1 'n Onderwysing van Asaf. My volk, luister na my onderrig; neig julle oor tot die woorde van my mond.

2 Ek wil my mond open met 'n spreuk, raaisels uit die voortyd laat stroom.

3 Wat ons gehoor het en weet en ons vaders ons vertel het,

4 sal ons nie verberg vir hulle kinders nie, maar aan die volgende geslag vertel die roemryke dade van die HERE en sy mag en sy wonders wat Hy gedoen het.

5 Hy tog het 'n getuienis opgerig in Jakob en 'n wet gegee in Israel, wat Hy ons vaders beveel het -- om dit aan hulle kinders bekend te maak,

6 sodat die volgende geslag dit kan weet, die kinders wat gebore word, dat hulle kan opstaan en vertel aan hulle kinders,

7 en hulle vertroue op God kan stel en die dade van God nie vergeet nie, maar sy gebooie kan bewaar,

8 en nie word soos hulle vaders nie, 'n koppige en wederstrewige geslag, 'n geslag met 'n onvaste hart en wie se gees nie trou was teenoor God nie.

9 Die kinders van Efraim, gewapende boogskutters, het omgespring op die dag van oorlog.

10 Hulle het die verbond van God nie gehou nie en geweier om te wandel in sy wet.

11 En hulle het sy dade vergeet en sy wonders wat Hy hulle laat sien het.

12 Voor hulle vaders het Hy wonders gedoen, in die land Egipte, die veld van Soan.

13 Hy het die see geklief en hulle laat deurgaan en die waters laat staan soos 'n wal.

14 En Hy het hulle bedags gelei met 'n wolk en die hele nag met 'n lig van vuur.

15 Hy het rotse gekloof in die woestyn en hulle oorvloedig laat drink soos uit watervloede.

16 En Hy het strome laat uitgaan uit die rots en die waters laat afloop soos riviere.

17 Nog het hulle voortgegaan om teen Hom te sondig, om wederstrewig te wees teen die Allerhoogste in die dor land.

18 En hulle het God versoek in hul hart deur voedsel te vra na hulle sin.

19 En hulle het teen God gespreek, hulle het gesê: Sou God 'n tafel kan dek in die woestyn?

20 Kyk, Hy het die rots geslaan, dat waters gevloei en spruite gestroom het -- sou Hy ook brood kan gee of vleis kan verskaf aan sy volk?

21 Daarom het die HERE gehoor en toornig geword, en 'n vuur is aangesteek teen Jakob, en toorn het ook opgegaan teen Israel;

22 omdat hulle in God nie geglo en op sy hulp nie vertrou het nie.

23 En Hy het aan die wolke daarbo bevel gegee en die deure van die hemel oopgemaak;

24 en Hy het manna op hulle laat reën om te eet en koring van die hemel aan hulle gegee.

25 Mense het die brood van die engele geëet; Hy het hulle volop padkos gestuur.

26 Hy het die oostewind laat uitbreek aan die hemel en die suidewind deur sy sterkte aangevoer;

27 en Hy het vleis soos stof op hulle laat reën en gevleuelde voëls soos sand aan die seë;

28 en Hy het dit binne-in sy laer laat val, rondom sy wonings.

29 Toe het hulle geëet en ten volle versadig geword, en hulle begeerte het Hy bevredig.

30 Hulle was nie weg van hul begeerte nie -- hulle voedsel was nog in hulle mond --

31 toe die toorn van God teen hulle opgegaan het en Hy 'n slagting onder hulle kragtige manne aangerig en die jongmanne van Israel neergewerp het.

32 Ondanks dit alles het hulle verder gesondig en nie aan sy wonders geglo nie.

33 So het Hy dan hulle dae laat vergaan in nietigheid en hulle jare in verskrikking.

34 Elke keer as Hy hulle gedood het, het hulle na Hom gevra en teruggekom en God gesoek;

35 en hulle het daaraan gedink dat God hul rots was en God, die Allerhoogste, hul verlosser.

36 En hulle het Hom met hul mond gevlei en Hom met hul tong belieg;

37 maar hulle hart het nie aan Hom vasgehou nie, en hulle was nie trou in sy verbond nie.

38 Maar Hy is barmhartig, Hy versoen die ongeregtigheid en verdelg nie, en dikwels wend Hy sy toorn af en wek nie al sy grimmigheid op nie.

39 En Hy het daaraan gedink dat hulle vlees was, 'n wind wat weggaan en nie terugkom nie.

40 Hoe dikwels was hulle wederstrewig teen Hom in die woestyn, het hulle Hom gegrief in die wildernis;

41 en hulle het God opnuut versoek en die Heilige van Israel gekrenk.

42 Hulle het nie aan sy hand gedink, aan die dag toe Hy hulle van die teëstander verlos het nie;

43 toe Hy sy tekens gedoen het in Egipte en sy wonders in die veld van Soan.

