1 'n Psalm van Dawid, by die gedenkoffer.
2 o HERE, straf my nie in u toorn nie en kasty my nie in u grimmigheid nie.
3 Want u pyle het in my ingedring, en u hand het op my neergedaal.
4 Daar is geen heel plek in my vlees vanweë u grimmigheid nie; daar is niks gesond in my gebeente vanweë my sonde nie.
5 Want my ongeregtighede gaan oor my hoof; soos 'n swaar pak het hulle vir my te swaar geword.
6 My wonde stink, hulle dra vanweë my dwaasheid.
7 Ek is krom, heeltemal geboë; die hele dag gaan ek in die rou;
8 want my lendene is vol ontsteking, en daar is geen heel plek in my vlees nie.
9 Ek is kragteloos en heeltemal verbrysel; ek brul van die gebons van my hart.
10 Here, voor U is al my begeertes, en my gesug is vir U nie verborge nie.
11 My hart slaan vinnig, my krag het my verlaat; en die lig van my oë, ook dit is nie by my nie.
12 Die wat my liefhet en my vriende is, staan opsy vir my kwaal, en my nabestaandes het ver gaan staan;
13 en die wat my lewe soek, span strikke; en die wat my ongeluk soek, spreek van ondergang, en hulle bedink die hele dag bedrog.
14 Maar ek is soos 'n dowe: ek hoor nie, en soos 'n stomme wat sy mond nie oopmaak nie.
15 Ja, ek is soos 'n man wat nie hoor nie en in wie se mond geen teëspraak is nie;
16 want op U, HERE, wag ek; U sal verhoor, Here my God!
17 Want ek het gesê: Laat hulle net nie bly wees oor my nie! Hulle wat by die wankeling van my voet hul groot maak teen my!
18 Want ek is klaar om te val, en my smart is altyddeur voor my.
19 Ja, my ongeregtigheid bely ek, ek is bekommerd oor my sonde.
20 Maar my vyande lewe, hulle is magtig; en die wat my valslik haat, is groot in aantal.
21 En die wat kwaad vir goed vergeld, behandel my vyandig, omdat ek die goeie najaag.
22 Verlaat my nie, o HERE! My God, wees nie ver van my af nie! [ (Psalms 38:23) Maak tog gou om my te help, Here, my heil! ]
1 No teu furor, Jeová, não me repreendas, Nem na tua cólera me castigues.
2 Pois as tuas setas se cravam em mim, E a tua mão sobre mim se descarrega.
3 Não há parte sã na minha carne por causa da tua indignação, Nada há são nos meus ossos por causa do meu pecado.
4 Porquanto as minhas iniqüidades se elevam por cima da minha cabeça; Elas, como carga pesada, excedem as minhas forças.
5 As minhas chagas tornam-se fétidas e purulentas, Por causa da minha loucura.
6 Sinto-me acabrunhado e muito abatido, Ando de pranto durante o dia todo.
7 Pois os meus lombos estão cheios de ardor, E não há parte sã na minha carne.
8 Estou entorpecido e muito pisado, Dou rugidos por força do desassossego do meu coração.
9 Senhor, diante de ti está todo o meu desejo, E o meu suspirar não te é oculto.
10 Bate-me agitadamente o coração, falta-me a força; Quanto à luz dos meus olhos, essa já não está comigo.
11 Os que me amam e os meus amigos arredam-se da minha praga; E os meus parentes ficam lá de longe.
12 Armam-me laços os que buscam tirar-me a vida; Os que procuram fazer-me o mal, falam coisas perniciosas, E imaginam enganos durante o dia todo.
13 Eu, porém, como um surdo, não ouço, E sou como um mudo que não abre a boca.
14 Sou, de feito, como quem não ouve, E em cuja boca não há com que replicar.
15 Pois por ti, Jeová, espero; Tu responderás, Senhor, Deus meu.
16 Porque eu dizia: Não suceda que eles se regozijem sobre mim: Quando resvala o meu pé, eles se engrandecem contra mim.
17 Pois eu estou prestes a tropeçar, E a minha dor está sempre diante de mim.
18 Porquanto declararei a minha iniqüidade; Serei contristado por causa do meu pecado,
19 Mas os meus inimigos são cheios de vida e são fortes, E muitos são os que sem causa me odeiam.
20 Também os que tornam o mal pelo bem, São meus adversários, porque sigo o que é bom.
21 Não me desampares, Jeová; Deus meu, não te apartes de mim.
22 Apressa-te a me socorrer, Senhor, minha salvação.