1 Des isch d Offenbarig Jesu Chrischti, de nem Gott ge het, sinene Knecht z zeigä, was in Kiirzi gschähe soll; un na(er) het sie durch si Engel gschickt un sinem Knecht Johannes kundgmacht,
2 der beziigt het s Wort Gottes un s Zignis vu Jesus Chrischtus, alles, was sa(er) gsähne het.
3 Selig isch, der liest un der härt de Wort vu d Wissagig un bhalte, was drin gschriebe isch; denn de Ziit isch nohch.
4 Johannes an de siebä Gmeinde in dr Provinz Asien: Gnade isch mit äich un Friede vum, der do isch un der do war un der do kummt, un vu d siebä Geischta, de vor sinem Thron sin,
5 un vu Jesus Chrischtus, wela isch dr treue Ziige, vu d Erschtgeborene vu d Dote un Herr iba d Kenig uf Erde! Ihm, der uns(us) liebt (leb het) un uns(us) erlest het vu unsere Sinde mit sinem Bloet
6 un uns(us) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht het vor Gott, sinem Vada (Babbe), däm isch Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
7 Lueg, er kummt mit d Wolke, un s wäre nen säh alli Auge un alli, de nen durchbohrt hän, un s wäre jommerä sinetwägä alli Gschlechta vu d Erde. Jo, Amen.
8 Ich bi des A un des O, sait Gott dr Herr, der do isch un der do war un der do kummt, dr Allmächtige.
9 Ich, Johannes, aicha Brueda un Gfolgsma an dr Vufolgig un am Rich un a dr Geduld in Jesus, war uf dr Insel, de Patmos heißt, um s Wort Gottes wille un wägä däm Ziigniss vu Jesus.
10 Ich bi vum Geischt packt wore am Dag vum Herrn un ha ghärt hinda ma(mir) ä großi Schtimm we vu eina Päpere,
11 de sait: Was dü siehsch, des schrieb in ä Boech un schick`s an de siebä Gmeinde: nohch Ephesus un nohch Smyrna un nohch Pergamon un nohch Thyatira un nohch Sardes un nohch Philadelphia un nohch Laodizea.
12 Un i(ich) drill mi um, z luege nohch dr Schtimm, de mit ma(mir) schwätzt. Un als i(ich) mi umedrillt ha, sieh i(ich) siebä goldeni Laichta
13 un midde unda d Laichta eina, der war nem Menschebue glich, azogä mit nem lange Gwand (Häß) un girtlet um d Bruscht mit nem goldene Girtel.
14 Si Schädel aba un sini Hoor ware wiß we wißi Wolle, we d Schnee, un sini Auge we ä Fiirflamme
15 un sini Feß we Golderz, des im Ofe gleht, un sini Schtimm we großes Wassarausche;
16 un na(er) het siebä Schterne in sinere rechte Hand, un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes, zweischniediges Schwert, un si Visasch (Gsicht) laichtet, we d Sunne schient in ihra Macht.
17 Un als i(ich) nen sieh, fleg i(ich) zue sinene Feß we dot; un na(er) legt sini rechti Hand uf mi un sait zue ma(mir): Fircht di nit! Ich bi dr Erschte un dr Letschte
18 un dr Lebändige. Ich war dot, un lueg, i(ich) bi lebändig vu Ewigkeit zue Ewigkeit un ha de Schlissel vum Dod un d Hell.
19 Schrieb, was dü gsähne hesch un was isch un was gschähe soll dnohch.
20 Des Gheimnis vu d siebä Schterne, de dü gsähne hesch in minere rechte Hand, un de siebä goldene Laichta isch des: De siebä Schterne sin Engel vu d siebä Gmeinde, un de siebä Laichta sin siebä Gmeinde.