie miskien bekeer en die sondes hulle vergewe word nie. 
En Hy sê vir hulle: Begryp julle nie hierdie gelykenis nie? En hoe sal julle al die gelykenisse verstaan? 
Die saaier saai die woord. 
En dit is hulle wat langs die pad is -- waar die woord gesaai word, maar sodra hulle dit gehoor het, kom die Satan dadelik en neem die woord weg wat in hulle harte gesaai is. 
Net so ook is hulle by wie op rotsagtige plekke gesaai word -- wat, as hulle die woord hoor, dit dadelik met blydskap aanneem, 
maar geen wortel in hulleself het nie; hulle is net vir 'n tyd. Later as daar verdrukking of vervolging kom ter wille van die woord, struikel hulle dadelik. 
En hulle by wie in die dorings gesaai word -- dit is hulle wat die woord hoor, 
en die sorge van hierdie wêreld en die verleiding van die rykdom en die begeerlikhede in verband met die ander dinge kom in en verstik die woord, en dit word onvrugbaar. 
En dit is hulle by wie in die goeie grond gesaai is -- hulle wat die woord hoor en aanneem en vrugte dra: een dertig-- en een sestig-- en een honderdvoudig. 
En Hy het vir hulle gesê: Die lamp kom tog nie om onder die maatemmer of onder die bed gesit te word nie. Is dit nie om op die staander gesit te word nie? 
Want daar is niks verborge wat nie openbaar sal word nie, en daar is niks weggesteek nie of dit moet in die lig kom. 
As iemand ore het om te hoor, laat hom hoor. 
En Hy het vir hulle gesê: Pas op wat julle hoor; met die maat waarmee julle meet, sal vir julle gemeet word, en daar sal bygevoeg word vir julle wat hoor. 
Want wie het, vir hom sal gegee word; en wie nie het nie, van hom sal weggeneem word ook wat hy het. 
En Hy het gesê: So is die koninkryk van God, soos wanneer 'n mens die saad in die grond gooi; 
en hy gaan slaap en staan op, nag en dag, en die saad spruit uit en word groot -- hoe, weet hy self nie. 
Want vanself bring die aarde vrug voort, eers 'n halm, dan 'n aar, dan die volle koring in die aar. 
En wanneer die vrug dit toelaat, steek hy die sekel dadelik in, omdat die oes daar is. 
En Hy het gesê: Waarmee moet ons die koninkryk van God vergelyk, of met watter soort gelykenis moet ons dit voorstel? 
Dit is soos 'n mosterdsaad, wat die kleinste is van al die soorte saad op die aarde wanneer dit in die grond gesaai is; 
en wanneer dit gesaai is, kom dit op en word groter as al die groentesoorte en maak groot takke, sodat die voëls van die hemel onder sy skaduwee nes kan maak. 
En met baie sulke gelykenisse het Hy die woord tot hulle gespreek volgens wat hulle kon verstaan; 
en sonder gelykenis het Hy tot hulle nie gespreek nie; maar afsonderlik het Hy vir sy dissipels alles uitgelê. 
En toe dit aand geword het op daardie dag, het Hy vir hulle gesê: Laat ons oorvaar na die ander kant. 
En hulle het die skare verlaat en Hom, net soos Hy was, saamgeneem in die skuit; en daar was ook ander skuitjies by Hom. 
En 'n groot stormwind het opgekom, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat dit al vol wou word. 
Maar Hy was agter op die skuit aan die slaap op die kussing. En hulle het Hom wakker gemaak en vir Hom gesê: Meester, gee U nie om dat ons vergaan nie? 
En Hy het opgestaan en die wind bestraf en vir die see gesê: Swyg, wees stil! En die wind het gaan lê, en daar het 'n groot stilte gekom. 
Toe sê Hy vir hulle: Waarom is julle so bang? Hoe het julle dan geen geloof nie? 
En 'n groot vrees het hulle oorweldig, en hulle het vir mekaar gesê: Wie is Hy tog, dat selfs die wind en die see Hom gehoorsaam is! 

