1 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid. HERE, U deurgrond en ken my.
2 U ken my sit en my opstaan; U verstaan van ver my gedagte.
3 U deurvors my gaan en my lê, en U is met al my weë goed bekend.
4 Want daar is nog geen woord op my tong nie -- of U, HERE, U ken dit geheel en al.
5 U sluit my in van agter en van voor, en U lê u hand op my.
6 Om dit te begryp, is te wonderbaar vir my, te hoog: ek kan daar nie by nie.
7 Waar sou ek heengaan van u Gees en waarheen vlug van u aangesig?
8 Klim ek op na die hemel, U is daar; en maak ek die doderyk my bed, kyk, U is daar!
9 Neem ek die vleuels van die dageraad, gaan ek by die uiteinde van die see woon,
10 ook daar sou u hand my lei en u regterhand my vashou.
11 En as ek sê: Mag tog net die duisternis my oorval en die lig nag wees tot my beskutting,
12 dan is selfs die duisternis vir U nie donker nie, en die nag gee lig soos die dag, die duisternis is soos die lig.
13 Want U het my niere gevorm, my in my moeder se skoot geweef.
14 Ek loof U, omdat ek so vreeslik wonderbaar is; wonderbaar is u werke! En my siel weet dit alte goed.
15 My gebeente was vir U nie verborge toe ek in die geheim gemaak is nie, kunstig geweef in die dieptes van die aarde.
16 U oë het my ongevormde klomp gesien; en in u boek is hulle almal opgeskrywe: dae dat alles bepaal was, toe nog geeneen van hulle daar was nie.
17 Hoe kosbaar is dan vir my u gedagtes, o God! Hoe geweldig is hulle volle som nie!
18 Wil ek hulle tel, hulle is meer as die sand; word ek wakker, dan is ek nog by U.
19 o God, as U tog maar die goddelose wou ombring! En julle manne van bloed, gaan van my af weg!
20 Hulle wat arglistig teen U spreek, u Naam ydellik verhef -- u teëstanders!
21 HERE, sou ek die nie haat wat vir U haat, en 'n afsku hê van die wat teen U opstaan nie?
22 Ek haat hulle met 'n volkome haat; vyande is hulle vir my!
23 Deurgrond my, o God, en ken my hart; toets my en ken my gedagtes;
24 en kyk of daar by my 'n weg is van smart, en lei my op die ewige weg!
1 Jeová, tu me sondas e conheces.
2 Tu conheces o meu sentar e o meu levantar, De longe entendes o meu pensamento.
3 Esquadrinhas a minha vereda e o meu pouso, Estás ciente de todos os meus caminhos.
4 Pois ainda a palavra não está na minha língua, Já tu, Jeová, a conheces toda.
5 Por detrás e por diante me cercas, E pões sobre mim a tua mão.
6 Tal conhecimento é maravilhoso demais para mim; Elevado é, não o posso atingir.
7 Para onde me irei do teu espírito? Ou para onde fugirei da tua presença?
8 Se eu subir aos céus, lá tu estás; Se eu fizer a minha cama no Cheol, eis que estás ali;
9 Se eu tomar as asas da alva, E habitar nas extremidades do mar;
10 Ainda lá me guiará a tua mão, E me susterá a tua destra.
11 Se eu disser: Certamente as trevas me encobrirão, E a luz ao redor de mim se tornará noite;
12 Até as trevas não são demasiado escuras para ti, Mas a noite resplandece como o dia: Para ti tanto fazem as trevas como a luz.
13 Pois tu formaste os meus rins, Entrelaçaste-me no ventre de minha mãe.
14 Graças te darei, pois sou assombrosa e maravilhosamente feito: Maravilhosas são as tuas obras; E a minha alma o sabe muito bem.
15 Não te era oculta a minha forma, Quando fui feito às ocultas, E primorosamente tecido nas profundezas da terra.
16 Os teus olhos viram a minha substância, ainda informe; E no teu livro foram escritos os dias, Todos os dias que foram ordenados, Quando nenhum deles ainda existia.
17 Para mim, quão preciosos são os teus pensamentos, ó Jeová! Quão grande é a soma deles!
18 Se eu os contasse, são eles mais numerosos do que a areia: Quando acordo, ainda estou contigo.
19 Oxalá que tirasses a vida ao perverso, ó Deus; Apartai-vos de mim, homens sanguinários.
20 Eles se rebelam malvadamente contra ti, E os teus inimigos tomam em vão o teu nome.
21 Não aborreço eu, Jeová, os que te aborrecem? Não abomino eu os que se levantam contra ti?
22 Aborreço-os com ódio completo; Eles se tornaram os meus inimigos.
23 Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração; Prova-me, e conhece os meus pensamentos;
24 Vê se em mim há algum caminho de perversidade, E guia-me pelo caminho eterno.