1 Ich sag aba: Solang dr Erbe zklei(unmindig) isch, isch zwische nem un nem Knecht kei Undaschied, obwohl la(er) Herr isch iba alli Sache;

2 sundern na(er) undaschtoht Vormünda un Pflega bis zue dr Ziit, de dr Vada (Babbe) bschtimmt het.

3 So au mir: Als ma(mir) unmindig ware, ware ma(mir) in dr Knechtschaft vu d Mächt dr Welt.

4 Als aba de Ziit erfillt war, schickt Gott si Bue, uf d Welt kumme vu einem Wieb un unda des Gsetz doe,

5 dmit da(er) de, de unda däm Gsetz ware, erlest, dmit ma(mir) de Kindschaft gregä.

6 Wel ihr etze Kinda sin, het Gott d Geischt vu sinem Bue gschickt in unsri Herze, der do reft: Abba, lebe Vada (Babbe)!

7 So bisch dü etze nimi Knecht, sundern Kind; wenn aba Kind, dann(dnoh) au Erbe durch Gott.

8 Aba zue dr Ziit, als ihr Gott noh nit kennt hän, hän ihr däne dent, de in Wohret nit Götta sin.

9 Nohchdem ihr aba Gott agnumme hän, jo vielme noh vu Gott agnumme sin, we drillä ihr äich dann(dnoh) wieda d schwache un mickrigä Mächt zue, däne ihr vu näjem diene wen?

10 Ihr hebe(haltet) bschtimmti Däg i un Monet un Ziit un Johr.

11 Ich fircht fir äich, daß i(ich) villicht vugeblich a äich gschafft ha.

12 Werde doch we i(ich), denn i(ich) wir we ihr, lebi Breda, i(ich) bitt äich. Ihr hän ma(mir) kei Leid doe.

13 Ihr wißt doch, daß i(ich) äich in Schwachheit am Leib (Ranze) des Evangelium predigt ha bim erschtemol.

14 Un obwohl mi leiblichi Schwächi äich ä Aschtoß war, hän ihr mi nit vuachtet odr vor ma(mir) üsgschpuckt, sundern we ä Engel Gottes hän ihr mi ufgnumme, jo we Chrischtus Jesus.

15 Wo sin etze äiri Seligpreisige bliebe? Denn i(ich) beziig äich, ihr hättet, wenn`s meglich gsi wär, äiri Auge üsgrisse un ma(mir) ge.

16 Bin i(ich) denn dmit äich Fäind wore, daß i(ich) äich de Wohret vorhalt?

17 S isch nit recht, we sie um äich schleime; sie wen äich nur vu ma(mir) abschpenschtig mache, dmit ihr um sie schleime solle.

18 Igschmeichelt z wäre isch guet, wenn's im Guete bassiert, un zwar imma un nit nur in wenn i(ich) do bi, wenn i(ich) bi äich bi.

19 Mini lebe Kinda, de i(ich) abamols unda Wehe uf d Welt bring, bis Chrischtus in äich Gschtalt gwinnt! -

20 Ich wot aba, daß i(ich) etzed bi äich wär un mit minere Gosch zue äich schwätze kennt; denn i(ich) bi nit gwiß iba äich.

21 Sage ma(mir), de ihr unda däm Gsetz si wen: Häre ihr des Gsetz nit?

22 Denn`s schtoht gschriebe, daß Abraham zwei Buebä het, eina vu d Magd, d andere vu d Fräie.

23 Aba der vu d Magd isch nohch rem Fleisch ziigt (zeugt) worde, der vu d Fräie aba üs kraft vu d Vuheißig.

24 De Wort hän ä deferi Beditig. Denn de beide Wieba bedite zwei Bündniss: eina vum Berg Sinai, der zue d Knechtschaft fihrt, des isch Hagar;

25 denn Hagar beditet d Berg Sinai in Arabie un isch ä Glichnis fir des jetzige Jerusalem, des mit sinene Kinda in dr Knechtschaft läbt.

26 Aba des Jerusalem, des droben isch, des isch di Fräie; des isch unsri Muetter.

27 Denn s schtoht gschriebe (Jesaja 54,1): "Kasch frehlich si, dü Unfruchtbari, de dü nit gebierscht! Brich in Jubel üs un juchz, de dü nit schwanga bisch. Denn de Isami het viel me Kinda, als de d Ma het."

28 Ihr aba, lebi Breda, sin we Isaak Kinda dr Vuheißig.

29 Aba we zue sella Ziit der, der nohch rem Fleisch ziigt (zeugt) war, den vufolgt, der nohch rem Geischt ziigt (zeugt) war, so goht`s au etzed.

30 Doch was sait de Schrift? "Stoß de Magd üsä mit ihrem Bue; denn dr Bue vu d Magd soll nit erbe mit däm Bue dr Fräie" (1. Moses 21,10).

31 So sin ma(mir) etze, lebi Breda, nit Kinda dr Magd, sundern vu d Fräie.