1 En die HERE het Sara besoek soos Hy beloof het; en die HERE het aan Sara gedoen soos Hy gespreek het:

2 Sara het bevrug geword en vir Abraham in sy ouderdom 'n seun gebaar op die bepaalde tyd wat God genoem het.

3 En Abraham het sy seun wat vir hom gebore is, wat Sara vir hom gebaar het, Isak genoem.

4 En Abraham het sy seun Isak besny toe hy agt dae oud was, soos God hom beveel het.

5 En Abraham was honderd jaar oud toe sy seun Isak vir hom gebore is.

6 En Sara het gesê: 'n Gelag het God my berei: elkeen wat dit hoor, sal oor my lag.

7 Verder sê sy: Wie kon ooit aan Abraham voorspel het: Sara soog kinders? Want ek het 'n seun gebaar in sy ouderdom.

8 En die kind het opgegroei en is gespeen. En Abraham het 'n groot maaltyd berei op die dag toe Isak gespeen is.

9 Toe sien Sara hoe die seun van Hagar, die Egiptiese slavin, wat sy vir Abraham gebaar het, spot;

10 en sy sê aan Abraham: Jaag hierdie slavin en haar seun weg, want die seun van hierdie slavin mag nie saam met my seun Isak erwe nie.

11 En die woord was baie verkeerd in die oë van Abraham vanweë sy seun.

12 Maar God het aan Abraham gesê: Laat dit nie verkeerd wees in jou oë ter wille van die seun en van jou slavin nie. Luister na Sara in alles wat sy van jou verlang, want deur Isak sal daar vir jou 'n nageslag genoem word.

13 Maar Ek sal ook die seun van die slavin tot 'n nasie maak, omdat hy jou kind is.

14 Toe is Abraham die môre vroeg op, en hy het brood en 'n sak met water geneem en dit aan Hagar gegee deur dit op haar skouer te sit, en ook die kind, en haar weggestuur. Sy het toe weggegaan en rondgedwaal in die woestyn van Bers,ba.

15 En toe die water in die sak op was, het sy die kind onder een van die bosse neergewerp

16 en geloop en op 'n afstand gaan sit so ver as 'n boog kan skiet; want sy het gesê: Ek wil die dood van die kind nie aansien nie. En sy het op 'n afstand gaan sit en haar stem verhef en geween.

17 Toe hoor God die stem van die seun, en die Engel van God het na Hagar geroep uit die hemel en haar gevra: Wat is dit met jou, Hagar? Wees nie bevrees nie, want God het na die stem van die seun geluister op die plek waar hy is.

18 Staan op, tel die seun op en hou hom vas met jou hand, want Ek sal hom 'n groot nasie maak.

19 Daarop het God haar oë geopen, en sy sien 'n put! En sy het geloop en die sak vol water gemaak en die seun laat drink.

20 En God was met die seun; en hy het opgegroei en in die woestyn gewoon en 'n boogskutter geword:

21 hy het in die woestyn Paran gewoon; en sy moeder het vir hom 'n vrou uit Egipteland geneem.

22 In die tyd het Abim,leg en Pigol, sy leërowerste, met Abraham gespreek en gesê: God is met jou in alles wat jy doen.

23 Sweer dan nou vir my hier by God dat jy met my en my kroos en my nageslag nie vals sal handel nie; dieselfde guns wat ek jou bewys het, moet jy aan my bewys en aan die land waarin jy as vreemdeling vertoef.

24 En Abraham antwoord: Ek sweer.

25 Maar Abraham het Abim,leg aangespreek oor 'n put wat die dienaars van Abim,leg met geweld geneem het.

26 Daarop antwoord Abim,leg: Ek weet nie wie dit gedoen het nie, en jy het my dit ook nie meegedeel nie, en ek het daar ook niks van gehoor nie as net vandag.

27 Toe neem Abraham kleinvee en beeste en gee dit aan Abim,leg; en hulle twee het 'n verbond gesluit;

28 Abraham het naamlik die sewe ooilammers van die kleinvee eenkant uitgekeer.

29 Toe sê Abim,leg vir Abraham: Wat beteken hierdie sewe ooilammers wat jy uitgekeer het?

30 En hy antwoord: Die sewe ooilammers moet jy uit my hand aanneem, sodat dit vir my 'n getuienis kan wees dat ek hierdie put gegrawe het.

31 Daarom noem hulle die plek Bers,ba, omdat hulle twee daar gesweer het.

32 So het hulle dan 'n verbond gesluit in Bers,ba. Daarna het Abim,leg en Pigol, sy leërowerste, klaargemaak en na die land van die Filistyne teruggegaan.