И опять начал учить при море; и собралось к Нему множество народа, так что Он вошел в лодку и сидел на море, а весь народ был на земле, у моря. 
И учил их притчами много, и в учении Своем говорил им: 
слушайте: вот, вышел сеятель сеять; 
и, когда сеял, случилось, что иное упало при дороге, и налетели птицы и поклевали то. 
Иное упало на каменистое [место], где немного было земли, и скоро взошло, потому что земля была неглубока; 
когда же взошло солнце, увяло и, как не имело корня, засохло. 
Иное упало в терние, и терние выросло, и заглушило [семя], и оно не дало плода. 
И иное упало на добрую землю и дало плод, который взошел и вырос, и принесло иное тридцать, иное шестьдесят, и иное сто. 
И сказал им: кто имеет уши слышать, да слышит! 
Когда же остался без народа, окружающие Его, вместе с двенадцатью, спросили Его о притче. 
И сказал им: вам дано знать тайны Царствия Божия, а тем внешним все бывает в притчах; 
так что они своими глазами смотрят, и не видят; своими ушами слышат, и не разумеют, да не обратятся, и прощены будут им грехи. 
И говорит им: не понимаете этой притчи? Как же вам уразуметь все притчи? 
Сеятель слово сеет. 
[Посеянное] при дороге означает тех, в которых сеется слово, но [к которым], когда услышат, тотчас приходит сатана и похищает слово, посеянное в сердцах их. 
Подобным образом и посеянное на каменистом [месте] означает тех, которые, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его, 
но не имеют в себе корня и непостоянны; потом, когда настанет скорбь или гонение за слово, тотчас соблазняются. 
Посеянное в тернии означает слышащих слово, 
но в которых заботы века сего, обольщение богатством и другие пожелания, входя в них, заглушают слово, и оно бывает без плода. 
А посеянное на доброй земле означает тех, которые слушают слово и принимают, и приносят плод, один в тридцать, другой в шестьдесят, иной во сто крат. 
И сказал им: для того ли приносится свеча, чтобы поставить ее под сосуд или под кровать? не для того ли, чтобы поставить ее на подсвечнике? 
Нет ничего тайного, что не сделалось бы явным, и ничего не бывает потаенного, что не вышло бы наружу. 
Если кто имеет уши слышать, да слышит! 
И сказал им: замечайте, что слышите: какою мерою мерите, такою отмерено будет вам и прибавлено будет вам, слушающим. 
Ибо кто имеет, тому дано будет, а кто не имеет, у того отнимется и то, что имеет. 
И сказал: Царствие Божие подобно тому, как если человек бросит семя в землю, 
и спит, и встает ночью и днем; и как семя всходит и растет, не знает он, 
ибо земля сама собою производит сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе. 
Когда же созреет плод, немедленно посылает серп, потому что настала жатва. 
И сказал: чему уподобим Царствие Божие? или какою притчею изобразим его? 
Оно – как зерно горчичное, которое, когда сеется в землю, есть меньше всех семян на земле; 
а когда посеяно, всходит и становится больше всех злаков, и пускает большие ветви, так что под тенью его могут укрываться птицы небесные. 
И таковыми многими притчами проповедывал им слово, сколько они могли слышать. 
Без притчи же не говорил им, а ученикам наедине изъяснял все. 
Вечером того дня сказал им: переправимся на ту сторону. 
И они, отпустив народ, взяли Его с собою, как Он был в лодке; с Ним были и другие лодки. 
И поднялась великая буря; волны били в лодку, так что она уже наполнялась [водою]. 
А Он спал на корме на возглавии. Его будят и говорят Ему: Учитель! неужели Тебе нужды нет, что мы погибаем? 
И, встав, Он запретил ветру и сказал морю: умолкни, перестань. И ветер утих, и сделалась великая тишина. 
И сказал им: что вы так боязливы? как у вас нет веры? 
И убоялись страхом великим и говорили между собою: кто же Сей, что и ветер и море повинуются Ему? 

Marcos 5

Veja também

5 versículos para enviar para o seu amor no Natal

Quais são as 5 principais mensagens de Deus na Bíblia?