1 Un i(ich) sieh, un lueg, des Lamm schtoht uf fem Berg Zion un mit däm Hundatvierunvierzigdusig, de hän si Name un d Name vu sinem Vada (Babbe) uf ihra Schtirn gschriebe.
2 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel we de Schtimm vumä große Wassa un we de Schtimm vumä große Dunnda, un de Schtimm, de i(ich) ghärt ha, war we vu Harfeschpiela, de uf ihra Harfe schpiele.
3 Un sie singe ä näjes(naies) Led vor rem Thron un vor d vier Gschtalte un d Älteschte; un nemads ka des Led lerne üßa d Hundatvierunvierzigdusig, de kauft sin vu d Erde.
4 De sin's, de sich mit Wieba nit bfleckt hän, denn sie sin jungfräulich; de folge däm Lamm nohch, wohi`s goht. De sin kauft üs d Mensche als Erschtling fir Gott un s Lamm,
5 un in ihrem Mul (Gosch) wird kei Falsch gfunde; sie sin untadelig.
6 Un i(ich) sieh ä andere Engel flege midde durch d Himmel, der het ä ewiges Evangelium z vukündige däne, de uf Erde huse, ällei Natione un Schtämm un Schproche un Mensche.
7 Un na(er) sait mit großa Schtimm: Firchte Gott un gen nem d Ehri; denn de Schtund vu sinem Gricht isch kumme! Un bäte den a, der Himmel un Erde un Meer un d Wassaquelle gmacht het!
8 Un ä zweite Engel goht, der sait: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, de großi Schtadt; denn sie het mit däm Wi ihra Hurarai ällei Velka z trinke ge.
9 Un ä dritte Engel goht un sait mit großa Schtimm: Wenn jemads des Tier abätet un si Bild un nimmt des Zeiche an sini Schtirn odr an sini Hand,
10 der wird vum Wi vum Zorn (Wuet) Gottes trinke, der unvumischt igschenkt isch in d Kelch vu sinem Zorn (Wuet), un na(er) wird quält wäre mit Fiir un Schwefel vor d heilige Engel un vor rem Lamm.
11 Un dr Rauch vu ihra Qual wird ufschtiege vu Ewigkeit zue Ewigkeit; un sie hän keini Rueh Dag un Nacht, de des Tier abäte (ahimmle) un si Bild, un wer des Zeiche vu sinem Namen animmt.
12 Do isch Geduld vu d Heilige! Do sin, de do fescht hebe de Gebote Gottes un d Glaube an Jesus!
13 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel zue ma(mir) sage: Schrieb: Selig sin de Dote, de im Herrn schterbe vu etze a. Jo, sait dr Geischt, sie solle ruehe vu ihrem Abmehe; denn ihri Werke folge ne nohch.
14 Un i(ich) sieh, un lueg, ä wißi Wolke. Un uf dr Wolke hockt eina, der glich war nem Menschebue; der het ä goldeni Krone uf sinem Schädel un in sinere Hand ä scharfi Sichle.
15 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel un reft däm, der uf dr Wolke hockt, mit großa Schtimm zue: Holl di Sichle un ernt; denn d Ziit z ernte isch kumme, denn d Ernte vu d Erde isch rief wore.
16 Un der uf dr Wolke hockt, wirft sini Sichle an d Erde, un d Erde wird abgerntet.
17 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel im Himmel, der het ä scharfes Winzamessa.
18 Un ä andre Engel kummt vum Altar, der het Macht iba des Fiir un reft däm, der des scharfe Messa het, mit großa Schtimm zue: Holl di scharfes Winzamessa un schnied (herbscht) de Triebel am Wischtock vu d Erde, denn sini Bäre sin rief!
19 Un dr Engel het sich ufgmacht mit sinem Winzamessa zue d Erde un schnitt de Triebel am Wischtock vu d Erde ab un wirft sie in de großi Kelter vum Zorn (Wuet) Gottes.
20 Un de Kelter wird druße vor d Schtadt tramt, un des Bloet goht vu dr Kelter bis an de Zäume (Gschier) vu d Gäul (Pferde), dusigsechshundat Stadien wit.