1 S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta.

2 Maria aba wars, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank.

3 Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb(lieb) hesch, liet krank do.

4 Als Jesus des ghärt het, sait da(er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird.

5 Jesus aba het Marta leb(lieb) un ihri Schweschta un Lazarus.

6 Als sa etze ghärt het, daß sa(er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war;

7 dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns(us) wieda nohch Judäa ze!

8 Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze?

9 Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt.

10 Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem.

11 Des het da gsait, un dnoh sait da(er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ(Freund), schloft, aba i(ich) gang hi, nen ufzwecke.

12 Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem.

13 Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss).

14 Do hets ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe;