1 Halleluja! Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid.

2 Wie kan die magtige dade van die HERE uitspreek, al sy roem verkondig?

3 Welgeluksalig is hulle wat die reg bewaar, die wat altyd geregtigheid doen.

4 Dink aan my, o HERE, na die welbehae in u volk, besoek my met u heil,

5 dat ek kan aanskou die geluk van u uitverkorenes, dat ek bly kan wees in die blydskap van u volk, my kan beroem met u erfdeel.

6 Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel.

7 Ons vaders in Egipte het nie ag gegee op u wonders, hulle het nie gedink aan die menigte van u goedertierenhede nie, maar was wederstrewig by die see, by die Skelfsee.

8 Maar Hy het hulle verlos om sy Naam ontwil, om sy mag bekend te maak.

9 En Hy het die Skelfsee gedreig, sodat dit opgedroog het, en hulle deur die watervloede laat gaan soos deur 'n woestyn.

10 En Hy het hulle verlos uit die hand van die hater en hulle bevry uit die hand van die vyand.

11 En die waters het hulle teëstanders oordek: nie een van hulle het oorgebly nie.

12 Toe het hulle aan sy woorde geglo, hulle het sy lof gesing.

13 Maar hulle het gou sy werke vergeet, op sy raadsbesluit nie gewag nie.

14 En hulle het baie begerig geword in die woestyn en God versoek in die wildernis.

15 Toe het Hy hulle gegee wat hulle gevra het, maar in hulle siel 'n maerte gestuur.

16 En hulle was in die laer afgunstig op Moses, op A„ron, die heilige van die HERE.

17 Die aarde het oopgegaan en Datan verslind en die bende van Ab¡ram oordek.

18 En 'n vuur het gebrand onder hulle bende, 'n vlam die goddelose aan die brand gesteek.

19 Hulle het by Horeb 'n kalf gemaak en gebuig voor 'n gegote beeld.

20 En hulle het hul Heerlikheid verruil vir die afbeelding van 'n bees wat gras eet.

21 Hulle het God vergeet, hulle Verlosser, wat groot dinge gedoen het in Egipte,

22 wonders in die land van Gam, vreeslike dinge by die Skelfsee.

23 Toe het Hy gesê dat Hy hulle sou verdelg, as Moses, sy uitverkorene, nie voor sy aangesig in die bres gaan staan het om sy grimmigheid af te keer, dat Hy nie sou vernietig nie.

24 Hulle het ook die kosbare land versmaad, sy woord nie geglo nie;

25 en hulle het gemurmureer in hul tente, na die stem van die HERE nie geluister nie.

26 Toe het Hy sy hand teen hulle opgehef om hulle neer te slaan in die woestyn,

27 en om hulle nageslag te versprei onder die nasies en hulle te verstrooi in die lande.

28 Ook het hulle hul aan Ba„l-Peor gekoppel en die offerandes aan die dooies geëet;

29 en hulle het die HERE geterg deur hul dade, sodat 'n plaag onder hulle uitgebreek het.

30 Toe het P¡nehas opgetree en gerig geoefen, en die plaag het opgehou;

31 en dit is hom gereken tot geregtigheid, van geslag tot geslag tot in ewigheid.

32 Hulle het Hom ook vertoorn by die waters van M,riba, en dit het met Moses sleg gegaan om hulle ontwil;

33 want hulle was wederstrewig teen sy Gees, sodat hy onverskillig gepraat het met sy lippe.

34 Hulle het die volke nie verdelg soos die HERE aan hulle gesê het nie,

35 maar hul met die heidene vermeng en hulle werke geleer.

36 En hulle het hulle afgode gedien, en dit het vir hulle 'n strik geword.

37 Bowendien het hulle hul seuns en hul dogters aan die duiwels geoffer

38 en onskuldige bloed vergiet -- die bloed van hul seuns en hul dogters wat hulle aan die afgode van Kana„n geoffer het -- sodat die land deur bloedskuld ontheilig is.

39 En hulle het onrein geword deur hul werke en gehoereer deur hul dade.

40 Toe het die toorn van die HERE ontvlam teen sy volk, en Hy het 'n afsku gekry van sy erfdeel.

41 En Hy het hulle in die hand van die heidene gegee, en hulle haters het oor hulle geheers;

42 en hulle vyande het hulle verdruk, sodat hulle onder hul hand moes buig.

43 Hy het hulle baiekeer gered; maar hulle was wederstrewig in hulle voorneme. So het hulle dan weggesink deur hul ongeregtigheid.

44 Nogtans het Hy hulle benoudheid aangesien toe Hy hulle smeking gehoor het;

45 en Hy het tot hulle beswil aan sy verbond gedink en berou gekry na die veelheid van sy goedertierenhede.

46 En Hy het hulle medelyde laat vind by almal wat hulle as gevangenes weggevoer het.

47 Verlos ons, HERE onse God, en versamel ons uit die nasies, dat ons u heilige Naam kan loof en ons beroem in u lof!

48 Geloofd sy die HERE, die God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! En laat die hele volk sê: Amen. Halleluja!

