1 Simon Petrus, ä Knecht un Aposchtel Jesus Chrischti, an alli, de mit uns(us) dselbe diire Glaube gregt hän durch d Grechtigkeit, de unsa Gott git un dr Heiland Jesus Chrischtus:

2 Gott gib äich viel Gnade un Friede durch s Wisse iba Gott un Jesus, unsares Herrn!

3 Alles, was zum Läbä un zue d Fromm si dient, het uns(us) sini göttlichi Kraft gschenkt durch s Wisse iba den, der uns(us) bruefe het durch sini Herrlichkeit un Kraft.

4 Durch sie sin uns(us) de diire un allagreschte Vuheißige (Vuschpreche) gschenkt, dmit ihr dodurch Adeil gregt an dr göttliche Natur, de ihr gflohe sin dr vuderbliche Luscht in d Welt.

5 So wendet alli Meh dra un zeigt in äirem Glaube Tugend un in d Tugend s Wisse

6 un im Wisse Maß un im Maß Geduld un in dr Geduld Fromm si

7 un im Fromm si Bredalebi un in dr Bredalebi d Lebi zue ällei Lit.

8 Denn wenn des alles viel bi äich isch, wird's äich nit ful un unfruchtbar si losse im Wisse iba unsaren Herrn Jesus Chrischtus.

9 Wer des aba nit het, der isch blind un dappt im Dunkle un het vugässä, daß sa(er) sufa wore isch vu sinene frehere (alde) Sinde.

10 Drum, lebi Breda, bmehe äich desto me, äiri Bruefig un Erwählig feschtzmache. Denn wenn ihr des den, den ihr nit hiflege,

11 un so wird äich viel ge wäre dr Igang in s ewige Rich unsares Herrn un Heiland Jesus Chrischtus.

12 Drum will ich's nit losse, äich alliziit dra z erinnere, obwohl ihr's wißt un gschtärkt sin in dr Wohret, de unda äich isch.

13 Ich halt s aba fir richtig, solang i(ich) in der Hitte bi, äich z erinnere;

14 denn i(ich) weiß, daß i(ich) mi Hitte bald vulo mueß, we s ma(mir) au unsa Herr Jesus Chrischtus gsait(vurote, ereffnet) het.

15 Ich will mi aba bmehe, daß ihr des alliziit au nohch minem Schterbe im Adenke bhalte kennt.

16 Denn ma(mir) sin nit usdenkte Fable gfolgt, als ma(mir) äich kundgmacht hän de Kraft un des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus; sundern ma(mir) hän sini Herrlichkeit selba gsähne.

17 Denn na(er) empfing vu Gott, däm Vada (Babbe), Ehri un Pries durch ä Schtimm, de zue nem kummt vu dr große Herrlichkeit: Des isch mi liebe Bue, a däm i(ich) Wohlgfalle ha.

18 Un de Schtimm hän ma(mir) ghärt vum Himmel kumme, als ma(mir) mit nem ware uf däm heilige Berg.

19 Um so feschta hän ma(mir) des prophetische Wort, un ihr den guet dra, daß ihr druf achte als uf ä Lecht, des do schient a nem dunkle Platz, bis der Dag abricht un dr Morgeschtern ufgoht in äirem Herz.

20 Un des sollt ihr vor ällei wisse, daß keini Wissagig in dr Schrift ä Sach eigena Uslegung isch.

21 Denn s isch noh ne ä Wissagig üs menschlichem Wille vorbrocht worde, sundern triebe vum heilige Geischt hän Lit im Name Gottes gschwätzt.