1 Des isch etze dr zweite Bref, den i(ich) äich schrieb, ihr Liebi, in welem i(ich) äire echte Sinne (Gmeht) weck un äich erinnare,

2 daß ihr denkt an de Wort, de zvor gsait sin vu d heilige Prophete, un a des Gebot vum Herrn un Heiland, des vuzehlt isch durch äiri Aposchtel.

3 Ihr sollt vor ällei wisse, daß in d letschte Däg Spötta (Motza) kumme wäre, de ihr Schpott tribä, ihra eigene Luscht nochgehn

4 un sage: Wo bliebe de Vuheißig vu sinem Kumme? Denn nohchdem d Vädare igschlofe (gschtorbe) sin, bliebt alles, we`s vu Afang a dr Schöpfig gsi isch.

5 Denn sie wen nigs dvu wisse, daß dr Himmel vorziite au war, dzue d Erde, de üs Wassa un durch Wassa Bschtande het durch Gottes Wort;

6 trozdem wird dertmols d Welt dodurch in dr Sintflut vunichtet.

7 So wäre au dr Himmel, der etzed isch, un d Erde durch desselbe Wort ufghebt fir des Fiir, ufbwahrt fir d Dag vum Gricht un d Vudammnis vu d gottlose Lit.

8 Eins aba isch äich nit vuborge, ihr Liebi, daß ä Dag vor rem Herrn we dusig Johr isch un dusig Johr we ä Dag.

9 Dr Herr vuhindat nit de Vuheißig, we s ä baar fir ä Vuhindarig hebe (halte); sundern na(er) het Geduld mit äich un will nit, daß jemads vulore wäre, sundern daß jeda zue d Buße findet.

10 S wird aba des Herrn Dag kumme we ä Deb; dann(dnoh) wäre de Himmel vugoh mit großem Krache; de Elemente aba wäre vor Hitzi schmelze, un d Erde un de Werke, de druf sin, wäre ihr Urdeil finde.

11 Wenn etze des alles so vugoh wird, we mehn ihr dann(dnoh) doschtoh in heiligem Wandel un fromme Wäse,

12 de ihr des Kumme vum Dag Gottes schnella macht un ha wen, an däm de Himmel vum Fiir vugoh un de Elemente vor Hitzi vuschmelze wäre.

13 Mir warte aba uf ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde nohch sinere Vuheißig, in däne Grechtigkeit wohnt.

14 Drum, mini Liebi, während ihr druf wartet, sin bmeht, daß ihr vor nem unbfleckt un untadelig im Friede gfunde wäre,

15 un de Geduld unsares Herrn hebet (haltet) fir äiri Rettig, we au unsa liebe Brueda Paulus nohch dr Wisheit, de nem ge isch, äich gschriebe het.

16 Dvu schwätzt da(er) in ällei Bref, in däne ä baar Sache schwer zue vuschtoh sin, weli de Unwissende un Liechtfertige vudrille, we au de andere Schrifte, zue ihra eigene Vudammnis.

17 Ihr aba, mini Liebi, wel ihr des im vorus wißt, so hete äich, daß ihr nit durch d Irrtum vu däne bese Lit mit tene äich vufihrt un flege üs äirem feschte Schtand.

18 Waxe aba in dr Gnade un im Wisse iba unsa Herrn un Heiland Jesus Chrischtus. Ihm isch Ehri etzed un fir ewige Ziit! Amen.