1 Denn s Gsetz het nur ä Schatte vu d zuekinftige Gabe, nit des Wäse dr Sache selba. Wägä däm ka s de, de opfare, nit fir imma ganz guet mache, do ma alli Johr di gliche Opfa bringe men.

2 Hätt nit sunscht des Opfa ufghert, wenn de, de d Gottesdenscht üsrichte, ei fir allimol sufa wore wäre un sich kei schlecht Gwisse me gmacht hätte iba ihri Sinde?

3 Vielmeh bassiert dodurch all Johr nur ä Erinnerig a d Sinde.

4 Denn s isch unmeglich, durch des Bloet vu Schtier un Böck Sinde wegzneh.

5 Drum sait da(er), wenn na(er) in de Welt kummt (Psalm 40,7-9):"Opfa un Gabe hesch dü nit welle; ä Leib (Ranze) aba hesch dü ma(mir) gschaffe.

6 Brandopfa un Sündopfa gfalle dir nit.

7 Do ha i(ich) gsait: Lueg, i(ich) kummt - im Boech schtoht vu ma(mir) gschriebe -, daß i(ich) doe, Gott, di Wille."

8 Zerst het da(er) gsait: "Opfa un Gabe, Brandopfa un Sündopfa hesch dü nit welle, sie gfalle dir au nit", obwohl sie doch nohch rem Gsetz gopfat wäre.

9 Dann(Dnoh) aba sait da(er): "Lueg, i(ich) kummt, z doe di Wille." Do hebt da(er) des erschte uf, dmit da(er) des zweite isetzt.

10 Nohch däm Wille sin ma(mir) gheiligt ei fir allimol durch des Opfa vum Leib (Ranze) Jesus Christi.

11 Un jeda Priester schtoht Dag fir Dag do un vusieht si Denscht un macht efta(oftmols) di gliche Opfa, de doch nemols de Sinde wägnähme kenne.

12 Der aba het ei Opfa fir de Sinde dorbrocht, un hockt etze fir imma zue d Rechte Gottes

13 un wartet etze, bis sini Gegna(Feinde) zum Schemel vu sinene Feß gmacht wäre.

14 Denn mit einem Opfa het da(er) de fir imma guet gmacht, de gheiligt wäre.

15 Des beziigt uns(us) aba au dr heilige Geischt. Denn nohchdem dr Herr gsait het (Jeremia 31,33.34): "

16 Des isch dr Packt(Abkumme), den i(ich) mit ne schleße will nohch däne Täg", un sait: "I will mi Gsetz in ihri Herze ge un in ihr Sinn (Gmeht) will i(ich)`s schriebe,

17 un ihri Sinde un ihra Ungrechtigkeit will i(ich) nimi denke."

18 Wo aba Vugebig dr Sinde isch, do bruchs kei Opfa me fir de Sinde.

19 Wel ma(mir) denn etze, liebe(lebi) Breda, durch des Bloet Jesus de Fräiheit hän zum Igang in des Heiligtum,

20 den na(er) uns(us) ufdoe het als näji(naii) un lebändige Wäg durch d Vorhang, des isch: durch des Opfa vu sinem Leib (Ranze),

21 un hän ä Hohenpriester iba des Hus Gottes,

22 so len uns(us) nahgoh mit erliche Herze in vollkummene Glaube, aspritzt in unsare Herze un los vum bese Gwisse un gwäsche am Leib (Ranze) mit reinem (sufarem) Wassa.

23 Len uns(us) feschthebä a däm Ziignis dr Hoffnig un nit wakle; denn na(er) isch treu, der sie vuheiße het;

24 un len uns(us) ufänanda achtha un uns(us) ufstachle(areize) zue d Lebi (Liebe) un zue guetem Werk,

25 un nit unsri Vusammlige vulo, we ä baar z doe pflege, sundern änanda vumahne, un des um so me, als sa(ihr) sähn, daß dr Dag kunnt.

26 Denn wenn ma(mir) muetwillig sindige, nohchdem ma(mir) des Wisse iba d Wohret gregt hän, hän ma(mir) etze kei andres Opfa me fir de Sinde,

27 sundern nigs als ä schreckliches Warte uf des Gricht un des gierige Fiir, des d Feind vubrenne(vuzehre) wird.

28 Wenn jemads des Gsetz vum Moses bricht, mueß sa(er) schterbe ohni Erbarme uf zwei odr dräia Ziige hi.

29 Ä weviel härteri Schtrof, meine na(ihr), wird der vudene, der d Bue Gottes mit Feß tritt un des Bloet vum Packt(Abkumme) fir dreckig hebet (haltet), durch des sa(er) doch gheiligt wird, un d Geischt dr Gnade schmäht?

30 Denn ma(mir) kenne sella(den), der gsait het (5. Moses 32,35.36): "D Rache isch mi, i(ich) will vugelte", un nomol: "Dr Herr wird si Volk richte."

31 Schrecklich isch's, in de Händ(Pfode) vum lebändige Gott z flege.

32 Denke aba dr frehere Däg, a däne na(ihr), nohchdem ihr alaichtet wart, erduldet hän ä große Kampf un Läid,

33 indäm na(ihr) zum Deil selba durch Schmähunge un Druck zum Schauschpiel wore sin, zum Deil Gmeinschaft ka hän mit däne, däne so bassiert isch.

34 Denn ihr hän mit d Gfangene glitte un d Raub äira Sache mit Fräid(Freud) erduldet, wel la(ihr) wißt, daß sa(ihr) ä besseri un ewigi Habe hän.

35 Drum werfe äicha Vuträue nit wäg, wel ä großi Blohnig het.

36 Geduld aba hän na(ihr) nedig, dmit da(ihr) d Wille Gottes den un des Vuheißene nähmä.

37 Denn "nur noh ä kleini Wieli, so wird kumme, der do kumme soll, un wird nit lang üsbleibe.

38 Mi Grechte aba wird üs Glaube läbä. Wenn na(er) aba zruckwiecht, het mi Seele kei Gfalle a nem(ihm)" (Habakuk 2,3.4).

39 Mir aba sin nit vu däne, de zruckwieche un vudammt wäre, sundern vu däne, de glaube un d Seele rette.