1 S isch aba dr Glaube ä feschti Zuevasicht uf des, was ma hofft, un ä Nitzwiefle a däm, was ma nit sieht.

2 Durch dän Glaube hän de Vorfahre Gottes Ziignis gregt.

3 Durch d Glaube erkenne ma(mir), daß de Welt durch Gottes Wort gschaffe isch, so daß alles, was ma sieht, üs nigs wore isch.

4 Durch d Glaube het Abel Gott ä bessares Opfa brocht als Kain; sellewäg wird nem beziigt, daß sa(er) Grecht isch, do`s Gott selbscht iba sinene Gabe beziigt; un durch d Glaube schwätzt da(er) noh, obwohl la(er) gschtorbe isch.

5 Durch d Glaube wird Henoch vufrachtet ( wägbrocht), dmit da(er) d Dod nit sieht, un wird nimi gfunde, wel Gott nen vufrachtet ( wägbrocht) het; denn vor sinere Entrückig isch nem beziige worde, daß sa(er) Gott gfalle het.

6 Aba ohni Glaube isch's unmeglich, Gott z gfalle; denn wer zue Gott kumme will, dr mueß glaube, daß sa(er) isch un daß sa(er) däne, de nen sueche, ihr Lohn git.

7 Durch d Glaube het Noah Gott gehrt un de Arche bäut zue d Rettig vu sinem Hus, als sa(er) ä göttliches Wort vunumme het iba des, was ma noh nit sieht; durch d Glaube sait da(er) dr Welt des Urdeil un het ererbt de Grechtigkeit, de durch d Glaube kummt.

8 Durch d Glaube wird Abraham hörig, als sa(er) bruefe wird, in ä Land z zeh, des sa(er) erbe soll; un na(er) zeht üs un wußt nit, wo na(er) hikäme doet.

9 Durch d Glaube isch scha(er) ä Fremdling gsi in däm vuheißene Land we in d Fremdi un gwohnt het da im Zelt mit Isaak un Jakob, d Miterbe dselbe Vuheißig.

10 Denn na(er) het gwartet uf de Schtadt, de ä feschte Grund het, dere Bäumeischta un Schepfa Gott isch.

11 Durch d Glaube gregt au Sara, de unfruchtbar war, Kraft, Nochkumme vorzbringe trotz ihrem Alta; denn sie hebet (haltet) den fir treu, der s vuheiße het.

12 Drum sin au vum einem, däm si Kraft scho vutroknet war, so vieli ziigt (zeugt) worde we d Schterne am Himmel un we dr Sand am Ufa vum Meer, der unzählbar isch.

13 De alli sin gschtorbe im Glaube un hän des Vuheißene nit gregt, sundern s nur vu wietem gsähne un greßt un hän bekannt, daß sie Gäscht un Fremdlinge uf Erde sin.

14 Wenn sie aba des sage, gän sie z vuschtoh, daß sie ä Vadaland (Heimet) sueche.

15 Un wenn sie des Land gemeint hättä, vum däm sie usgzoge ware, hättä sie jo Ziit ka, wieda umzkähre.

16 Etze aba sehnen sie sich nohch nem bessere Vadaland (Heimet), nämlich däm himmlische. Drum schämt sich Gott ihra nit, ihr Gott z heiße; denn na(er) het ne ä Schtadt bäut.

17 Durch d Glaube opfat Abraham d Isaak, als sa(er) vusuecht wird, un git d einzige Bue dohi, als sa(er) scho de Vuheißig gregt het

18 un nem gsait worde war (1. Moses 21,12): "Was vu Isaak schtammt, soll di Gschlecht gheiße wäre."

19 Na(Er) het denkt: Gott ka`s au vu d Dote mache; sellewäg gregt da(er) nen au als Glichnis dfir wieda.

20 Durch d Glaube segnet Isaak d Jakob un d Esau im Blick uf de zuekinftigi Sach.

21 Durch d Glaube segnet Jakob, als sa(er) schtirbt, de beide Buebä Josefs un buckt sich abätend iba de Schpitze vu sinem Schtägä(Schtab).

22 Durch d Glaube schwätzt Josef, als sa(er) schtirbt, vum Üszug dr Israelite un bpfiehlt, was mit sinene Knoche gschähe soll.

23 Durch d Glaube wird Moses, als sa(er) uf d Welt kumme war, dräi Monet vuborge vu sinene Eltere, wel sie sähn, daß sa(er) ä schenes Kind war; un sie firchte sich nit vor rem Kenig si Gebot.

24 Durch d Glaube wot Moses, als sa(er) groß wore war, nimi als Bue vu d Dochta vum Pharao gelte,

25 sundern wot viel leba mit däm Volk Gottes zsämme gschla wäre, als ä Ziitlang d Vordeil vu d Sinde z ha,

26 un hebet (haltet) de Schmach Christi fir größere Richtum als de Schätz vu Ägypte; denn na(er) luegt uf de Belohnig.

27 Durch d Glaube vuloßt da(er) Ägypte un firchtet nit d Zorn (Wuet) vum Kenig; denn na(er) hebet (haltet) sich a den, den na(er) nit sieht, als luegt da(er) nen a.

28 Durch d Glaube hebet (haltet) da(er) des Passa un des Aspritze mit Bloet, dmit dr Vuderba ihri Erstgeburt nit arihrt.

29 Durch d Glaube gehn sie durchs Rote Meer we iba trockenes Land; des vusuechte de Ägypter au un sin vusofe.

30 Durch d Glaube flege de Muure Jerichos, als Israel siebä Däg um sie rumzoge war.

31 Durch d Glaube kummt de Hure Rahab nit mit d Unfolgsamen um, wel sie de Kundschafta fründlig ufgnumme het.

32 Un was soll i(ich) noh me sage? D Ziit wird ma(mir) z kurz, wenn i(ich) vuzehle soll vu Gideon un Barak un Simson un Jeftah un David un Samuel un d Prophete.

33 De hän durch d Glaube Königriech bezwunge, Grechtigkeit geebt, Vuheißige (Vuschpreche) gregt, Löwe s Mul gschtopft,

34 un vum Fiir d Kraft üsglescht, sin dr Schärfi vum Schwert gflohe, üs dr Schwächi zue Kräfte kumme, sin stark wore im Kampf un hän fremdi Heere in d Flucht gschla.

35 Wieba hän ihri Dote durch Uferschtehig wiedagregt. Anderi aba sin gemartert worde un hän d Fräiheit nit agnumme, dmit sie de Uferschtehig, de bessa isch, gregä(erlange).

36 Anderi hän Schpott un Geißelung glitte, dzue Fessle un Gfängnis (Loch).

37 Sie sin gschteinigt, vusägt, durchs Schwert umbrocht worde; sie sin rumzoge in Schafspelze un Ziegefälle; sie hän Mangel, Vufolgig, Mißhandlige erduldet.

38 De(Sie), dere de Welt nit wert war, sin umhergirrt in Wüschte, uf Berge, in Höhle un Erdlecher.

39 De alli hän durch d Glaube Gottes Ziignis gregt un doch nit gregt, was vuheiße war,

40 wel Gott ebis Besseres fir uns(us) vorgesähne het; denn sie soll nit ohni uns(us) fertig gmacht wäre.