1 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid, die kneg van die HERE, wat die woorde van hierdie lied tot die HERE gespreek het op die dag toe die HERE hom gered het uit die hand van al sy vyande en uit die hand van Saul.

2 En hy het gesê: Ek het U hartlik lief, HERE, my sterkte.

3 Die HERE is my rots en my bergvesting en my redder; my God, my rots by wie ek skuil; my skild en die horing van my heil, my rotsvesting.

4 Ek roep die HERE aan wat lofwaardig is, en van my vyande word ek verlos.

5 Bande van die dood het my omring, en strome van onheil het my oorval.

6 Bande van die doderyk was rondom my; strikke van die dood het my teëgekom.

7 Toe ek benoud was, het ek die HERE aangeroep, en ek het tot my God geroep om hulp; Hy het my stem uit sy paleis gehoor, en my hulpgeroep voor sy aangesig het in sy ore gekom.

8 Toe het die aarde geskud en gebewe; die fondamente van die berge het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.

9 Rook in sy neus het opgegaan, en 'n vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.

10 En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en donkerheid was onder sy voete.

11 En Hy het op 'n g,rub gery en gevlieg; ja, Hy het gesweef op die vleuels van die wind.

12 Duisternis het Hy sy skuilplek gemaak, sy hut rondom Hom: duisternis van waters, diktes van wolke.

13 Deur die glans voor Hom het sy wolke verbygetrek, hael en gloeiende kole.

14 En die HERE het in die hemel gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor; hael en gloeiende kole.

15 En Hy het sy pyle uitgestuur en hulle verstrooi; ja, sy bliksems in menigte, en Hy het hulle verwar.

16 En die beddings van die waters het sigbaar geword, en die fondamente van die wêreld is blootgelê vanweë u dreiging, o HERE, vanweë die geblaas van die wind van u neus.

17 Hy het uit die hoogte sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, Hy het my uit groot waters getrek.

18 Hy het my verlos van my magtige vyand en van my haters, omdat hulle te sterk was vir my.

19 Hulle het my oorval op die dag van my nood; maar die HERE was my steun.

20 En Hy het my uitgelei in die ruimte; Hy het my gered, omdat Hy behae in my gehad het.

21 Die HERE het met my gehandel na my geregtigheid; Hy het my vergelde na die reinheid van my hande.

22 Want ek het die weë van die HERE gehou en nie goddeloos van my God afgewyk nie;

23 want al sy verordeninge was voor my, en sy insettinge het ek nie van my verwyder nie.

24 Maar ek was opreg by Hom, en ek was op my hoede vir my ongeregtigheid.

25 So het die HERE my dan vergelde na my geregtigheid, na die reinheid van my hande, voor sy oë.

26 By die liefderyke betoon U Uself liefderyk, by die opregte man opreg,

27 by die reine rein; maar by die valse betoon U Uself verkeerd.

28 Want U verlos die verdrukte volk; maar U verneder die oë wat hoog is.

29 Want U laat my lamp skyn; die HERE my God laat my duisternis opklaar.

30 Want met U loop ek 'n bende storm, en met my God spring ek oor 'n muur.

31 Die weg van God is volmaak; die woord van die HERE is gelouter; Hy is 'n skild vir almal wat by Hom skuil.

32 Want wie is God buiten die HERE, en wie is 'n rots behalwe onse God?

33 God is dit wat my met krag omgord en my weg volkome maak.

34 Hy maak my voete soos die van herte en laat my staan op my hoogtes.

35 Hy leer my hande om oorlog te voer, sodat my arms 'n koperboog span.

36 Ook het U my die skild van u uitredding gegee, en u regterhand het my ondersteun, en u neerbuigende goedheid het my groot gemaak.

37 U het my voetstap ruim gemaak onder my, en my enkels het nie gewankel nie.

38 Ek het my vyande agtervolg en hulle ingehaal, en ek het nie teruggekom voordat ek hulle vernietig het nie.

39 Ek het hulle verbrysel, sodat hulle nie kon opstaan nie; hulle het geval onder my voete.

40 En U het my met krag omgord vir die stryd; U het my teëstanders onder my laat buk.

41 En U het my vyande vir my laat vlug; en my haters, die het ek vernietig.

42 Hulle het geroep om hulp, maar daar was geen verlosser nie -- tot die HERE, maar Hy het hulle nie geantwoord nie.

43 Toe het ek hulle vermaal soos stof voor die wind; ek het hulle uitgegooi soos modder van die strate.

44 U het my gered uit die getwis van die volk; U het my 'n hoof gemaak van nasies; 'n volk wat ek nie geken het nie, het my gedien.

