1 D Älteschte unda äich vumahn i(ich), dr Mitälteschte un Ziige dr Liede Chrischti, der i(ich) au teilhab an dr Herrlichkeit, de zeigt (offenbart) wäre soll:

2 Weidet d Herde Gottes, de äich abfohle isch; achtet uf sie, nit zwunge, sundern fraiwillig, we s Gott gfallt; nit wägem schändliche Gwinn, sundern vu Herzensgrund uf;

3 nit als Herre iba d Gemeinde, sundern als Vorbilder vu d Herde.

4 So das sa, wenn erschiene wird dr Erzhirte, d ewige Krone vu d Herrlichkeit gregä.

5 eso, ihr Jingere, ordnet äich d Älteschte unda.

6 So demetigt äich etze unda de gewaltige Hand Gottes, dmit da(er) äich hoch hebt zue sinere Ziit.

7 Alli äiri Sorge werfe uf nen; denn na(er) sorgt fir äich.

8 Sin nichtern un wacht; denn aicha Fäind (Gegna), dr Deufel, goht umä we ä brellende Löwe un suecht, wen na frässä (vuschlinge) ka.

9 Dem widaschtoht, fescht im Glaube, un wißt, daß ebede Liede iba äiri Breda in dr Welt go den.

10 D Gott alla Gnade aba, der äich bruefe het zue sinere ewige Herrlichkeit in Chrischtus Jesus, der wird äich, de ihr ä kleini Ziit liedet, ufrichte, stärke, kraft ge, grinde.

11 Ihm isch d Macht vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

12 Durch Silvanus, d treue Brueda, we i(ich) mein, ha i(ich) äich ä bitzele gschriebe, z vumahne un z beziige, daß des de rechti Gnade Gottes isch, in der ihr schtehn.

13 S greßt äich üs Babylon d Gemeinde, de mit äich üserwählt isch, un mi Bue Markus.

14 Greßt äich undaänanda mit däm Kuß dr Lebi (Liebe). Friede isch mit äich ällei, de ihr in Chrischtus sin!