1 Vir die musiekleier; met snaarinstrumente. n Onderwysing van Dawid.
2 o God, hoor my gebed en verberg U nie vir my smeking nie.
3 Luister na my en verhoor my; in my onrus dwaal ek rond en is verward,
4 weens die geroep van die vyand, weens die geraas van die goddelose; want hulle stort onreg op my af, en in toorn behandel hulle my as vyand.
5 My hart krimp inmekaar in my binneste, en verskrikkinge van die dood het op my geval.
6 Vrees en bewing kom oor my, en angs oordek my.
7 Toe het ek gesê: Ag, had ek maar vlerke soos 'n duif, dan sou ek wegvlieg en wegbly!
8 Kyk, ek sou ver wegvlug; ek sou vernag in die woestyn! Sela.
9 Gou sou ek vir my 'n skuilplek soek teen die onstuimige wind, teen die storm.
10 Verwar, Here, verdeel hulle spraak, want ek sien geweld en twis in die stad.
11 Dag en nag omring hulle dit op sy mure, en binnekant is onreg en moeite.
12 Wat onheil aanbring, is daarbinne, en verdrukking en bedrog wyk nie van sy markplein nie.
13 Want dit is geen vyand wat my smaad nie, anders sou ek dit dra; dit is nie my hater wat hom teen my groot maak nie, anders sou ek my vir hom wegsteek;
14 maar jy, 'n man soos ek, my vriend en my vertroude!
15 Ons wat innig met mekaar omgegaan het, in die huis van God gewandel het met die woelige skare.
16 Laat die dood hulle oorval, laat hulle lewendig in die doderyk neerdaal; want boosheid is in hulle woning, in hulle binneste.
17 Maar ek, ek roep God aan, en die HERE sal my verlos.
18 Saans en smôre ns en smiddags klaag ek en steun, en Hy hoor my stem.
19 Hy verlos my siel in vrede van die stryd teen my, want met menigtes is hulle teen my.
20 God sal hoor en hulle antwoord; ja, Hy wat op die troon sit van lankal af, Sela; omdat by hulle geen verbetering is en hulle God nie vrees nie.
21 Hy het sy hande uitgesteek teen die wat in vrede met hom geleef het; hy het sy verbond ontheilig.
22 Glad is die botterwoorde van sy mond, maar sy hart is oorlog; sy woorde is sagter as olie, maar hulle is ontblote swaarde.
23 Werp jou sorg op die HERE, en Hy sal jou onderhou; Hy sal nooit die regverdige laat wankel nie. [ (Psalms 55:24) Maar U, o God, sal hulle laat neerdaal in die put van vernietiging; manne van bloed en bedrog sal hulle dae nie tot op die helfte bring nie; maar ,k vertrou op U. ]
1 Dá ouvidos, ó Deus, à minha oração; E não te escondas da minha súplica.
2 Atende-me a mim, e responde-me; Agitado estou no meu queixar e ando perplexo,
3 Por causa da voz do inimigo, Em conseqüência da opressão do iníquo; Porque lançam sobre mim iniqüidade, E com ira me perseguem.
4 O meu coração confrange-se dentro de mim, E terrores de morte caem sobre mim.
5 Temor e tremor são vindos sobre mim, E acabrunha-me o horror.
6 Disse eu: Oxalá que eu tivesse asas, como pomba! Então voaria e descansaria.
7 Eis que eu fugiria para longe, Eu pousaria no deserto. (Selá)
8 Apressar-me-ia a um abrigo Do vento tempestuoso e da procela.
9 Destrói, Senhor, e divide as suas línguas, Porque vejo violência e contenda na cidade.
10 Andam dia e noite ao redor dela por cima dos seus muros, Também iniqüidade e malícia estão no meio dela.
11 Há destruição no meio dela, E das suas ruas não se apartam vexame e dolo.
12 Porquanto não é um inimigo que me ultraja, Tê-lo-ia então suportado; Nem é o que me odeia quem se exalta contra mim, Ter-me-ia então escondido dele;
13 Mas és tu, homem meu igual, Meu companheiro e meu amigo íntimo.
14 A sós nos entretínhamos em suaves práticas, E com a multidão andávamos na casa de Deus.
15 Apanhe-os de súbito a morte; Desçam vivos a Cheol; Porque há maldade na morada deles, no seu íntimo.
16 Quanto a mim, invocarei a Deus; E Jeová me salvará.
17 De tarde, de manhã e ao meio dia me queixarei e lamentarei; E ele ouvirá a minha voz.
18 Ele para paz remiu a minha alma, a fim de que se não aproximem de mim, Pois havia muitos que contendiam contra mim.
19 Deus ouvirá, e lhes responderá (Aquele que está entronizado desde a eternidade) (Selá) A eles para quem não há mudanças, E que não temem a Deus.
20 Tal homem estende as mãos sobre os que estavam em paz com ele; Profanou a sua aliança.
21 Macia era a sua boca como manteiga, Mas o seu coração respirava guerra. As suas palavras eram mais brandas que azeite, Contudo eram elas espadas desembainhadas.
22 Lança sobre Jeová a tua carga, e ele te sustentará; Jamais permitirá que o justo seja abalado.
23 Tu, porém, ó Deus, os farás descer ao poço da perdição: Homens sanguinários e fraudulentos não chegarão à metade dos seus dias, Mas quanto a mim, eu confiarei em ti. conceda quando os filisteus o agarraram em Gate