1 Samuel 18:3+ - Bíblia Online

Kur mbaroi së foluri me Saulin, shpirti i Jonathanit mbeti i lidhur me shpirtin e Davidit, dhe Jonathani e deshi si shpirtin e vet. 
Po atë ditë Sauli e mori me vete dhe nuk e lejoi të kthehet në shtëpinë e atit të tij. 
Kështu Jonathani lidhi një besölidhje me Davidin, sepse e donte si shpirtin e vet. 
Pastaj Jonathani hoqi mantelin që kishte veshur dhe ia dha Davidit, dhe i shtoi gjithashtu rrobat, shpatën, harkun dhe brezin e tij. 
Davidi shkonte kudo që Sauli e dërgonte dhe dilte me sukses. Kështu Sauli e vuri në krye të luftëtarëve dhe shihej me sy të mirë nga gjithë populli, madje edhe nga shërbëtorët e Saulit. 
Gjatë kthimit të tyre, kur Davidi po kthehej nga vrasja e Filisteut, gratë e të gjitha qyteteve të Izraelit i dolën para mbretit Saul, duke kënduar dhe hedhur valle me dajre, me thirrje gëzimi dhe me vegla muzikore. 
Kështu gratë u përgjigjeshin njera tjetrës duke kënduar, dhe thoshnin: &quot;Sauli vrau mijëshn e tij dhe Davidi dhjetëmijëshn e tij. 
Kjo gjë e pezmatoi shumë Saulin dhe këto fjalë nuk i pëlqyen; ai tha: &quot;Davidit i njohin dhjetë mijë dhe mua vetëm një mijë. Tani nuk i mungon veçse mbretëria!&quot;. 
Kështu nga ajo ditë Sauli e shikoi me zili Davidin. 
Të nesërmen një frym i keq nga ana e Perëndisë e zotëroi Saulin që sillej si një i marrë në mes të shtëpisë, kurse Davidi i binte harpës me dorën e tij si ditët e tjera dhe Sauli mbante në dorë shtizën. 
Kështu Sauli e vërtiti shtizën, duke thënë: &quot;Do ta gozhdoj Davidin në mur!&quot;. Por Davidi iu shmang goditjes dy herë. 
Sauli kishte frikë nga Davidi, sepse Zoti ishte me të dhe e kishte braktisur Saulin. 
Prandaj Sauli e largoi nga vetja dhe e bëri komandant të një mijë njerëzve; dhe ai shkonte e vinte në krye të popullit. 
Davidit i shkonin mbarë të gjitha veprat, dhe Zoti ishte me të. 
Sauli, duke parë që atij i shkonte shumë mbarë çdo gjë, kishte frikë prej tij; 
por tërë Izraeli dhe Juda e donin Davidin, sepse shkonte e vinte në krye të tyre. 
Pastaj Sauli i tha Davidit: &quot;Ja Merabi, bija ime më e madhe; do të ta jap për grua; u bëfsh për mua një bir trim dhe març pjesë në betejat e Zotit&quot;. Sauli mendonte kështu: &quot;Të mos jetë dora ime ta godasë, por dora e Filisejve&quot;. 
Por Davidi iu përgjegj Saulit: &quot;Kush jam unë dhe çfarë është jeta ime dhe familja e atit tim në Izrael, që unë të bëhem dhëndri i mbretit?&quot;. 
Kur erdhi çasti për t'ia dhënë Davidit Merabin, bijën e Saulit, atë ia dhanë për grua Meholathitit Adriel. 
Por Mikal, bija e Saulit, e dashuronte Davidin; këtë ia njoftuan Saulit dhe kjo gjë i pëlqeu. 
Kështu Sauli mendoi: &quot;Do t'ia jap, në mënyrë që ky të jetë një lak për të dhe ai të bjerë në duart e Filistejve&quot;. 
