1 Während sie zum Volk schwätze, kumme zue nene de Prieschter un dr Hauptma vum Tempel un de Sadduzäer,
2 de ärgat(vudroß), daß sie des Volk lehrte un vukindigte an Jesus de Uferschtehig vu d Dote.
3 Un sie lege Hand an sie un len sie gfange bis zum Morge; denn s war scho Obend.
4 Aba vieli vu däne, de des Wort ghärt hän, wäre gläubig; un de Zahl dr Männa schtiegt uf etwa fünfdusig.
5 Als etze dr Morge kummt, vusammle sich ihri Obere un Älteschte un Schriftglehrti in Jerusalem,
6 au Hannas, dr Hohepriester, un Kaiphas un Johannes un Alexander un alli, de vum Hohenpriestergschlecht ware;
7 un sie schtelle sie vor sich un froge sie: Üs wela Kraft odr in welem Name hän ihr des doe?
8 Petrus, voll vum heilige Geischt, sait zue nene: Ihr Obere vum Volk un ihr Älteschte!
9 Wenn ma(mir) hiit vuhert wäre wägä der Wohltat an däm kranke Mensch, durch wen er gsund wore isch,
10 so isch äich un däm ganze Volk Israel kundgmacht: Im Name Jesus Chrischti vu Nazareth, den ihr kriizigt hän, den Gott vu d Dote uferweckt het; durch nen schtoht der do gsund vor äich.
11 Des isch der Schtei (Wackes), vu äich Bäulit rüssgworfe, der zum Eckschtei wore isch.
12 Un in keinem andere isch des Heil, au isch kei andre Name unda däm Himmel d Mensch ge, durch den ma(mir) solle selig wäre.
13 Sie sähn aba d Fraimuet vum Petrus un Johannes un wundre sich; denn sie hän gmerkt, daß sie unglehrti un einfachi Lit ware, un wiße au vu nene, daß sie mit Jesus gsi ware.
14 Sie sähn aba d Mensch, der gsund wore war, bi nene schtoh un wiße nigs dgege z sage.
15 Do heiße sie sie nusgoh üs däm Hohe Rot un vuhandle mitänanda un sage:
16 Was wen ma(mir) mit däne Lit doe? Denn daß ä ächtes Zeiche durch sie gschähe isch, isch alle bekannt, de in Jerusalem huse, un ma(mir) kenne's nit liigne.
17 Aba dmit`s nit witer irießt unda däm Volk, wen ma(mir) ne drohe, daß sie etze zue keinem Mensch in däm Name schwätze.
18 Un sie refe sie un bpfehle ne, nimmi(keinesfalls) z schwätze odr z lehre in däm Name Jesus.
19 Petrus aba un Johannes antworte un sage zue nene: Urdeilt selbscht, ob`s vor Gott recht isch, daß ma(mir) äich me folge als Gott.
20 Mir kenne's jo nit losse, vum däm z schwätze, was ma(mir) gsähne un ghärt hän.
21 Do drohe sie ne un len sie go wägä nem Volk, wel sie nigs finde, was ä Schtrof vudent het; denn alli lobe Gott fir des, was gschähe war.
22 Denn der Mensch war iba vierzig Johr alt, an däm des Zeiche dr Heilig gschähe war.
23 Un als ma sie go lo het, kumme sie zue d Ihre un vuzehle, was de Hohenpriester un Älteschte zue nene gsait hän.
24 Als sie des ghärt hän, erhebe sie ihri Schtimm imetig zue Gott un sage: Herr, dü hesch Himmel un Erde un des Meer un alles, was drin isch, gmacht,
25 dü hesch durch d heilige Geischt, durch des Mul (Gosch) unsares Vadas (Babbe) David, vu dinem Knecht, gsait (Psalm 2,1.2): "Wurum tobe de Heide, un de Velka nähmä sich vor, was umsunscht isch?
26 De Kenig dr Erde träte zsämme, un de Firschte vusammle sich gege d Herrn un si Chrischtus."
27 Gwiß, sie hän sich vusammelt in dr Schtadt gege di heilige Knecht Jesus, den dü gsalbt hesch, Herodes un Pontius Pilatus mit d Heide un d Schtämm Israels,
28 z doe, was di Hand un di Rotschluß zvor bschtimmt het, daß ses gschähe soll.
29 Un etze, Herr, lueg a ihr Drohe un gib dine Knecht, mit allem Fraimuet zue schwätze di Wort;
30 streck di Hand üs, daß Heilige un Zeiche un Wunda gschähe durch d Name vu dinem heilige Knecht Jesus.
31 Un als sie bätet hän, wackelt(erbebt) d Platz, wo sie vusammelt ware; un sie wäre alli vum heilige Geischt erfillt un schwätze des Wort Gottes mit Fraimuet.
32 De Lit vu d Gläubige aba ware ei Herz un ei Seele; au nit eina het vu sinene Gabe gsait, daß ses si wär, sundern s war ne alles gmeinsam.
33 Un mit großa Kraft beziigte de Aposchtel de Uferschtehig vum Herrn Jesus, un großi Gnade war bi nene alle.
34 S war au keina unda ne, der Mangel het; denn wer vu nene Äcker odr Hiisa bsäße het, vukauft sie un bringt des Geld fir des Vukaufte
35 un legt`s d Aposchtel vor d Feß; un ma git jedem, was sa(er) nedig het.
36 Josef aba, der vu d Aposchtel Barnabas gnennt wird - des heißt ibasetzt: Bue vum Troscht -, ä Levit, üs Zypern gebürtig,
37 der het ä Acka un vukauft nen un bringt des Geld un legt`s d Aposchtel vor d Feß.