1 א ואלה שמות בני ישראל הבאים מצרימה  את יעקב איש וביתו באו

2 ב ראובן שמעון לוי ויהודה

3 ג יששכר זבולן ובנימן

4 ד דן ונפתלי גד ואשר

5 ה ויהי כל נפש יצאי ירך יעקב--שבעים נפש ויוסף היה במצרים

6 ו וימת יוסף וכל אחיו וכל הדור ההוא

7 ז ובני ישראל פרו וישרצו וירבו ויעצמו--במאד מאד ותמלא הארץ אתם  {פ}

8 ח ויקם מלך חדש על מצרים אשר לא ידע את יוסף

9 ט ויאמר אל עמו  הנה עם בני ישראל--רב ועצום ממנו

10 י הבה נתחכמה לו  פן ירבה והיה כי תקראנה מלחמה ונוסף גם הוא על שנאינו ונלחם בנו ועלה מן הארץ

11 יא וישימו עליו שרי מסים למען ענתו בסבלתם ויבן ערי מסכנות לפרעה--את פתם ואת רעמסס

12 יב וכאשר יענו אתו כן ירבה וכן יפרץ ויקצו מפני בני ישראל

13 יג ויעבדו מצרים את בני ישראל בפרך

14 יד וימררו את חייהם בעבדה קשה בחמר ובלבנים ובכל עבדה בשדה--את כל עבדתם אשר עבדו בהם בפרך

15 טו ויאמר מלך מצרים למילדת העברית אשר שם האחת שפרה ושם השנית פועה

16 טז ויאמר בילדכן את העבריות וראיתן על האבנים  אם בן הוא והמתן אתו ואם בת הוא וחיה

17 יז ותיראן המילדת את האלהים ולא עשו כאשר דבר אליהן מלך מצרים ותחיין את הילדים

18 יח ויקרא מלך מצרים למילדת ויאמר להן מדוע עשיתן הדבר הזה ותחיין את הילדים

19 יט ותאמרן המילדת אל פרעה כי לא כנשים המצרית העברית  כי חיות הנה בטרם תבוא אלהן המילדת וילדו

20 כ וייטב אלהים למילדת וירב העם ויעצמו מאד

21 כא ויהי כי יראו המילדת את האלהים ויעש להם בתים

22 כב ויצו פרעה לכל עמו לאמר  כל הבן הילוד היארה תשליכהו וכל הבת תחיון  {פ}

1 Ora, estes são os nomes dos filhos de Israel, que entraram no Egito; entraram com Jacó, cada um com a sua família:

2 Rúben, Simeão, Levi, e Judá;

3 Issacar, Zebulom e Benjamim;

4 Dã e Naftali, Gade e Aser.

5 Todas as almas, pois, que procederam da coxa de Jacó, foram setenta; José, porém, já estava no Egito.

6 Morreu, pois, José, e todos os seus irmãos, e toda aquela geração.

7 Depois os filhos de Israel frutificaram e aumentaram muito, multiplicaram-se e tornaram-se sobremaneira fortes, de modo que a terra se encheu deles.

8 Entrementes se levantou sobre o Egito um novo rei, que não conhecera a José.

9 Disse ele ao seu povo: Eis que o povo de Israel é mais numeroso e mais forte do que nos.

10 Eia, usemos de astúcia para com ele, para que não se multiplique, e aconteça que, vindo guerra, ele também se ajunte com os nossos inimigos, e peleje contra nós e se retire da terra.

11 Portanto puseram sobre eles feitores, para os afligirem com suas cargas. Assim os israelitas edificaram para Faraó cidades armazéns, Pitom e Ramessés.

12 Mas quanto mais os egípcios afligiam o povo de Israel, tanto mais este se multiplicava e se espalhava; de maneira que os egípcios se enfadavam por causa dos filhos de Israel.

13 Por isso os egípcios faziam os filhos de Israel servir com dureza;

14 assim lhes amarguravam a vida com pesados serviços em barro e em tijolos, e com toda sorte de trabalho no campo, enfim com todo o seu serviço, em que os faziam servir com dureza.

15 Falou o rei do Egito às parteiras das hebréias, das quais uma se chamava Sifrá e a outra Puá,

16 dizendo: Quando ajudardes no parto as hebréias, e as virdes sobre os assentos, se for filho, matá-lo-eis; mas se for filha, viverá.

17 As parteiras, porém, temeram a Deus e não fizeram como o rei do Egito lhes ordenara, antes conservavam os meninos com vida.

18 Pelo que o rei do Egito mandou chamar as parteiras e as interrogou: Por que tendes feito isto e guardado os meninos com vida?

19 Responderam as parteiras a Faraó: É que as mulheres hebréias não são como as egípcias; pois são vigorosas, e já têm dado à luz antes que a parteira chegue a elas.

20 Portanto Deus fez bem às parteiras. E o povo se aumentou, e se fortaleceu muito.

21 Também aconteceu que, como as parteiras temeram a Deus, ele lhes estabeleceu as casas.

22 Então ordenou Faraó a todo o seu povo, dizendo: A todos os filhos que nascerem lançareis no rio, mas a todas as filhas guardareis com vida.