1 Des sollsch dü aba wisse, daß in d letschte Däg ä schlimmi Ziit kumme wird.
2 Denn d Mensche wäre viel vu sich hebed(Ibildet si), geldgierig si, prahle, hochmetig si, Läschtere, d Eltere unghorsam, undankbar, gottlos,
3 lieblos, unvusehnlich, legä, sin nit folgsam, wild, däm Guete ä feind,
4 Vuräter, tolpatschig dumm, ufblose. Sie liebe d Wolluscht me als Gott;
5 sie hän d Schien vum Fromm si, aba dere Kraft vuliigne sie; solche Mensche gang üs säm wäg!
6 Zue ne ghäre au de, de sich in d Hiisa ischlieche un gwissi Wieba ifange, de mit Sinde blade sin un vu manchali Luscht triebe wäre,
7 de imma uf näji(naii) Lehre üs sin un nee zum Wisse iba d Wohret kumme kenne.
8 We Jannes un Jambres däm Moses widaschtande isch, so widaschtehn au de d Wohret: s sin Mensche mit vurittete Sinn, untichtig zum Glaube.
9 Aba sie wäre dmit nit wit kumme; denn ihri Dümmi wird jedem bekannt wäre, we`s au bi däne bassiert isch.
10 Dü aba bisch ma(mir) gfolgt in d Lehr, im Läbä, im Schtrebe, im Glaube, in d Langmuet, in d Lebi (Liebe), in d Geduld,
11 in d Vufolgig, in d Liede, de ma(mir) widafahre sin in Antiochia, in Ikonion, in Lystra. Weli Vufolgig i(ich) do au trage ha! Un üs allem het mi dr Herr erlest.
12 Un alli, de fromm läbä wen in Chrischtus Jesus, mese Vufolgig liede.
13 Mit d bese Mensche aba un Schwindla wird's je länga, desto ärga: sie vufihre un wäre vufihrt.
14 Dü aba blieb bi däm, was dü glernt hesch un was dir avuträut isch; dü weisch jo, vu wäm dü glernt hesch
15 un daß dü vu Kind uf a de heiligi Schrift kennsch, de di undawiese ka zue d Seligkeit durch d Glaube a Chrischtus Jesus.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.