1 Luege, weli Liebi het uns(us) dr Vada (Babbe) ge, daß ma(mir) Gottes Kinda heiße solle - un ma(mir) sin`s au! Drum kennt uns(us) d Welt nit; denn sie kennt den nit.

2 Mini Lebi (Liebe), ma(mir) sin scho Gottes Kinda; s isch aba noh nit offebar wore, was ma(mir) si werde. Mir wisse aba: wenn s offebar wird, werde ma ihm glich si; denn ma(mir) werde nen sähne, we na(er) isch.

3 Un jeder, der solchi Hoffnig uf nen het, der wäscht sich, we au er sufa isch.

4 Wer Sindige doet, der doet au Urecht, un d Sinde isch s Urecht.

5 Un ihr wißet, daß sa(er) kumme isch, dmit da(er) d Sinde wegnihmt, un in ihm isch kei Sinde.

6 Wer in ihm bliebt, der sindigt nit; wer sindigt, der het ihn nit gsäh un nit kenne glernt.

7 Kinda, len äich vu nemads vufihre! Wer recht doet, der isch grecht, we au er grecht isch.

8 Wer Sinde doet, der isch vum Deufel; denn dr Deufel sindigt vu Afang a. Dzue isch scha(er) kumme dr Bue Gottes, daß sa d Arbet vum Deufels kabut macht.

9 Wer üs Gott geboren isch, der doet keini Sinde; denn Gottes Kinda bliebe in nem un kenne nit sindige; denn sie sin vu Gott geboren.

10 Dodra wird offebar, welchi d Kinda Gottes un welchi de Kinda vum Deufels sin: Wer nit recht doet, der isch nit vu Gott, un wer nit si Brueda leb(lieb) het.

11 Denn des isch de Botschaft, de ihr ghärt hän vu Afang a, daß ma(mir) uns(us) undaänander liebe solle,

12 nit we Kain, der vum Bese schtammte un si Brueda umbrocht het. Un wurum het da nen umbrocht? Wel sini Sache bes ware un de vu sinem Brueda grecht.

13 Wunderet äich nit, mini Breda, wenn äich d Welt haßt.

14 Mir wisse, daß ma(mir) üs sem Dod in s Läbä kumme sin; denn ma(mir) liebe unseri Breda. Wer nit liebt (leb hän), der bliebt im Dod.

15 Wer si Brueda haßt, der isch ä Dotschläger, un ihr wißt, daß kei Dotschläger s ewige Läbä imma in sich het.

16 Dodra hän ma(mir) d Liebi erfahre, daß sa(er) si Läbä fir uns(us) glosse het; un ma(mir) solle au s Läbä fir unseri Breda lo.

17 Wenn aba jemads Sache vu d Welt het un sieht si Brueda hunga lide un schleßt si Herz vor rem zue, we bliebt dann(dnoh) d Liebi Gottes in nem?b

18 Mini Kinda, len uns(us) nit liebe mit Worte noh mit dr Zunge, sundern mit dr Tat un mit dr Wohret.

19 Dodra kenne ma(mir), daß ma(mir) üs dr Wohret sin, un kenne unsa Herz vor ihm dmit zum Schwige bringe,

20 daß, wenn uns(us) unsa Herz vudammt, Gott greßer isch als unsa Herz un kennt alli Dinge in uns(us).

21 Ihr Liebi, wenn uns(us) unsa Herz nit vudammt, so hän ma(mir) Gwißheit zu Gott,

22 un was ma(mir) bitte, den ma(mir) vu nem gregä; denn ma(mir) halte sini Gebote un den, was vor rem agnähm isch.

23 Un des isch si Gebot, daß ma(mir) glaube an d Namen vu sinem Bue Jesus Christus un liebi hän undaänander, we na(er) uns(us) des Gebot ge het.

24 Un wer sini Gebote doet, der bliebt in Gott un Gott in ihm. Un dodra erkenne ma(mir), daß sa(er) in uns(us) bliebt: an däm Geischt, den na uns(us) ge het.