1 Verder het El¡hu aangehef en gesê:
2 Hou u dit vir reg, noem u dit: my geregtigheid voor God,
3 dat u vra wat dit u baat? Wat help dit my meer as wanneer ek sou sondig?
4 Âk sal u antwoord gee en aan u vriende saam met u.
5 Kyk op na die hemel en sien, en aanskou die wolke wat hoog bo u is.
6 As u sondig, watter skade is dit vir Hom? En is u oortredinge baie, wat kan u Hom daarmee aandoen?
7 As u regverdig is, wat gee u aan Hom? Of wat kan Hy uit u hand aanneem?
8 U goddeloosheid raak net 'n mens soos u, en u geregtigheid 'n mensekind.
9 Vanweë die menigte van verdrukkinge skreeu hulle; hulle roep om hulp oor die geweld van die grotes.
10 Maar niemand sê nie: Waar is God, my Maker, wat lofsange gee in die nag,
11 wat ons meer leer as aan die diere van die aarde en ons wyser maak as die voëls van die hemel?
12 Dan roep hulle, maar Hy antwoord nie, vanweë die trotsheid van die kwaaddoeners.
13 Sekerlik, na nietige klagte luister God nie, en die Almagtige slaan daar geen ag op nie.
14 Hoeveel minder as u sê u sien Hom nie! Die regsaak is voor Hom: wag dan op Hom.
15 Maar nou, omdat sy toorn nie straf nie, en Hy nie grootliks ag gee op oormoed nie,
16 maak Job sy mond wyd oop in nietige gepraat, vermenigvuldig hy woorde sonder kennis.
1 Disse mais Eliú:
2 Acaso pensas que isto é o teu direito, Ou dizes: Maior é a minha justiça do que a de Deus,
3 Para que digas: Que te aproveitará? E: Que proveito tenho mais do que se eu tivera pecado?
4 Eu te responderei a ti E aos teus companheiros também.
5 Olha para os céus, e vê; E contempla o firmamento que é mais alto do que tu.
6 Se pecas, que mal lhe causas tu? E se as tuas transgressões se multiplicam, que lhe fazes?
7 Se és justo, que lhe dás? Ou que recebe ele da tua mão?
8 A tua maldade pode fazer o mal ao homem teu semelhante; E a tua justiça pode ser útil ao filho do homem.
9 Por causa da multidão das opressões gritam os homens, Clamam por auxílio em razão dos braços dos poderosos;
10 Mas ninguém diz: Onde está Deus meu Criador, Que inspira canções durante a noite;
11 Que nos ensina mais do que às bestas da terra, E nos faz mais sábios do que as aves do céu?
12 Ali clamam (mas ninguém há que responda) Por causa da sabedoria dos maus.
13 É em vão que se grita, Deus não ouvirá, O Todo-poderoso não o levará em conta.
14 Ainda que dizes que não o vês, A tua causa está diante dele; portanto espera-o.
15 Mas agora, porque não visita com a sua ira, Nem faz muito caso da arrogância,
16 Por isso começa Jó a falar vãmente; Multiplica sem ciência palavras.