Pas kësaj Sauli i urdhëroi shërbëtorët e tij: &quot;Bisedoni fshehurazi me Davidin dhe i thoni: &quot;Ja, mbreti ështëi kënaqur nga ti dhe të gjithë shërbëtorët e tij të duan, prandaj bëhu dhëndri i mbretit&quot;. 
Shërbëtorët e Saulit ia çuan këto fjalë Davidit. Por Davidi u përgjegj: &quot;Ju duket gjë e vogël të bëhesh dhëndri i mbretit?. Unë jam një njeri i varfër dhe nga shtresë e ulët&quot;. 
Shërbëtorët i njoftuan Saulit: &quot;Davidi u përgjegj në këtë mënyrë&quot;. 
Atëherë Sauli tha: &quot;Do t'i thoni kështu Davidit: &quot;Mbreti nuk dëshëron asnjë prikë, por njëqind lafsha të Filisejve për t'u hakmarrë me armiqtë e mbretit&quot;&quot;. Sauli kurdiste komplote për të shkaktuar vdekjen e Davidit me anë të Filistejve. 
Kur shërbëtorët i njoftuan Davidit këto fjalë, Davidit iu duk gjë e mirë të bëhej dhëndër i mbretit. Ditët e caktuara nuk kishin kaluar akoma, 
kur Davidi u ngrit dhe iku me njerëzit e tij, dhe vrau dyqind veta nga Filistejtë. Pastaj Davidi solli lafshat e tyre dhe dorëzoi mbretit këtë sasi të saktë për t'u bërë dhëndër i tij. Atëherë Sauli i dha të bijën Mikal për grua. 
Kështu Sauli e pa dhe e kuptoi që Zoti ishte me Davidin; dhe Mikal, bija e Saulit, e donte. 
Sauli pati edhe më tepër frikë nga Davidi dhe mbeti armiku i tij gjatë gjithë ditëve që jetoi. 
Pastaj princat e Filistejve dolën për të luftuar por, sa herë që dilnin, Davidi ia dilte më mirë se të gjithë shërbëtorët e Saulit; kështu emri i tij u bë shumë i famshëm. 

1 Samuel 19

Kur mbaroi së foluri me Saulin, shpirti i Jonathanit mbeti i lidhur me shpirtin e Davidit, dhe Jonathani e deshi si shpirtin e vet. 
Po atë ditë Sauli e mori me vete dhe nuk e lejoi të kthehet në shtëpinë e atit të tij. 
Kështu Jonathani lidhi një besölidhje me Davidin, sepse e donte si shpirtin e vet. 
Pastaj Jonathani hoqi mantelin që kishte veshur dhe ia dha Davidit, dhe i shtoi gjithashtu rrobat, shpatën, harkun dhe brezin e tij. 
Davidi shkonte kudo që Sauli e dërgonte dhe dilte me sukses. Kështu Sauli e vuri në krye të luftëtarëve dhe shihej me sy të mirë nga gjithë populli, madje edhe nga shërbëtorët e Saulit. 
Gjatë kthimit të tyre, kur Davidi po kthehej nga vrasja e Filisteut, gratë e të gjitha qyteteve të Izraelit i dolën para mbretit Saul, duke kënduar dhe hedhur valle me dajre, me thirrje gëzimi dhe me vegla muzikore. 
Kështu gratë u përgjigjeshin njera tjetrës duke kënduar, dhe thoshnin: &quot;Sauli vrau mijëshn e tij dhe Davidi dhjetëmijëshn e tij. 
Kjo gjë e pezmatoi shumë Saulin dhe këto fjalë nuk i pëlqyen; ai tha: &quot;Davidit i njohin dhjetë mijë dhe mua vetëm një mijë. Tani nuk i mungon veçse mbretëria!&quot;. 
Kështu nga ajo ditë Sauli e shikoi me zili Davidin. 
Të nesërmen një frym i keq nga ana e Perëndisë e zotëroi Saulin që sillej si një i marrë në mes të shtëpisë, kurse Davidi i binte harpës me dorën e tij si ditët e tjera dhe Sauli mbante në dorë shtizën. 