44 En Hy het hulle riviere verander in bloed en hulle strome, sodat hulle nie kon drink nie.

45 Hy het onder hulle steekvlieë gestuur wat hulle verteer het, en paddas wat verwoesting oor hulle gebring het.

46 En Hy het hulle opbrings aan die kaalvreter gegee en die vrug van hulle werk aan die treksprinkaan.

47 Hy het hulle wingerdstok deur die hael doodgemaak en hulle wildevyeboom deur ryp.

48 Ook het Hy hulle diere aan die hael oorgegee en hulle vee aan die blitse.

49 Hy het die gloed van sy toorn onder hulle gestuur, grimmigheid en woede en benoudheid, 'n uitsending van ongeluksbodes.

50 Hy het 'n pad vir sy toorn gebaan, hulle siel nie gered van die dood nie, maar hulle lewe aan die pes oorgegee.

51 En Hy het al die eersgeborenes in Egipte getref, die eerstelinge van hul krag in die tente van Gam.

52 Maar Hy het sy volk laat wegtrek soos skape en hulle gelei soos 'n kudde in die woestyn.

53 Ja, Hy het hulle veilig gelei, sodat hulle nie gevrees het nie; maar die see het hulle vyande oordek.

54 En Hy het hulle gebring na sy heilige grondgebied, na die bergland wat sy regterhand verwerf het.

55 En Hy het nasies voor hulle uit verdrywe en die aan hulle as afgemete erfdeel laat val, en Hy het die stamme van Israel in hulle tente laat woon.

56 Maar hulle het Hom versoek en was wederstrewig teen God, die Allerhoogste, en hulle het sy getuienisse nie onderhou nie.

57 En hulle was afvallig en het troueloos gehandel soos hul vaders; hulle het omgedraai soos 'n bedrieglike boog.

58 En hulle het Hom geterg deur hul hoogtes en deur hul gesnede beelde sy jaloersheid gewek.

59 God het dit gehoor en toornig geword, en Hy het Israel heeltemal verwerp.

60 En Hy het die tabernakel in Silo prysgegee, die tent wat Hy opgeslaan het onder die mense.

61 En Hy het sy sterkte oorgegee in gevangenskap en sy heerlikheid in die hand van die teëstander.

62 En Hy het sy volk oorgelewer aan die swaard en toornig geword op sy erfdeel.

63 Die vuur het hulle jongmanne verteer, en hulle jongedogters is nie geprys nie.

64 Hulle priesters het deur die swaard geval, en hulle weduwees het nie geween nie.

65 Toe het die Here wakker geword soos een wat slaap, soos 'n held wat oorweldig is deur die wyn;

66 en Hy het sy teëstanders van agter geslaan, Hy het hulle 'n ewige smaadheid aangedoen.

67 En Hy het die tent van Josef verwerp, en die stam van Efraim het Hy nie uitverkies nie,

68 maar die stam van Juda uitverkies, die berg Sion wat Hy liefhet.

69 En Hy het sy heiligdom soos hemelhoogtes gebou, soos die aarde wat Hy vir ewig gegrondves het.

70 En Hy het sy kneg Dawid uitverkies en hom van die skaapkrale af geneem.

71 Agter die lammerooie het Hy hom gaan weghaal, om Jakob, sy volk, op te pas en Israel, sy erfdeel.

72 En hy het hulle opgepas na die opregtheid van sy hart en hulle gelei met die verstandige oorleg van sy hande.

1 (77:1) Учение Асафа. Внимай, народ мой, закону моему, приклоните ухо ваше к словам уст моих.

2 (77:2) Открою уста мои в притче и произнесу гадания из древности.

3 (77:3) Что слышали мы и узнали, и отцы наши рассказали нам,

4 (77:4) не скроем от детей их, возвещая роду грядущему славу Господа, и силу Его, и чудеса Его, которые Он сотворил.

5 (77:5) Он постановил устав в Иакове и положил закон в Израиле, который заповедал отцам нашим возвещать детям их,

6 (77:6) чтобы знал грядущий род, дети, которые родятся, и чтобы они в свое время возвещали своим детям, –

7 (77:7) возлагать надежду свою на Бога и не забывать дел Божиих, и хранить заповеди Его,

8 (77:8) и не быть подобными отцам их, роду упорному и мятежному, неустроенному сердцем и неверному Богу духом своим.

9 (77:9) Сыны Ефремовы, вооруженные, стреляющие из луков, обратились назад в день брани:

10 (77:10) они не сохранили завета Божия и отреклись ходить в законе Его;

11 (77:11) забыли дела Его и чудеса, которые Он явил им.

12 (77:12) Он пред глазами отцов их сотворил чудеса в земле Египетской, на поле Цоан:

13 (77:13) разделил море, и провел их чрез него, и поставил воды стеною;

14 (77:14) и днем вел их облаком, а во всю ночь светом огня;

15 (77:15) рассек камень в пустыне и напоил их, как из великой бездны;

16 (77:16) из скалы извел потоки, и воды потекли, как реки.

17 (77:17) Но они продолжали грешить пред Ним и раздражать Всевышнего в пустыне:

18 (77:18) искушали Бога в сердце своем, требуя пищи по душе своей,

19 (77:19) и говорили против Бога и сказали: "может ли Бог приготовить трапезу в пустыне?"

