1 'n Gebed van 'n ellendige as hy beswyk en sy klagte uitstort voor die aangesig van die HERE.

2 o HERE, hoor my gebed, en laat my hulpgeroep tot by U kom!

3 Verberg u aangesig nie vir my op die dag as ek in benoudheid is nie; neig u oor tot my; op die dag as ek roep, verhoor my gou!

4 Want my dae verdwyn soos rook en my gebeente gloei soos 'n vuurherd.

5 Platgeslaan soos die plante en verdor is my hart; want ek vergeet om my brood te eet.

6 Vanweë my harde gesug kleef my gebeente aan my vlees.

7 Ek is soos 'n pelikaan van die woestyn, ek het geword soos 'n uil op die puinhope.

8 Ek is slapeloos en het geword soos 'n eensame voël op die dak.

9 Die hele dag smaad my vyande my; die wat teen my raas, gebruik my naam as 'n vloek.

10 Want ek eet as soos brood en meng my drank met trane,

11 vanweë u grimmigheid en u toorn; want U het my opgehef en my weggewerp.

12 My dae is soos 'n skaduwee wat lank geword het, en ek, soos die plante verdor ek.

13 Maar U, o HERE, U bly tot in ewigheid, en u gedenknaam van geslag tot geslag.

14 U sal opstaan, U oor Sion ontferm; want dit is tyd om hom genadig te wees, want die bestemde tyd het gekom.

15 Want u knegte het sy klippe lief en het medelyde met sy puin.

16 Dan sal die heidene die Naam van die HERE vrees en al die konings van die aarde u heerlikheid;

17 omdat die HERE Sion opgebou het, in sy heerlikheid verskyn het,

18 Hom gewend het tot die gebed van wie ontbloot is, en hulle gebed nie verag het nie.

19 Dit sal vir die volgende geslag opgeskrywe word, en die volk wat geskape gaan word, sal die HERE loof;

20 omdat Hy van sy heilige hoogte neergesien het, die HERE uit die hemel op die aarde gelet het,

21 om die gekerm van die gevangene te hoor, om los te maak die kinders van die dood;

22 sodat hulle in Sion die Naam van die HERE kan vermeld en sy lof in Jerusalem,

23 as die volke almal saam vergader, ook die koninkryke om die HERE te dien.

24 Hy het my krag op die weg swak gemaak, my dae verkort.

25 My God, sê ek, neem my nie weg in die helfte van my dae nie -- u jare is van geslag tot geslag!

26 In die voortyd het U die aarde gegrondves, en die hemele is die werk van u hande.

27 Hulle sal vergaan, maar U sal bly; ja, hulle almal sal soos 'n kleed verslyt; U verwissel hulle soos 'n kledingstuk, en hulle verdwyn.

28 Maar U bly dieselfde, en u jare het geen einde nie. [ (Psalms 102:29) Die kinders van u knegte sal woon, en hulle nageslag sal voor u aangesig bly bestaan. ]

1 (101:1) Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою.

2 (101:2) Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.

3 (101:3) Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, [когда воззову к Тебе], скоро услышь меня;

4 (101:4) ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;

5 (101:5) сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;

6 (101:6) от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.

7 (101:7) Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;

8 (101:8) не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.

9 (101:9) Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.

10 (101:10) Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,

11 (101:11) от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.

12 (101:12) Дни мои – как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.

13 (101:13) Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.

14 (101:14) Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, – ибо пришло время;

15 (101:15) ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.

16 (101:16) И убоятся народы имени Господня, и все цари земные – славы Твоей.

17 (101:17) Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;

18 (101:18) призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.

19 (101:19) Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,

20 (101:20) ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,

21 (101:21) чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,

22 (101:22) дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его – в Иерусалиме,

23 (101:23) когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.

24 (101:24) Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.

25 (101:25) Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.

26 (101:26) В начале Ты, основал землю, и небеса – дело Твоих рук;

27 (101:27) они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;

28 (101:28) но Ты – тот же, и лета Твои не кончатся.

29 (101:29) Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.