1 א ויען צפר הנעמתי ויאמר br
2 ב לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי br
3 ג מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני br
4 ד הזאת ידעת מני-עד מני שים אדם עלי-ארץ br
5 ה כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי-רגע br
6 ו אם-יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע br
7 ז כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו br
8 ח כחלום יעוף ולא ימצאהו וידד כחזיון לילה br
9 ט עין שזפתו ולא תוסיף ולא-עוד תשורנו מקומו br
10 י בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו br
11 יא עצמותיו מלאו עלומו ועמו על-עפר תשכב br
12 יב אם-תמתיק בפיו רעה-- יכחידנה תחת לשנו br
13 יג יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו br
14 יד לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו br
15 טו חיל בלע ויקאנו מבטנו ירשנו אל br
16 טז ראש-פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה br
17 יז אל-ירא בפלגות-- נהרי נחלי דבש וחמאה br
18 יח משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס br
19 יט כי-רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו br
20 כ כי לא-ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט br
21 כא אין-שריד לאכלו על-כן לא-יחיל טובו br
22 כב במלאות שפקו יצר לו כל-יד עמל תבאנו br
23 כג יהי למלא בטנו--ישלח-בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו br
24 כד יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה br
25 כה שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים br
26 כו כל-חשך טמון לצפוניו br תאכלהו אש לא-נפח ירע שריד באהלו br
27 כז יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו br
28 כח יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו br
29 כט זה חלק-אדם רשע--מאלהים ונחלת אמרו מאל
1 Então respondeu Zofar, o naamatita:
2 Ora, os meus pensamentos me fazem responder, e por isso eu me apresso.
3 Estou ouvindo a tua repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responde por mim.
4 Não sabes tu que desde a antigüidade, desde que o homem foi posto sobre a terra,
5 o triunfo dos iníquos é breve, e a alegria dos ímpios é apenas dum momento?
6 Ainda que a sua exaltação suba até o céu, e a sua cabeça chegue até as nuvens,
7 contudo, como o seu próprio esterco, perecerá para sempre; e os que o viam perguntarão: Onde está?
8 Dissipar-se-á como um sonho, e não será achado; será afugentado qual uma visão da noite.
9 Os olhos que o viam não o verão mais, nem o seu lugar o contemplará mais.
10 Os seus filhos procurarão o favor dos pobres, e as suas mãos restituirão os seus lucros ilícitos.
11 Os seus ossos estão cheios do vigor da sua juventude, mas este se deitará com ele no pó.
12 Ainda que o mal lhe seja doce na boca, ainda que ele o esconda debaixo da sua língua,
13 ainda que não o queira largar, antes o retenha na sua boca,
14 contudo a sua comida se transforma nas suas entranhas; dentro dele se torna em fel de áspides.
15 Engoliu riquezas, mas vomitá-las-á; do ventre dele Deus as lançará.
16 Veneno de áspides sorverá, língua de víbora o matará.
17 Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e de manteiga.
18 O que adquiriu pelo trabalho, isso restituirá, e não o engolirá; não se regozijará conforme a fazenda que ajuntou.
19 Pois que oprimiu e desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.
20 Porquanto não houve limite à sua cobiça, nada salvará daquilo em que se deleita.
21 Nada escapou à sua voracidade; pelo que a sua prosperidade não perdurará.
22 Na plenitude da sua abastança, estará angustiado; toda a força da miséria virá sobre ele.
23 Mesmo estando ele a encher o seu estômago, Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, que fará chover sobre ele quando for comer.
24 Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de bronze o atravessará.
25 Ele arranca do seu corpo a flecha, que sai resplandecente do seu fel; terrores vêm sobre ele.
26 Todas as trevas são reservadas paro os seus tesouros; um fogo não assoprado o consumirá, e devorará o que ficar na sua tenda.
27 Os céus revelarão a sua iniqüidade, e contra ele a terra se levantará.
28 As rendas de sua casa ir-se-ão; no dia da ira de Deus todas se derramarão.
29 Esta, da parte de Deus, é a porção do ímpio; esta é a herança que Deus lhe reserva.