20 (77:20) Вот, Он ударил в камень, и потекли воды, и полились ручьи. "Может ли Он дать и хлеб, может ли приготовлять мясо народу Своему?"

21 (77:21) Господь услышал и воспламенился гневом, и огонь возгорелся на Иакова, и гнев подвигнулся на Израиля

22 (77:22) за то, что не веровали в Бога и не уповали на спасение Его.

23 (77:23) Он повелел облакам свыше и отверз двери неба,

24 (77:24) и одождил на них манну в пищу, и хлеб небесный дал им.

25 (77:25) Хлеб ангельский ел человек; послал Он им пищу до сытости.

26 (77:26) Он возбудил на небе восточный ветер и навел южный силою Своею

27 (77:27) и, как пыль, одождил на них мясо и, как песок морской, птиц пернатых:

28 (77:28) поверг их среди стана их, около жилищ их, –

29 (77:29) и они ели и пресытились; и желаемое ими дал им.

30 (77:30) Но еще не прошла прихоть их, еще пища была в устах их,

31 (77:31) гнев Божий пришел на них, убил тучных их и юношей Израилевых низложил.

32 (77:32) При всем этом они продолжали грешить и не верили чудесам Его.

33 (77:33) И погубил дни их в суете и лета их в смятении.

34 (77:34) Когда Он убивал их, они искали Его и обращались, и с раннего утра прибегали к Богу,

35 (77:35) и вспоминали, что Бог – их прибежище, и Бог Всевышний – Избавитель их,

36 (77:36) и льстили Ему устами своими и языком своим лгали пред Ним;

37 (77:37) сердце же их было неправо пред Ним, и они не были верны завету Его.

38 (77:38) Но Он, Милостивый, прощал грех и не истреблял их, многократно отвращал гнев Свой и не возбуждал всей ярости Своей:

39 (77:39) Он помнил, что они плоть, дыхание, которое уходит и не возвращается.

40 (77:40) Сколько раз они раздражали Его в пустыне и прогневляли Его в [стране] необитаемой!

41 (77:41) и снова искушали Бога и оскорбляли Святаго Израилева,

42 (77:42) не помнили руки Его, дня, когда Он избавил их от угнетения,

43 (77:43) когда сотворил в Египте знамения Свои и чудеса Свои на поле Цоан;

44 (77:44) и превратил реки их и потоки их в кровь, чтобы они не могли пить;

45 (77:45) послал на них насекомых, чтобы жалили их, и жаб, чтобы губили их;

46 (77:46) земные произрастения их отдал гусенице и труд их – саранче;

47 (77:47) виноград их побил градом и сикоморы их – льдом;

48 (77:48) скот их предал граду и стада их – молниям;

49 (77:49) послал на них пламень гнева Своего, и негодование, и ярость и бедствие, посольство злых ангелов;

50 (77:50) уравнял стезю гневу Своему, не охранял души их от смерти, и скот их предал моровой язве;

51 (77:51) поразил всякого первенца в Египте, начатки сил в шатрах Хамовых;

52 (77:52) и повел народ Свой, как овец, и вел их, как стадо, пустынею;

53 (77:53) вел их безопасно, и они не страшились, а врагов их покрыло море;

54 (77:54) и привел их в область святую Свою, на гору сию, которую стяжала десница Его;

55 (77:55) прогнал от лица их народы и землю их разделил в наследие им, и колена Израилевы поселил в шатрах их.

56 (77:56) Но они еще искушали и огорчали Бога Всевышнего, и уставов Его не сохраняли;

57 (77:57) отступали и изменяли, как отцы их, обращались назад, как неверный лук;

58 (77:58) огорчали Его высотами своими и истуканами своими возбуждали ревность Его.

59 (77:59) Услышал Бог и воспламенился гневом и сильно вознегодовал на Израиля;

60 (77:60) отринул жилище в Силоме, скинию, в которой обитал Он между человеками;

61 (77:61) и отдал в плен крепость Свою и славу Свою в руки врага,

62 (77:62) и предал мечу народ Свой и прогневался на наследие Свое.

63 (77:63) Юношей его поедал огонь, и девицам его не пели брачных песен;

64 (77:64) священники его падали от меча, и вдовы его не плакали.

65 (77:65) Но, как бы от сна, воспрянул Господь, как бы исполин, побежденный вином,

66 (77:66) и поразил врагов его в тыл, вечному сраму предал их;

67 (77:67) и отверг шатер Иосифов и колена Ефремова не избрал,

68 (77:68) а избрал колено Иудино, гору Сион, которую возлюбил.

69 (77:69) И устроил, как небо, святилище Свое и, как землю, утвердил его навек,

70 (77:70) и избрал Давида, раба Своего, и взял его от дворов овчих

71 (77:71) и от доящих привел его пасти народ Свой, Иакова, и наследие Свое, Израиля.

72 (77:72) И он пас их в чистоте сердца своего и руками мудрыми водил их.