1 Petrus aba un Johannes gehn nuf in d Tempel um di ninti Schtund, zue d Bätziit.

2 Un s wird ä Ma hertrage, lahm vu Muetterleib a; den hän si anekockt jede Dag vor de Dire vum Tempel, de do heißt di Schöne, dmit er um Almose bettle ka bi däne, de in d Tempel gehn.

3 Als er etze Petrus un Johannes sieht, we sie in d Tempel inegoh wen, bittet er um ä Almose.

4 Petrus aba blickt nen a mit Johannes un sait: Lueg uns(us) a!

5 Un na(er) luegt sie a un het gwartet druf, daß sa(er) ebis vu nene gregt.

6 Petrus aba sait: Silba un Gold ha i(ich) nit; was i(ich) aba ha, des gib i(ich) dir: Im Name Jesus Chrischti vu Nazareth schtand uf un gang umä!

7 Un na(er) packt nen bi dr rechte Hand un richte nen uf. Gli wäre sini Feß un Knechel fescht,

8 er springt uf, ka go un schtoh un goht mit ne in d Tempel, lauft un springt umä un lobt Gott.

9 Un s sähn nen alli Lit umägo un Gott lobe.

10 Sie erkenne nen au, daß sa(er)`s war, der vor dr Schöne Dire vum Tempel gsässä un um Almose bettelt het; un Vuwunderig un Entsetze erfillt sie iba des, was nem widafahre war.

11 Als er sich aba zue Petrus un Johannes hebt (haltet), laufe alli Lit zue nene in de Halle, de do heißt Salomo, un sie wundre sich arg.

12 Als Petrus des sieht, sait da(er) zum Volk: Ihr Männa vu Israel, was wundere ihr äich doriba, odr was luege ihr uf uns(us), als hätte ma(mir) durch eigeni Kraft odr Fromm si bewirkt, daß der go ka?

13 Dr Gott Abrahams un Isaaks un Jakobs, dr Gott unsrer Vädare, het si Knecht Jesus vuherrlicht, den ihr ibaantwortet un vuliignet hän vor Pilatus, als der nen loslo wot.

14 Ihr aba hän d Heilige un Grechte vuliignet un drum gfrogt, daß ma äich d Mörda schenkt;

15 aba d Firscht vum Läbä hän ihr umbrocht. Den het Gott uferweckt vu d Dote; vu däm sin ma(mir) Ziige.

16 Un durch d Glaube an si Name het si Name dän, den ihr sähn un kenne, stark gmacht; un dr Glaube, der durch nen gwirkt isch, het däm de Gesundheit ge vor aicha alle Auge.

17 Etze, liebe Breda, i(ich) weiß, daß ihr's üs Unwisseheit doe hän we au äiri Obere.

18 Gott aba het erfillt, was sa(er) durch de Müla (Gosche) vu sine Prophete zvor vukindigt het: daß si Chrischtus liede soll.

19 So den etze Buße un bekehre äich, daß äiri Sinde tilgt wäre,

20 dmit de Ziit dr Erquickig kummt vum Agsicht (Gsicht, Visasch) vum Herrn un er den schickt, der äich zvor zum Chrischtus bschtimmt isch: Jesus.

21 Ihn mueß dr Himmel ufnähmä bis zue dr Ziit, in der alles wiedabrocht wird, wovu Gott gsait het durch de Müla (Gosch) vu sine heilige Prophete vu Anbeginn a.

22 Moses het gsait (5. Moses 18,15.19): "Ei Prophete we mich wird äich dr Herr, aicha Gott, mache üs äire Breda; uf den solle na härä in allem, was sa(er) zue äich sage wird.

23 Un s wird gschähe, wer dän Prophete nit härä wird, der soll vutilgt wäre üs däm Volk."

24 Un alli Prophete vu Samuel a, we vieli au dnohch gschwätzt hän, de hän au den Dag vukindigt.

25 Ihr sin de Buebä vu d Prophete un vum Packt(Abkumme), den Gott gschlosse het mit äire Vädere, als er zue Abraham sait (1. Moses 22,18): "Durch di Gschlecht soll gsegnet wäre alli Velka uf Erde."

26 Fir äich zerscht het Gott si Knecht Jesus gweckt un het nen zue äich gschickt, äich z segne, daß jeda sich umkehrt vu sinere Bosheit.