1 Wieda, liebe(lebi) Breda: Fräie(Freuet) äich im Herrn! Daß i(ich) äich imma desselbe schrieb, vudrießt mi nit un macht äich um so gwissa.

2 Nähme äich in acht vor d Hund, nähme äich in acht vor d bese Arbeita, nähme äich in acht vor dr Vuschniedig!

3 Denn ma(mir) sin de Bschniedig, de ma(mir) im Geischt Gottes diene un uns(us) Chrischti Jesus rehme un uns(us) nit vulen uf Fleisch,

4 obwohl i(ich) mi au vum Fleisch rehme kennt. Wenn ä andere meint, er kennt sich uf Fleisch vulo, so kennt i(ich)`s viel me,

5 der i(ich) am achte Dag bschnitte bi, üs däm Volk Israel, vum Schtamm Benjamin, ä Hebräer vu Hebräer, nohch rem Gsetz ä Pharisäer,

6 nohch rem Eifa ä Vufolga dr Gmeinde, nohch dr Grechtigkeit, de des Gsetz fordert, untadelig gsi.

7 Aba was ma(mir) Gwinn war, des ha i(ich) um Chrischti wille fir Schadä gsähne.

8 Sowieso, i(ich) acht`s noh ällei fir Schadä gegeiba dem ibagroße Wisse um Chrischti Jesus, vu minem Herrn. Um sinetwägä isch ma(mir) des alles ä Schadä wore, un i(ich) acht`s fir Dreck, dmit i(ich) Chrischtus gwinn

9 un in nem gfunde wir, daß i(ich) nit mi Grechtigkeit ha, de üs däm Gsetz kummt, sundern de durch d Glaube a Chrischtus kummt, nämlich de Grechtigkeit, de vu Gott däm Glaube zuegrechnet wird.

10 Den wot(möcht) i(ich) erkenne un de Kraft vu sinere Uferschtehig un de Gmeinschaft vu sinene Liede un so sinem Dod gliechgmacht wäre,

11 dmit i(ich) zue d Uferschtehig vu d Dote kumm.

12 Nit, daß ich's scho packt ha odr scho ganz guet bi; i(ich) jag nem aba nohch, ob ich's wohl packe kennt, wel i(ich) vu Chrischtus Jesus packt bi.

13 Mini Breda, i(ich) schätz mi selba noh nit so i, daß ich's packt ha. Eins aba sag i(ich): Ich vugiss, was dhinte isch, un strecke mi üs nohch dem, was do vorne isch,

14 un jag nohch dem vorgschteckte Ziel, däm Siegapräis dr himmlische Bruefig Gottes in Chrischtus Jesus.

15 We vieli etze vu uns(us) ganz guet sin, de len uns(us) so gsinnt si. Un sollte ihr in einem Schtuck andascht denke, so wird äich Gott au des zeige (offenbare).

16 Nur, was ma(mir) scho nabrocht(gschafft) hän, drin len uns(us) au läbä.

17 Folge ma(mir), lebi Breda, un luege uf de, de so läbä, we ihr uns(us) zum Vorbild hän.

18 Denn vieli läbä so, daß i(ich) äich me(oft) vu nene vuzehlt ha, etze aba sag ich's au unda Träne: sie sin Gegna(Feinde) vum Kriiz Chrischti.

19 Ihr End isch d Vudammnis, ihr Gott isch dr Ranze, un ihri Ehri isch in ihra Schand; sie sin irdisch gsinnt.

20 Unsa Birgarecht aba isch im Himmel; woher ma(mir) au d Heiland erwarte, d Herrn Jesus Chrischtus,

21 der unseri billigi(nichtigi) Leiba (Ranze) vuwandle wird, daß sa glich wäre sinem vuherrlichte Leib (Ranze) nohch dr Kraft, mit der ra(er) sich alli Sache folgsam mache ka.