1 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid.

2 Die hemele vertel die eer van God, en die uitspansel verkondig die werk van sy hande.

3 Die een dag stort vir die ander 'n boodskap uit, en die een nag kondig vir die ander kennis aan:

4 daar is geen spraak en daar is geen woorde nie -- onhoorbaar is hulle stem.

5 Hulle meetsnoer gaan uit oor die hele aarde, en hulle woorde tot by die einde van die wêreld. Vir die son het Hy daarin 'n tent gemaak;

6 en die is soos 'n bruidegom wat uitgaan uit sy slaapkamer; hy is bly soos 'n held om die pad te loop.

7 Sy uitgang is van die einde van die hemel af, en sy omloop tot by die eindes daarvan, en niks is verborge vir sy hitte nie.

8 Die wet van die HERE is volmaak: dit verkwik die siel; die getuienis van die HERE is gewis: dit gee wysheid aan die eenvoudige.

9 Die bevele van die HERE is reg: hulle verbly die hart; die gebod van die HERE is suiwer: dit verlig die oë.

10 Die vrees van die HERE is rein: dit bestaan tot in ewigheid; die verordeninge van die HERE is waarheid -- tesame is hulle regverdig.

11 Hulle is begeerliker as goud, ja, as baie fyn goud; en soeter as heuning en heuningstroop.

12 Ook word u kneg daardeur gewaarsku; in die onderhouding daarvan is groot loon.

13 Die afdwalinge -- wie bemerk hulle? Spreek my vry van die wat verborge is.

14 Hou u kneg ook terug van moedswillige sondes; laat dit nie oor my heers nie. Dan sal ek onbestraflik wees en vry van groot oortreding. [ (Psalms 19:15) Laat die woorde van my mond en die oordenking van my hart welbehaaglik wees voor u aangesig, o HERE, my rots en my verlosser! ]

1 (18:1) Начальнику хора. Псалом Давида.

2 (18:2) Небеса проповедуют славу Божию, и о делах рук Его вещает твердь.

3 (18:3) День дню передает речь, и ночь ночи открывает знание.

4 (18:4) Нет языка, и нет наречия, где не слышался бы голос их.

5 (18:5) По всей земле проходит звук их, и до пределов вселенной слова их. Он поставил в них жилище солнцу,

6 (18:6) и оно выходит, как жених из брачного чертога своего, радуется, как исполин, пробежать поприще:

7 (18:7) от края небес исход его, и шествие его до края их, и ничто не укрыто от теплоты его.

8 (18:8) Закон Господа совершен, укрепляет душу; откровение Господа верно, умудряет простых.

9 (18:9) Повеления Господа праведны, веселят сердце; заповедь Господа светла, просвещает очи.

10 (18:10) Страх Господень чист, пребывает вовек. Суды Господни истина, все праведны;

11 (18:11) они вожделеннее золота и даже множества золота чистого, слаще меда и капель сота;

12 (18:12) и раб Твой охраняется ими, в соблюдении их великая награда.

13 (18:13) Кто усмотрит погрешности свои? От тайных [моих] очисти меня

14 (18:14) и от умышленных удержи раба Твоего, чтобы не возобладали мною. Тогда я буду непорочен и чист от великого развращения.

15 (18:15) Да будут слова уст моих и помышление сердца моего благоугодны пред Тобою, Господи, твердыня моя и Избавитель мой!