1 Louvai a Jeová. Rendei graças a Jeová, porque ele é bom; Porque a sua benignidade dura para sempre.

2 Quem poderá referir os poderosos feitos de Jeová, Ou manifestar todo o seu louvor?

3 Felizes são os que guardam a retidão, E aquele que pratica a justiça em todos os tempos.

4 Lembra-te de mim, Jeová, com a misericórdia que dispensas ao teu povo; Visita-me com a tua salvação,

5 Para que veja eu a prosperidade dos teus escolhidos, Para que me regozije com a alegria da tua nação, Para que me glorie juntamente com a tua herança.

6 Pecamos com nossos pais, Cometemos iniqüidade, e praticamos o mal.

7 Nossos pais não entenderam as tuas maravilhas no Egito, Não se lembraram da multidão das tuas benignidades, E foram rebeldes junto ao mar, ao Mar Vermelho.

8 Todavia ele os salvou por amor do seu nome, Para lhes dar a conhecer o seu grande poder.

9 Repreendeu também o Mar Vermelho, o qual ficou enxuto; Assim os conduziu pelos abismos como pelo deserto.

10 Salvou-os da mão de quem os odiava, E remiu-os do poder do inimigo.

11 As águas cobriram os seus adversários; Não ficou deles nem um só.

12 Então deram crédito às suas palavras, E cantaram-lhe o louvor.

13 Bem depressa se esqueceram das suas obras, E não lhe aguardaram o conselho;

14 Mas deixaram-se levar da cobiça no deserto, E tentaram a Deus no ermo.

15 Deu-lhes o que pediram, Mas enviou-lhes magreza às suas almas.

16 Eles invejaram a Moisés no acampamento E a Aarão, o santo de Jeová.

17 Abriu-se a terra que tragou a Datã, E cobriu a gente de Abirão.

18 Ateou-se um fogo no meio da sua gente, A chama abrasou os perversos.

19 Em Horebe fizeram um bezerro, E adoraram uma imagem fundida.

20 Assim trocaram a sua glória Pelo simulacro de um boi que come erva.

21 Esqueceram-se de Deus, seu Salvador, Que no Egito fizera grandezas,

22 Maravilhas na terra de Cão E coisas tremendas junto ao Mar Vermelho.

23 Portanto ele disse que ia exterminá-los; assim o teria feito, Se Moisés, seu escolhido, se não lhe houvesse interposto, Para impedir que a sua ira os destruísse.

24 Eles desprezaram a terra aprazível, E não deram crédito à sua palavra;

25 Mas murmuraram nas suas tendas, E não deram ouvidos à voz de Jeová.

26 Portanto, levantando a mão, jurou-lhes Que os havia de derribar no deserto;

27 E que também lhes derribaria entre as nações a sua descendência, E os dispersaria pelas terras.

28 Uniram-se também com Baal-Peor, E comeram os sacrifícios dos mortos.

29 Assim o provocaram à ira com as suas ações; E a praga os assaltou.

30 Então se levantou Finéias, e executou o juízo; Assim cessou a praga.

31 Isso lhe foi imputado por justiça, Em todas as gerações para sempre.

32 Também o indignaram junto às águas de Meribá, De sorte que por causa deles resultou mal a Moisés:

33 Porque eram rebeldes ao espírito de Deus, E Moisés falou imprudentemente com os seus lábios.

34 Não exterminaram aos povos, Como Jeová lhes ordenou;

35 Antes se mesclaram com as nações, E aprenderam-lhes as obras.

36 Serviram-lhes os ídolos, Os quais se lhes converteram em laços.

37 Sacrificaram seus filhos e filhas aos demônios,

38 E derramaram o sangue inocente, o sangue de seus filhos e filhas, Que eles sacrificaram aos ídolos de Canaã: A terra foi manchada com sangue.

39 Assim se contaminaram com as suas obras, E se prostituíram nos seus feitos.

40 Por isso se acendeu a ira de Jeová contra o seu povo, E ele abominou a sua herança.

41 Entregou-os ao poder das nações, E sobre eles dominavam os que os odiavam.

42 Oprimiram-nos também os seus inimigos, E sob o poder destes foram humilhados.

43 Muitas vezes os livrou; Mas eles, rebeldes, permaneceram no seu conselho, E por sua iniqüidade foram abatidos.

44 Todavia olhou para a sua angústia, Quando lhes ouviu o clamor;

45 Recordou a favor deles a sua aliança, E se arrependeu segundo a multidão das suas benignidades.

46 Fê-los também receber compaixão Da parte de todos os que os levaram cativos.

47 Salva-nos, Jeová, Deus nosso, E congrega-nos dentre as nações, Para darmos graças ao teu santo nome, E gloriarmo-nos no teu louvor.

48 Bendito seja Jeová, Deus de Israel, Desde a eternidade até a eternidade, E diga o povo todo: Amém. Louvai a Jeová. que navegam, e em geral todos os homens