1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)

2 Säll war im Afang bi Gott.

3 Alli Sache sin durch säll gmacht, un ohni säll isch nigs gmacht, was gmacht isch. *

4 In däm war des Läbä, un des Läbä war des Lecht dr Mensche.

5 Un des Lecht schient ins Dunkle, uns(us) Dunkle het's nit packt (blickt).

6 S war ä Mensch, vu Gott gschickt, der hieß Johannes.

7 Der kummt zum Ziignis, um vum Lecht z schwätze, dmit sie alli durch nen glaube.

8 Er war nit des Lecht, sundern na(er) soll vuzehle vum Lecht.

9 Des war des echte Lecht, des alli Mensche alaichtet, des in d Welt kumme sollt.

10 Er war in d Welt, un d Welt isch durch nen gmacht; aba d Welt het nen nit erkennt.

11 Er kummt in si Bsitz; un Sini nähmä nen nit uf.

12 We vieli nen aba ufnähme, däne git er Macht, Gottes Kinda z wäre, däne, de an si Name glaube,

13 de nit üs däm Bloet noh üs däm Wille vum Fleisch noh üs däm Wille vumä Ma, sundern vu Gott uf d Welt kumme sin.

14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.

15 Johannes git Ziignis vu nem un rueft: Des war´s, vum däm i(ich) gsait ha: Nohch ma(mir) wird kumme, der vor ma(mir) gsi isch; denn na(er) war vor ma(mir) do.

16 Un vu sinere Massig(Fülle) hän ma(mir) alli gnumme Gnade um Gnade.

17 Denn des Gsetz isch durch Moses ge; d Gnade un Wohret isch durch Jesus Chrischtus wore.

18 Nemad het Gott je gsähne; dr Einzige Bue, der uf fem Vada (Babbe) sinem Schoß isch, der het nen uns(us) vukindigt.

19 Un des isch des Ziignis vum Johannes, als d Jude zue nem schickte Prieschter un Leviten vu Jerusalem, daß sie nen froge: Wer bisch dü?

20 Un na(er) vukindigt un legt nit, un na(er) het gsait: Ich bi nit dr Chrischtus.

21 Un sie froge nen: Was dann(dnoh)? Bisch dü Elia? Er sait: Ich bi's nit. Bisch dü dr Prophet? Un na(er) sait: Nei.

22 Do sag sie zue nem: Wer bisch dü dann(dnoh)? daß ma(mir) Antwort ge däne, de uns(us) gschickt hän. Was saisch dü vu dir selba?

23 Er sait: "Ich bi ä Schtimm vumä Prediga in dr Wüschte: Ebnet d Wäg vum Herrn!", we dr Prophet Jesaja gsait het (Jesaja 40,3).

24 Un sie ware vu d Pharisäer gschickti,

25 un sie froge nen un sage zue nem: Wurum daufsch dü denn, wenn dü nit dr Chrischtus bisch noh Elia noh dr Prophet?

26 Johannes git zantwort ne un sait: Ich dauf mit Wassa; aba na(er) isch midde unda äich ku, den na nit kennt.

27 Der wird nohch ma(mir) kumme, un i(ich) bi nit wert, daß i(ich) sini Schuehreme les.

28 Des isch bassiert in Betanien gegeiba vum Jordans, wo Johannes dauft het.

29 Am nägschte Dag sieht Johannes, daß Jesus zue nem kummt, un sait: Luege, des isch Gottes Lamm, des dr Welt Sinde trait!

30 Der isch's, vu däm i(ich) gsait ha: Nohch ma(mir) kummt ä Ma, der vor ma(mir) gsi isch, denn na(er) war vor ma(mir).

31 Un i(ich) ha nen nit kennt. Aba dmit da(er) Israel zeigt (offenbart) wird, drum bi i(ich) kumme, z daufe mit Wassa.

32 Un Johannes bezigt un sait: Ich ha gsäh, daß dr Geischt rabgfahre isch we ä Dube vum Himmel un bliebt uf fem.

33 Un i(ich) ha nen nit kennt. Aba der mi gschickt het, z daufe mit Wassa, der het zue ma(mir) gsait: Uf wen dü siehsch d Geischt rabfahre un uf fem bliebe, der isch's, der mit däm heilige Geischt dauft.

34 Un i(ich) ha´s gsähne un beziig: Des isch Gottes Bue.

35 Am nägschte Dag schtoht Johannes abamols do un zwei vu sinene Jinger;

36 un als sa(er) Jesus vorbigo sieht, sait da(er): Lueg, des isch Gottes Lamm!

37 Un de zwei Jinger hän nen ghärt schwätze un folge Jesus nohch.

38 Jesus aba drillt sich um un sieht sie nohchfolge, un sait zue nene: Was sueche ihr? De aba sage zue nem: Rabbi - des heißt ibasetzt: Meischta -, wo isch di Herberge?

39 Er sait zue nene: Kumme un luege! Sie kumme un sähn's un bliebe dän Dag bi nem. S war aba um di zehnti Schtund.

40 Eina vu däne zwei, de Johannes ghärt hän un Jesus nohchgange ware, war Andreas, d Brueda vum Simon Petrus.

41 Der findet zerscht si Brueda Simon un sait zue nem: Mir hän d Messias gfunde, des heißt ibasetzt: dr Gesalbte.

42 Un na(er) fihrt nen zue Jesus. Als Jesus nen sieht, sait da(er): Dü bisch Simon, dr Bue vum Johannes; dü sollsch Kephas heiße, des heißt ibasetzt: Fels.

43 Am nägschte Dag wot Jesus nohch Galiläa go un findet Philippus un sait zue nem: Folg ma(mir) nohch!

44 Philippus aba war üs Betsaida, üs d Schtadt vum Andreas un Petrus.

45 Philippus findet Nathanael un sait zue nem: Mir hän nen gfunde, (d) vu däm Moses im Gsetz un de Prophete gschriebe hän, Jesus, Josef si Bue, üs Nazareth.

46 Un Nathanael sait zue nem: Was ka üs Nazareth Guetes kumme! Philippus sait zue nem: Kumm un lueg!

47 Jesus sieht Nathanael kumme un sait vu nem: Lueg, ä rechte Israelit, in däm kei Falsch isch.

48 Nathanael sait zue nem: Woher kennsch dü mi? Jesus git zantwort un sait zue nem: Noh bvor Philippus di gruefe het, als dü unda däm Fiegebaum warsch, ha i(ich) di gsähne.

49 Nathanael git zantwort nem: Rabbi, dü bisch Gottes Bue, dü bisch dr Kenig vu Israel!

50 Jesus git zantwort un sait zue nem: Dü glaubsch, wel i(ich) dir gsait ha, daß i(ich) di gsähne ha unda däm Fiegebaum. Dü wirsch noh Greßeres als des äh.

51 Un na(er) sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ihr den d Himmel uff säh un d Engel Gottes nuf- un rabfahre iba däm Menschebue.