1 Isch etze bi äich Vumahne in Chrischtus, isch Troscht dr Lebi (Liebe), isch Gmeinschaft vum Geischt, isch herzlichi Lebi (Liebe) un Barmherzigkeit,

2 so mache mi Fräid(Freud) dodurch ganz groß, daß sa ei Sinn hän, glichi Lebi (Liebe) hän, imetig un iträchtig sin.

3 Den nigs üs Eigenutz odr wägä eitla Ehri, sundern in Demuet achte eina d andre hecha als sich selba,

4 un jeda sieht nit uf sini Sache, sundern au uf des, was däm andre dient.

5 Sin so unda äich igschtellt(gsinnt), we`s au dr Gmeinschaft in Chrischtus Jesus recht isch:

6 Der, der in göttlicha Gschtalt war, hebet`s (haltet`s) nit fir ä Vuluscht(Raub), Gott glich z si,

7 sundern git sich selba un nimmt Knechtsgschtalt a, war d Mensche glich un dr Erschinig nohch als Mensch gsähne worde isch.

8 Er het sich selba klei gmacht un war hörig bis zum Dod, soga zum Dod am Kriiz.

9 Drum het nen au Gott hoch gmacht un het nem d Name ge, der iba alle Näme isch,

10 daß in däm Name Jesus sich biige solle alli dera Knie, de im Himmel un uf Erde un unda dr Erde sin,

11 un alli Zunge sage solle, daß Jesus Chrischtus dr Herr isch, zue d Ehri Gottes, vum Vada (Babbe).

12 Eso, mini Liebe, - we ihr alliziit hörig gsi sin, nit ällei wenn i(ich) do war, sundern etzed noh viel me wo i(ich) wäg bin, - schaffet, daß sa selig sin, mit Angscht un Zittere.

13 Denn Gott isch's, der in äich wirkt beides, des das sa`s Wen un des Vollbringe, nohch sinem Wohlgfalle.

14 Den alles ohni Motze un ohni Zwiefel,

15 dmit ihr ohni Tadel un erlich sin, Gottes Kinda, ohni Fehla midde unda nem vudorbene un vukehrte Gschlecht, unda däm ihr schiene als Lechta in dr Welt,

16 dodurch daß sa feschthalte am Wort vum Läbä, ma(mir) zum Ruehm a däm Dag Chrischti, so daß i(ich) nit vugeblich glaufe bi noh vugeblich gschafft ha.

17 Un wenn i(ich) au gopfert wir bi däm Opfa un Gottesdenscht äires Glaube, so fräi i(ich) mi un fräi mi mit äich alle.

18 Dodribar solle ihr äich au fräie un solle äich au mit ma(mir) fräie.

19 Ich hoff aba in däm Herrn Jesus, daß i(ich) Timotheus bald zue äich schicke ka, dmit i(ich) au erquickt wir, wenn i(ich) erfahr, we`s um äich schtoht.

20 Denn i(ich) ha keina, der so ganz in minem Sinn isch, der so herzlich fir äich sorge wird.

21 Denn sie sueche alli des Ihre, nit des, was Jesus Chrischti isch.

22 Ihr aba wiße, daß sa(er) sich bwährt het; denn we ä Kind däm Vada (Babbe) hilft, het da(er) mit ma(mir) däm Evangelium dient.

23 Ihn hoff i(ich) z schicke, sobald i(ich) härä doe, we`s um mi schtoht.

24 Ich vuträu aba in däm Herrn druf, daß au i(ich) selbscht bald kumme ka.

25 Ich ha`s aba fir nedig agsähne, d Brueda Epaphroditus zue äich z schicke, der mi Mitarbeita un Mitschtrieta isch un äich Botschafta un Helfa in minere Not;

26 denn na(er) het nohch äich alle Vulange ka un war def trurig, wel ihr ghärt hän, daß sa(er) krank wore war.

27 Un na(er) war au dodkrank, aba Gott het sich iba nen erbarmt; nit ällei aba iba ihn, sundern au iba mich, dmit i(ich) nit ei Loch (Träuer) um`s andere ha.

28 Ich ha nen etze um so schnella gschickt, dmit ihr nen sähn un wieda frehlich sin un au i(ich) weniger Träuer ha.

29 So nähme nen etze uf im Herrn mit alla Fräid(Freud) un hebet (halte) solchi Mensche in Ehri.

30 Denn wägä d Sach Chrischti isch scha(er) däm Dod so nooch kumme, do er si Läbä nit gschont het, um ma(mir) z diene a äira Statt.