45 Sodra hulle van my gehoor het, was hulle my gehoorsaam, uitlanders het kruipende na my gekom.

46 Uitlanders word kragteloos en kom met siddering uit hulle vestings.

47 Die HERE leef! En geloofd sy my rots, en laat verhoog wees die God van my heil!

48 Die God wat my die wraak gee en volke aan my onderwerp;

49 wat my red van my vyande; ja, U verhef my bo my teëstanders; U bevry my van die man van geweld.

50 Daarom wil ek U loof, o HERE, onder die nasies, en tot eer van u Naam wil ek psalmsing. [ (Psalms 18:51) Hy wat die verlossinge van sy koning groot maak en goedertierenheid bewys aan sy gesalfde, aan Dawid en aan sy nageslag tot in ewigheid. ]

1 (17:1) Начальнику хора. Раба Господня Давида, который произнес слова песни сей к Господу, когда Господь избавил его от рук всех врагов его и от руки Саула. И он сказал:

2 (17:2) Возлюблю тебя, Господи, крепость моя!

3 (17:3) Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего и убежище мое.

4 (17:4) Призову достопоклоняемого Господа и от врагов моих спасусь.

5 (17:5) Объяли меня муки смертные, и потоки беззакония устрашили меня;

6 (17:6) цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.

7 (17:7) В тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал. И Он услышал от чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.

8 (17:8) Потряслась и всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания гор, ибо разгневался [Бог];

9 (17:9) поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горячие угли [сыпались] от Него.

10 (17:10) Наклонил Он небеса и сошел, – и мрак под ногами Его.

11 (17:11) И воссел на Херувимов и полетел, и понесся на крыльях ветра.

12 (17:12) И мрак сделал покровом Своим, сению вокруг Себя мрак вод, облаков воздушных.

13 (17:13) От блистания пред Ним бежали облака Его, град и угли огненные.

14 (17:14) Возгремел на небесах Господь, и Всевышний дал глас Свой, град и угли огненные.

15 (17:15) Пустил стрелы Свои и рассеял их, множество молний, и рассыпал их.

16 (17:16) И явились источники вод, и открылись основания вселенной от грозного [гласа] Твоего, Господи, от дуновения духа гнева Твоего.

17 (17:17) Он простер [руку] с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;

18 (17:18) избавил меня от врага моего сильного и от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.

19 (17:19) Они восстали на меня в день бедствия моего, но Господь был мне опорою.

20 (17:20) Он вывел меня на пространное место и избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.

21 (17:21) Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня,

22 (17:22) ибо я хранил пути Господни и не был нечестивым пред Богом моим;

23 (17:23) ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал.

24 (17:24) Я был непорочен пред Ним и остерегался, чтобы не согрешить мне;

25 (17:25) и воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.

26 (17:26) С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,

27 (17:27) с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его,

28 (17:28) ибо Ты людей угнетенных спасаешь, а очи надменные унижаешь.

29 (17:29) Ты возжигаешь светильник мой, Господи; Бог мой просвещает тьму мою.

30 (17:30) С Тобою я поражаю войско, с Богом моим восхожу на стену.

31 (17:31) Бог! – Непорочен путь Его, чисто слово Господа; щит Он для всех, уповающих на Него.

32 (17:32) Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?

33 (17:33) Бог препоясывает меня силою и устрояет мне верный путь;

34 (17:34) делает ноги мои, как оленьи, и на высотах моих поставляет меня;

35 (17:35) научает руки мои брани, и мышцы мои сокрушают медный лук.

36 (17:36) Ты дал мне щит спасения Твоего, и десница Твоя поддерживает меня, и милость Твоя возвеличивает меня.

37 (17:37) Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.

38 (17:38) Я преследую врагов моих и настигаю их, и не возвращаюсь, доколе не истреблю их;

39 (17:39) поражаю их, и они не могут встать, падают под ноги мои,

40 (17:40) ибо Ты препоясал меня силою для войны и низложил под ноги мои восставших на меня;

41 (17:41) Ты обратил ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня:

42 (17:42) они вопиют, но нет спасающего; ко Господу, – но Он не внемлет им;

43 (17:43) я рассеваю их, как прах пред лицем ветра, как уличную грязь попираю их.

44 (17:44) Ты избавил меня от мятежа народа, поставил меня главою иноплеменников; народ, которого я не знал, служит мне;

45 (17:45) по одному слуху о мне повинуются мне; иноплеменники ласкательствуют предо мною;

46 (17:46) иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.

47 (17:47) Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог спасения моего,

48 (17:48) Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы,

49 (17:49) и избавляющий меня от врагов моих! Ты вознес меня над восстающими против меня и от человека жестокого избавил меня.

50 (17:50) За то буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,

51 (17:51) величественно спасающий царя и творящий милость помазаннику Твоему Давиду и потомству его во веки.