1 Drum, wel ma(mir) des Amt hän nohch dr Barmherzigkeit, de uns(us) widafahre isch, wäre ma(mir) nit med,

2 sundern ma(mir) miede schändlichi Heimlichkeit un gehn nit mit Lischt um, fälsche au nit Gottes Wort, sundern durch Offenbarig dr Wohret empfehle ma(mir) uns(us) däm Gwisse alle Mensche vor Gott.

3 Isch etze aba unsa Evangelium vudeckt, so isch's däne vudeckt, de vulore gehn,

4 d Ungläubige, däne dr Gott vu d Welt d Sinn (s Gmeht) vublendet het, daß sie nit sähn des helle Lecht vum Evangelium vu d Herrlichkeit Chrischti, wela isch des Ebebild Gottes.

5 Denn ma(mir) predige nit uns(us) selbscht, sundern Jesus Chrischtus, daß sa(er) dr Herr isch, ma(mir) sin aba äiri Knecht um Jesus wille.

6 Denn Gott, der sait: Lecht soll üs dr Nacht vorlaichte, der het ä helle Schien in unsri Herze ge, daß durch uns(us) entstünd de Erlaichtig zum Wisse vu d Herrlichkeit Gottes in däm Gsicht(Visasch) Jesus Chrischti.

7 Mir hän aba d Schatz in erdene Kanne, dmit de ibamessigi Kraft vu Gott isch un nit vu uns(us).

8 Mir sin vu alle Siete unda druck, aba ma(mir) hän kei Angscht. Uns isch bang, aba ma(mir) vuzage nit.

9 Mir liede Vufolgig, aba ma(mir) wäre nit vulo(sin nit äleinig). Mir wäre undadruckt, aba ma(mir) kumme nit um.

10 Mir tragä alliziit des Schterbä Jesus am Leib (Ranze), dmit au des Läbä Jesus an unsam Leib (Ranze) bekannt wird.

11 Denn ma(mir), de läbä, den imma in d Dod ge wägä Jesus, dmit au des Läbä Jesus bekannt wird an unserem schterbliche Fleisch.

12 So isch etze dr Dod mächtig in uns(us), aba des Läbä in äich.

13 Wel ma(mir) aba dselbe Geischt vum Glaube hän, we gschriebe schtoht (Psalm 116,10): "Ich glaube, drum sag ich", so glaube ma(mir) au, drum schwätze ma(mir) au;

14 denn ma(mir) wisse, daß der, der d Herrn Jesus uferweckt het, wird uns(us) au auferwecke mit Jesus un wird uns(us) vor sich schtelle samt äich.

15 Denn s bassiert alles um äich, dmit de ibamessigi Gnade durch de Danksagig viela noh viel me(richa) wird zue d Ehri Gottes.

16 Drum wäre ma(mir) nit med; sundern wenn au unsa ußere Mensch vufüllt(vuflegt), so wird doch dr innere vu Dag zue Dag ernaiert.

17 Denn unsri Trebsal, de ziitlich un laicht isch, schafft ä ewigi un iba alli Maß gwichtigi Herrlichkeit,

18 uns(us), de ma(mir) nit sähn uf des Sichtbare, sundern uf des Unsichtbare. Denn was sichtbar isch, des isch ziitlich; was aba unsichtbar isch, des isch ewig.