1 So vumahn i(ich) äich etze, i(ich), dr Gfangeni in däm Herrn, daß ihr dr Bruefig wert läbä, mit der ra(ihr) bruefe sin,
2 in alli Demuet un Sanftmuet, in Geduld. Ertrage eina d andere in Lebi (Liebe)
3 un sin druf üs, z wahre des Eins si im Geischt durch des Band vum Friede:
4 EI Leib (Ranze) un EI Geischt, we ihr au bruefe sin zue EINA Hoffnig äira Bruefig;
5 EI Herr, EI Glaube, EI Daufi;
6 EI Gott un Vada (Babbe) vu allene, der do isch iba alles un durch alli un in allem.
7 Jeda aba vu uns(us) isch de Gnade ge nohch rem Maß dr Gabe Chrischti.
8 Drum heißt`s (Psalm 68,19): "Er isch ufgfahre zue d Hechi un het Gfangeni mit sich gfihrt un het d Mensche Gabe ge."
9 Daß sa(er) aba ufgfahre isch, was heißt des andres, als daß sa(er) au nabgfahre isch in de Defi vu d Erde?
10 Der nabgfahre isch, des isch sella, der ufgfahre isch iba alli Himmel, dmit da(er) alles erfillt.
11 Un na(er) het ä baar als Aposchtel igsetzt, ä baar als Prophete, ä baar als Evangelischte, ä baar als Schäfa (Hirte) un Lehra,
12 dmit de Heilige zuegrischtet wäre zum Schaffe am Denscht. Dodurch soll dr Leib (Ranze) Chrischti bäut wäre,
13 bis ma(mir) alli higlange zue dem Eins si im Glaube un s Wisse vum Bue Gottes, zum ganze Ma, zum volle Maß dr Filli Chrischti,
14 dmit ma(mir) nimi klei sin un uns(us) vu jedem Wind eina Lehri bwegä un rummtribe losse durch falschi Spielele vu d Mensche, mit däm sie uns(us) lischtig vufihre.
15 Len uns(us) aba wohr si in dr Lebi (Liebe) un wachse in alli Schtickli zue dem hi, der d Kopf isch, Chrischtus,
16 vu dem üs dr ganze Leib (Ranze) zsämmegfegt isch un ei Glied am andere hängt durch alli Glenk, wodurch jedes Glied des andere undaschtitzt nohch däm Maß vu sinere Kraft un macht, daß dr Leib (Ranze) wachst un sich selbscht ufbäut in dr Lebi (Liebe).
17 So sag i(ich) etze un beziig in däm Herrn, daß ihr nimi läbä derfe, we de Heide läbä fir Nix un wieda Nix.
18 Ihr Vuschtand isch dunkel, un sie sin ganz fremd däm Läbä, des üs Gott isch, durch de Bledheit, de in nene isch, un durch de Vuschtockig in ihrem Herz.
19 Sie sin abgschtumpft un hän sich dr Uswiichs hige, um allaläi dräckigi Sach z tribä in Habgier.
20 Ihr aba hän Chrischtus nit so kenneglernt;
21 ihr hän doch vu nem ghärt un sin in nem undawiese, we d Wohret in Jesus isch.
22 Lege vu äich wäg d alte Mensch mit sinem frehere Wandel, der sich durch trigarischi Luscht zgrund richtet.
23 Wäre naj(nai) aba in äirem Geischt un Sinn
24 un zehn d näje(naie) Mensch a, der nohch Gott gschaffe isch in echte Grechtigkeit un Heiligkeit.
25 Drum den des Lege ab un schwätze d Wohret, jeda mit sinem Nechschte, wel ma(mir) undaänanda Glieda sin.
26 Zirne ihr, so sindige nit; len de Sunne nit iba äirem Zorn (Wuet) undagoh,
27 un gän nit Platz däm Deufel.
28 Wer gschtohle het, der stiehlt nimi, sundern schafft un schafft mit d eigene Händ(Pfode) des netige a(Guet), dmit da(er) däm Bedirftige was abge ka.
29 Len kei füles Gschwätz üs äirem Mul (Gosch) go, sundern schwätze, was guet isch, was ufbäut un was notwendig isch, dmit`s Sege bringt däne, de`s härä.
30 Un mache nit d heilige Geischt Gottes trurig, mit däm ihr vusieglet sin fir d Dag dr Erlesig.
31 Alles Bittere un Grimm un Zorn (Wuet) un Gschrei (Geblär) un Läschtereie sin wiet vu äich samt allem Bese.
32 Sin aba undaänanda fründlig un herze änanda un vugen eina däm andere, we au Gott äich vuge het in Chrischtus.