1 Waarom woel die nasies en bedink die volke nietige dinge?
2 Die konings van die aarde staan gereed, en die vorste hou saam raad teen die HERE en teen sy Gesalfde en sê:
3 Laat ons hulle bande stukkend ruk en hulle toue van ons afwerp!
4 Hy wat in die hemel woon, lag; die Here spot met hulle.
5 Dan sal Hy hulle aanspreek in sy toorn, en in sy grimmigheid sal Hy hulle verskrik:
6 Ek tog het my Koning gesalf oor Sion, my heilige berg.
7 Ek wil vertel van die besluit: Die HERE het aan My gesê: U is my Seun, vandag het Ek self U gegenereer.
8 Eis van My, en Ek wil nasies gee as u erfdeel en die eindes van die aarde as u besitting.
9 U sal hulle verpletter met 'n ysterstaf, U sal hulle stukkend slaan soos 'n erdepot.
10 Wees dan nou verstandig, o konings; laat julle waarsku, o regters van die aarde!
11 Dien die HERE met vrees, en juig met bewing.
12 Kus die Seun, dat Hy nie toornig word en julle op die weg vergaan nie; want gou kan sy toorn ontvlam. Welgeluksalig is almal wat by Hom skuil!
1 Por que se amotinam as nações, E os povos tramam em vão?
2 Insurgem-se os reis da terra, E os príncipes conspiram Contra Jeová e contra o seu ungido, dizendo:
3 Rompamos as suas ataduras, E lancemos de nós as suas cordas.
4 Aquele que está sentado nos céus, se rirá; O Senhor zombará deles.
5 Então lhes falará na sua ira, E no seu furor os confundirá.
6 Eu, porém, tenho estabelecido o meu rei Em Sião, meu santo monte.
7 Falarei acerca do decreto: Jeová disse-me: Tu és meu filho; Eu hoje te gerei.
8 Pede-me, que te darei as nações por tua herança, E as extremidades da terra por tua possessão.
9 Tu as quebrarás com uma vara de ferro, Fá-las-ás em pedaços como vaso de oleiro.
10 Agora, pois, ó reis, fazei-vos prudentes; Deixai-vos instruir, juízes da terra.
11 Servi a Jeová com temor, E regozijai-vos com tremor.
12 Beijai ao filho, para que não se ire, E pereçais no caminho, Porque em breve se acenderá a sua ira, Felizes são todos os que nele se refugiam.