1 eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre,
2 wenn sie sähn, we ihr in Reinheit un Gottesfurcht läbt.
3 Aira Schmuck soll nit uns(us)ä si we d Hoorflechte, goldeni Kette odr scheni Kleida,
4 sundern dr vuschteckte Mensch im Herz im ewige Schmuck im sanfte un schtille (bscheide) Geischt: des isch guet vor Gott.
5 Denn so hän sich vorziite au de heilige Wieba gschmickt, de ihri Hoffnig uf Gott hocke un sich ihre Männa untaordnete,
6 we Sara Abraham hörig war un nen Herr gheiße het; dere Techta sin ihr wore, wenn ihr recht den un äich durch nigs beirre len.
7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.
8 Etzed aba sin allisamt glichgsinnt, mitleidig, brüdalich, barmherzig, demitig.
9 Vugelte nit Beses mit Besem odr Scheltwort mit Scheltwort, sundern segnet vielme, wel ihr dzue bruefe sin, daß ihr d Sege ererbt.
10 Denn "wer des Läbä liebt (leb hän) un gueti Däg säh will, der hetet sini Zunge, daß sie nigs Beses sait, un sini Lippen, daß sie nit bschiesse.
11 Er wende sich ab vum Bese un doet Guetes; er suecht Friede un jag nem nohch.
12 Denn d Auge vum Herrn sähn uf d Grechte, un sini Ohre häre uf ihr Gebet; d Gsicht(Visasch) vum Herrn aba schtoht gege dene, de Beses den" (Psalm 34,13-17).
13 Un wer isch's, der äich schade kennt, wenn ihr däm Guete nocheifat?
14 Un wenn ihr au liedet um dr Grechtigkeit wille, so sin ihr doch selig. Firchte äich nit vor ihrem Drohe un vuschreckt nit;
15 heiligt aba Chrischtus d Herr in äire Herz. Sin alliziit parat zue d Vuantwortig vor jedem, der vu äich Antwort fordat iba de Hoffnig, de in äich isch,
16 un des mit Sanftmuet un Gottesfurcht, un hän ä guetes Gwisse, dmit de, de äich vuliigne, zschande wäre, wenn sie äire guete Wandel in Chrischtus bschimpfe.
17 Denn s isch bessa, wenn s Gottes Wille isch, daß ihr wägä gueti Tade liedet als wägä bese Tade.
18 Denn au Chrischtus het eimol fir d Sinde glitte, dr Grechte fir de Ungrechte, dmit da(er) äich zue Gott fihrt, un isch dot nohch rem Fleisch, aba lebändig gmacht nohch rem Geischt.
19 In nem isch scha(er) au higange un het predigt d Geischta im Gfängnis (Loch),
20 de dertmols unghorsam ware, als Gott usgharrt un Geduld ka het zue d Ziit Noahs, als ma de Arche bäut het, in der wenig, nämlich acht Seele, grettet wäre durchs Wassa durch.
21 Des isch ä Vorbild vu d Daufi, de etzed au äich rettet. Denn in ihr wird nit dr Dräck vum Leib (Ranze) abgwäsche, sundern ma(mir) bitte Gott um ä guetes Gwisse, durch d Uferschtehig Jesus Chrischti,
22 der isch zue d Rechte Gottes, ufgfahre gen Himmel, un de sin nem folgsam d Engel un de Gwaltige un de Mächte.