1 Grehmt mueß wäre; wenn`s au nigs nitzt, so will i(ich) doch kumme uf de Erschinige un Offenbarige vum Herrn.

2 Ich kenn ä Mensch in Chrischtus; vor vierzehn Johr - isch scha(er) im Leib (Ranze) gsi? i(ich) wiß ses nit; odr isch scha(er) üßa däm Leib (Ranze) gsi? i(ich) wiß ses au nit; Gott wiß ses -, do wird sella vufrachtet ( wägbrocht) bis in d dritte Himmel.

3 Un i(ich) kenn dselbe Mensch - ob ba(er) im Leib (Ranze) odr üßa däm Leib (Ranze) gsi isch, wiß i(ich) nit; Gott wiß ses -,

4 der wird vufrachtet ( wägbrocht) in des Paradies un het unüsschprechlichi Wort ghärt, de kei Mensch sage ka.

5 Fir dselbe will i(ich) mi rehme; fir mi selbscht aba will i(ich) mi nit rehme, üßa wägä minare Schwächi.

6 Un wenn i(ich) mi rehme wot, wär i(ich) nit dumm; denn i(ich) doe d Wohret sage. Ich vugniff mi aba des, dmit nit jemads mi hecha achte, als sa(er) a ma(mir) sieht odr vu ma(mir) härt.

7 Un dmit i(ich) mi wägä dr hohe Offenbarige nit ibaheb, isch ma(mir) ge ä Pfahl ins Fleisch, nämlich vum Sadan ä Engel, der mi mit d Fuscht schla doet, dmit i(ich) mi nit ibaheb.

8 Wägä dem ha i(ich) draimol zum Herrn gfleht, daß sa(er) vu ma(mir) ab lost.

9 Un na(er) het zue ma(mir) gsait: Loß dir`s an minere Gnade guet si; denn mi Kraft isch in d Schwache mächtig. Drum will i(ich) mi am allalebschte rehme wägä minere Schwächi, dmit de Kraft Chrischti bi ma(mir) hust(wohnt).

10 Drum bi i(ich) voll Muet in d Schwächi, in Gschunde werde, in Net(Not), in Vufolgig un Ängscht, um Chrischti wille; denn wenn i(ich) schwach bi, so bi i(ich) schtark.

11 Ich bi ä Narr wore! Dozue hän ihr mi zwunge. Denn i(ich) soll vu äich globt wäre, do i(ich) doch nit weniger bi als de Ibaaposchtel, obwohl i(ich) nigs bi.

12 Denn s sin jo de Zeiche vumä Aposchtel unda äich gschähe in alla Geduld, mit Zeiche un mit Wunda un mit Tade.

13 Was isch's, worin ihr z kurz kumme sin gegeiba d andere Gmeinde, üßa daß i(ich) äich nit z Lascht gfalle bi? Vugen ma(mir) des Unrecht!

14 Lueg, i(ich) bi etzed parat, zum dritte Mol zue äich z kumme, un will äich nit z Lascht falle; denn i(ich) suech nit äia Sach, sundern äich. Denn s solle nit d Kinda d Eltere Schätz sammle, sundern d Eltere d Kinda.

15 Ich aba will gern hige un hige wäre fir äiri Seele. Wenn i(ich) äich me leb, soll i(ich) drum weniger glebt wäre?

16 Etze ischs guet, i(ich) bi äich nit z Lascht gfalle. Aba bi i(ich) etwa falsch un ha äich mit Hintalischt gfange?

17 Hab i(ich) äich etwa ibavordeilt durch eina vu däne, den i(ich) zue äich gschickt ha?

18 Ich ha Titus zuegrote(zuegschwäzt) un d Brueda mit nem gschickt. Het äich etwa Titus ibavordeilt? Hän ma(mir) nit beidi im gliche Geischt gfeilscht? Sin ma(mir) nit in dselbe Fößtapfe gange?

19 Scho lang den ihr denke, daß ma(mir) uns(us) vor äich vuteidige. Mir schwätze jo doch in Chrischtus vor Gott! Aba des alles bassiert, mit Lebi, zue äira Erbäuig.

20 Denn i(ich) fircht, wenn i(ich) kumm, find i(ich) äich nit, we i(ich) will, un ihr finde mi au nit, we ihr wen, sundern s git Hader, Näid, Zorn (Wuet), Zank, dummes Gschwätz, Lug un Trug, Agebaräi, Unordnig.

21 Ich fircht, wenn i(ich) abamols kumm, wird mi Gott klei mache bi äich, un i(ich) mueß Leide iba vieli, de zvor gsindigt un nit Buße doe hän fir den Dreck un Schand(Unzucht) un de Uswiichs, de sie triebe hän.