Kështu Sauli e vërtiti shtizën, duke thënë: &quot;Do ta gozhdoj Davidin në mur!&quot;. Por Davidi iu shmang goditjes dy herë. 
Sauli kishte frikë nga Davidi, sepse Zoti ishte me të dhe e kishte braktisur Saulin. 
Prandaj Sauli e largoi nga vetja dhe e bëri komandant të një mijë njerëzve; dhe ai shkonte e vinte në krye të popullit. 
Davidit i shkonin mbarë të gjitha veprat, dhe Zoti ishte me të. 
Sauli, duke parë që atij i shkonte shumë mbarë çdo gjë, kishte frikë prej tij; 
por tërë Izraeli dhe Juda e donin Davidin, sepse shkonte e vinte në krye të tyre. 
Pastaj Sauli i tha Davidit: &quot;Ja Merabi, bija ime më e madhe; do të ta jap për grua; u bëfsh për mua një bir trim dhe març pjesë në betejat e Zotit&quot;. Sauli mendonte kështu: &quot;Të mos jetë dora ime ta godasë, por dora e Filisejve&quot;. 
Por Davidi iu përgjegj Saulit: &quot;Kush jam unë dhe çfarë është jeta ime dhe familja e atit tim në Izrael, që unë të bëhem dhëndri i mbretit?&quot;. 
Kur erdhi çasti për t'ia dhënë Davidit Merabin, bijën e Saulit, atë ia dhanë për grua Meholathitit Adriel. 
Por Mikal, bija e Saulit, e dashuronte Davidin; këtë ia njoftuan Saulit dhe kjo gjë i pëlqeu. 
Kështu Sauli mendoi: &quot;Do t'ia jap, në mënyrë që ky të jetë një lak për të dhe ai të bjerë në duart e Filistejve&quot;. 
Pas kësaj Sauli i urdhëroi shërbëtorët e tij: &quot;Bisedoni fshehurazi me Davidin dhe i thoni: &quot;Ja, mbreti ështëi kënaqur nga ti dhe të gjithë shërbëtorët e tij të duan, prandaj bëhu dhëndri i mbretit&quot;. 
Shërbëtorët e Saulit ia çuan këto fjalë Davidit. Por Davidi u përgjegj: &quot;Ju duket gjë e vogël të bëhesh dhëndri i mbretit?. Unë jam një njeri i varfër dhe nga shtresë e ulët&quot;. 
Shërbëtorët i njoftuan Saulit: &quot;Davidi u përgjegj në këtë mënyrë&quot;. 
Atëherë Sauli tha: &quot;Do t'i thoni kështu Davidit: &quot;Mbreti nuk dëshëron asnjë prikë, por njëqind lafsha të Filisejve për t'u hakmarrë me armiqtë e mbretit&quot;&quot;. Sauli kurdiste komplote për të shkaktuar vdekjen e Davidit me anë të Filistejve. 
Kur shërbëtorët i njoftuan Davidit këto fjalë, Davidit iu duk gjë e mirë të bëhej dhëndër i mbretit. Ditët e caktuara nuk kishin kaluar akoma, 
kur Davidi u ngrit dhe iku me njerëzit e tij, dhe vrau dyqind veta nga Filistejtë. Pastaj Davidi solli lafshat e tyre dhe dorëzoi mbretit këtë sasi të saktë për t'u bërë dhëndër i tij. Atëherë Sauli i dha të bijën Mikal për grua. 
Kështu Sauli e pa dhe e kuptoi që Zoti ishte me Davidin; dhe Mikal, bija e Saulit, e donte. 
Sauli pati edhe më tepër frikë nga Davidi dhe mbeti armiku i tij gjatë gjithë ditëve që jetoi. 
Pastaj princat e Filistejve dolën për të luftuar por, sa herë që dilnin, Davidi ia dilte më mirë se të gjithë shërbëtorët e Saulit; kështu emri i tij u bë shumë i famshëm. 

1 Samuel 19