1 Un s kummt eina vu d siebä Engel, de de siebä Schale ka hän, schwätzt mit ma(mir) un sait: Kumm, i(ich) will dir zeigä des Gricht iba de großi Hure, de an viele Wassa hockt,
2 mit der de Kenig uf d Erde Hurarai triebe hän; un de uf d Erde huse, sin bsofe wore vum Wi ihra Hurarai.
3 Un na(er) holt mi im Geischt in d Wüschte. Un i(ich) sieh ä Wieb uf fem scharlachrote Tier hocke, des war voll läschterliche Name un het siebä Kepf un zehn Herna.
4 Un des Wieb war azogä mit Purpur un Scharlach un gschmückt mit Gold un Edelschtei un Perle un het ä goldene Becha in dr Hand, voll vu d Greuel un Dreck ihra Hurarai,
5 un uf ihra Schtirn war gschriebe ä Name, ä Gheimnis: Des große Babylon, d Muetter vu d Hurarai un alli Greuel uf d Erde.
6 Un i(ich) sieh des Wieb, bsofe vum Bloet dr Heilige un vum Bloet dr Ziige Jesus. Un i(ich) vuwundret mi arg, als i(ich) sie aluegt.
7 Un dr Engel sait zue ma(mir): Wurum wundrsch dü di? Ich will dir sage des Gheimnis vum Wieb un vum Tier, des sie trait un siebä Kepf un zehn Herna het.
8 Des Tier, des dü gsähne hesch, isch gsi un isch etzed nit un wird wieda ufschtiege üs däm Abgrund un wird in d Vudammnis fahre. Un s wäre sich wundre, de uf d Erde huse, däre Name nit gschriebe schtehn im Boech vum Läbä vum Afang dr Welt a, wenn sie des Tier sähn, deß gsi isch un etzed nit isch un wieda si wird.
9 Do isch Sinn (Gmeht), zue däm Wisheit ghärt !
10 Fünf sin gfalle, eina isch do, dr andar isch noh nit kumme; un wenn na(er) kummt, mueß sa(er) ä kleini Ziit bliebe.
11 Un des Tier, des gsi isch un etzed nit isch, des isch dr achte un isch eina vu d siebä un fahrt in d Vudammnis.
12 Un de zehn Herna, de dü gsähne hesch, des sin zehn Kenig, de ihr Rich noh nit gregt hän; aba we Kenig wäre sie fir ä Schtund Macht gregä zsämme mit däm Tier.
13 De sin vu einäm Gmeht (Sinn) un gen ihri Kraft un Macht däm Tier.
14 De wäre gege s Lamm kämpfe, un des Lamm wird sie ibawinde, denn s isch dr Herr alla Herre un dr Kenig alla Kenig, un de mit nem sin, sin de Bruefene un Üserwählte un Gläubige.
15 Un na(er) sait zue ma(mir): De Wassa, de dü gsähne hesch, an däne de Hure hockt, sin Velka un Scharen un Natione un Schproche.
16 Un de zehn Herna, de dü gsähne hesch, un des Tier, de wäre de Hure hasse un wäre sie üsplindere un entblöße (Nackt üszeh) un wäre ihr Fleisch ässä un wäre sie mit Fiir vubrenne.
17 Denn Gott het's sene in ihr Herz ge, nohch sinem Sinn (Gmeht) z handle un vu einäm Gmeht (Sinn) si um ihr Rich däm Tier z ge, bis gmacht (erfillt) wäre alli Wort Gottes.
18 Un des Wieb, des dü gsähne hesch, isch de großi Schtadt, de d Herrschaft het iba de Kenig uf d Erde.