25 Um midde in d Nacht aba bäte Paulus un Silas un lobe Gott. Un di Gfangene hän sie ghärt.

26 Uf eimol aba isch ä großes Erdbebe ku, so daß de Grundmüre vum Gefängniss wackle. Un gli druf hän sich alli Direne ufgmacht, un vu alle flege d Fessle ab.

27 Als aba dr Ufbassa üs säm Schlof ufgfahre isch un sieht de Direne vum Gefängnisses uffschtoh, zeht er des Schwert un wot sich selba umbringe; denn na(er) meint, de Gfangene wäre abkaue(entflohe).

28 Paulus aba reft lut: Doe dir nigs a; denn ma(mir) sin alli do!

29 Do forderet d Ufbassa ä Lecht un flegt inä un flegt zitternd Paulus un Silas vor d Feß.

30 Un na(er) fihrt sie üsä un sait: Lebi (Liebe) Herre, was mueß i(ich) doe, daß i(ich) grettet wär?

31 Sie sage: Glaub an d Herrn Jesus, so wirsch dü un di Hus selig!

32 Un sie sage nem des Wort vum Herrn un allene, de in sinem Hus ware.

33 Un na(er) nimmt sie zue sich in dselbe Schtund vu däre Nacht un wäscht ne de Schtrieme üs. Un na(er) het sich un alli sini Lit gli druf daufe lo

34 un fihrt sie in si Hus un deckt ne d Disch un freut sich mit sinem ganze Hus, daß sa(er) zum Glaube an Gott kumme war.