1 'n Onderwysing van Asaf. o God, waarom het U vir altyd verstoot? Waarom rook u toorn teen die skape van u weide?

2 Dink aan u vergadering wat U in die voortyd verwerf het, wat U verlos het om die stam van u erfdeel te wees, aan die berg Sion waar U op gewoon het.

3 Hef u voete op na die ewige puinhope: alles het die vyand in die heiligdom verniel.

4 U teëstanders het binne-in u vergaderplek gebrul; hulle het hul tekens as tekens gestel.

5 Dit lyk soos wanneer iemand byle omhoog hef in 'n digte plek bome.

6 En nou -- die houtsnywerk daarvan het hulle alles met byl en hamers stukkend geslaan.

7 Hulle het u heiligdom aan die brand gesteek; tot die grond toe het hulle die woonplek van u Naam ontheilig.

8 Hulle het in hul hart gesê: Laat ons hulle almal saam onderdruk! Hulle het al die vergaderplekke van God in die land verbrand.

9 Ons sien nie ons tekens nie; daar is geen profeet meer nie, en by ons is daar niemand wat weet hoe lank nie.

10 Hoe lank, o God, sal die teëstander smaad aandoen, sal die vyand u Naam vir altyd verag?

11 Waarom trek U u hand, ja, u regterhand, terug? Trek dit uit u boesem! Vernietig!

12 Nogtans is God my Koning van die voortyd af, wat verlossinge werk op die aarde.

13 U het deur u sterkte die see geklief; U het die koppe van die seemonsters op die waters verbreek.

14 U het die koppe van die Levi tan verbrysel; U het hom gegee as voedsel vir 'n volk -- vir woestyndiere.

15 U het fontein en stroom oopgeslaan; U het standhoudende riviere laat opdroog.

16 Aan U behoort die dag, aan U behoort ook die nag; U het hemelligte en son vasgestel.

17 U het al die grense van die aarde bepaal; somer en winter, U het hulle geformeer.

18 Dink hieraan: Die vyand het die HERE gesmaad, en 'n dwase volk het u Naam verag.

19 Gee aan die wilde diere die siel van u tortelduif nie oor nie; vergeet nie vir altyd die lewe van u ellendiges nie.

20 Aanskou die verbond, want die donker plekke van die land is vol wonings van geweld.

21 Laat die verdrukte nie beskaamd terugkom nie; laat die ellendige en behoeftige u Naam prys.

22 Staan op, o God, verdedig u saak; dink aan die smaad wat U die hele dag aangedoen word deur 'n dwaas.

23 Vergeet nie die geroep van u teëstanders nie -- die rumoer van u opstandige vyande, wat altyddeur opgaan!

1 (73:1) Учение Асафа. Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?

2 (73:2) Вспомни сонм Твой, [который] Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, – эту гору Сион, на которой Ты веселился.

3 (73:3) Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.

4 (73:4) Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений [наших];

5 (73:5) показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;

6 (73:6) и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;

7 (73:7) предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;

8 (73:8) сказали в сердце своем: "разорим их совсем", – и сожгли все места собраний Божиих на земле.

9 (73:9) Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе [это будет].

10 (73:10) Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?

11 (73:11) Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази [их].

12 (73:12) Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!

13 (73:13) Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;

14 (73:14) Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни.

15 (73:15) Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.

16 (73:16) Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;

17 (73:17) Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.

18 (73:18) Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.

19 (73:19) Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.

20 (73:20) Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.

21 (73:21) Да не возвратится угнетенный посрамленным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.

22 (73:22) Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;

23 (73:23) не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.