33 En hy het 'n tamarisk in Bers,ba geplant en daar die Naam van die HERE, die ewige God, aangeroep.

34 En Abraham het baie dae as vreemdeling in die land van die Filistyne vertoef.

1 Jeová visitou a Sara como dissera, e fez-lhe como tinha falado.

2 Ela concebeu e deu à luz a Abraão na sua velhice um filho ao tempo determinado, de que Deus lhe tinha falado.

3 Ao filho que lhe nascera, que Sara lhe dera à luz, Abraão chamou Isaque.

4 E ele circuncidou a seu filho Isaque, quando tinha oito dias, conforme Deus lhe ordenara.

5 Abraão tinha cem anos, quando Isaque, seu filho, lhe nasceu.

6 Disse Sara: Deus preparou riso para mim; todo aquele que o ouvir, se rirá por minha causa.

7 E continuou: Quem teria dito a Abraão que Sara havia de amamentar filhos? pois na sua velhice lhe dei um filho.

8 Cresceu o menino, e foi desmamado; e no dia em que ele foi desmamado deu Abraão um grande banquete.

9 Sara viu brincando o filho de Hagar, a egípcia, que esta dera à luz a Abraão.

10 Pelo que disse a Abraão: Deita fora esta escrava e seu filho; pois o filho desta escrava não será herdeiro com meu filho, com Isaque.

11 Pareceu isto bem duro aos olhos de Abraão por causa de seu filho.

12 Disse Deus a Abraão: Não te seja isso duro por causa do moço e por causa da tua escrava: em tudo o que Sara te diz, ouve a sua voz: pois em Isaque será chamada a tua descendência.

13 Também do filho da escrava farei uma nação, porquanto ele é da tua semente.

14 Abraão tendo-se levantado de manhã cedo, tomou pão e um odre de água, pô-los sobre o ombro de Hagar, deu-lhe o menino, e despediu-a. Partindo ela, andava errante pelo deserto de Berseba.

15 Consumida que foi a água do odre, colocou o menino debaixo de um dos arbustos.

16 Ela foi sentar-se em frente dele a boa distância, como a de um tiro de arco; pois disse: Que não veja eu a morte do menino. Sentada em frente dele, levantou a sua voz e chorou.

17 Deus, porém, ouviu a voz do menino; e o anjo de Deus, chamando a Hagar desde o céu, disse-lhe: Que tens, Hagar? não temas; porque Deus ouviu a voz do menino desde o lugar onde está.

18 Ergue-te, levanta o menino e sustenta-o nas tuas mãos, porque dele farei uma grande nação.

19 Deus abriu-lhe os olhos, e ela viu um poço de água; e, indo, encheu o odre de água e deu de beber ao menino.

20 Deus estava com o menino, que cresceu, morava no deserto e tornou-se flecheiro.

21 Ele habitou no deserto de Parã: e sua mãe tomou-lhe uma mulher da terra do Egito.

22 Por esse tempo disseram a Abraão Abimeleque e Ficol, general do seu exército: Deus é contigo em tudo o que fazes;

23 agora, pois, jura-me aqui por Deus que não te haverás falsamente comigo, nem com meu filho, nem com o filho de meu filho; mas usarás comigo e com a terra em que tens peregrinado daquela bondade com que eu te tratei.

24 Respondeu Abraão: Eu jurarei.

25 Abraão repreendeu a Abimeleque por causa dum poço de água que os servos deste lhe tinham tomado a força.

26 Respondeu-lhe Abimeleque: Não sei quem fez isso; nem tu mo fizeste saber, nem tam pouco ouvi falar em tal coisa, senão hoje.

27 Tomou Abraão ovelhas e bois, e deu-os a Abimeleque; e fizeram ambos uma aliança.

28 Pôs Abraão à parte sete cordeiras do rebanho.

29 Perguntou Abimeleque a Abraão: Que significam estas sete cordeiras que puseste à parte?

30 Respondeu Abraão: Receberás da minha mão estas sete cordeiras, para que me sirvam de testemunho de que eu cavei este poço.

31 Pelo que chamou àquele lugar Berseba, porque ali juraram ambos eles.

32 Assim fizeram uma aliança em Berseba; levantaram-se Abimeleque e Ficol, general do seu exército, e voltaram para a terra dos filisteus.

33 Plantou Abraão uma tamargueira em Berseba, e invocou ali o nome de Jeová, o Deus Eterno.

34 Peregrinou Abraão na terra dos filisteus muitos dias.