1 Des ha i(ich) zue äich gsait, dmit ihr nit wäggehn (abfallt).

2 Sie wäre äich üs dr Synagoge (Gotteshus) üsschtoße. S kummt aba de Ziit, daß, wer äich umbringt, meine wird, er doet Gott ä Denscht dmit.

3 Un des wäre sie nit dorum doe, sundern wel sie nit mi Vada (Babbe) nohch mich kenne.

4 Aba des ha i(ich) zue äich gsait, dmit, wenn ihri Schtund kumme wird, ihr dra denkt, daß ich's äich gsait ha. Am Afang aba ha i(ich)`s äich nit gsait, denn i(ich) war jo bi äich.

5 Etze aba gang i(ich) hi zue dem, der mi gschickt het; un nemads vu äich frogt mi: Wo gohsch dü hi?

6 Doch wel i(ich) des zue äich gsait ha, isch aicha Herz arg Trurig.

7 Aba i(ich) sag äich d Wohret: S isch guet fir äich, daß i(ich) wäggang. Denn wenn i(ich) nit wäggang, kummt d Treschta nit zue äich. Wenn i(ich) aba gang, will i(ich) nen zue äich schicke.

8 Un wenn na(er) kummt, wird da d Welt d Auge ufdoe iba d Sinde un iba d Grechtigkeit un iba s Gricht;

9 iba d Sinde: wel sie nit a mi glaube; iba

10 d Grechtigkeit: wel i(ich) zum Vada (Babbe) gang un ihr mi etze nit sähn

11 iba des Gricht: wel d Firscht dr Welt grichtet isch.

12 Ich ha äich noh viel z sage; aba ihr kennt`s etzed nit vutrage.

13 Wenn aba sella, d Geischt dr Wohret, kumme wird, wird da(er) äich in alli Wohret leite. Denn na(er) wird nit üs sich selba schwätze; sundern was sa härä wird, des wird da schwätze, un was schbeda isch, wird da äich vukündige.

14 Er wird mich vuherrliche; denn vum Mir wird er's nähmä un äich vukündige.

15 Alles, was d Vada (Babbe) het, des isch mi. Drum ha i(ich) gsait: Er wird's vum Mir nähmä un äich vukündige.

16 Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nimi säh un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh.

17 Do sage ä baar vu sinene Jinger undaänanda: Was beditet des, was sa(er) zue uns(us) sait: Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh; un: Ich gang zum Vada (Babbe)?

18 Do sage sie: Was beditet des, was sa sait: Nohch ä kleini Wieli? Mir wisse nit, was sa schwätzt.

19 Do het Jesus gmerk, daß sie nen froge wen, un sait zue nene: Wurum froge ihr äich undaänanda, daß i(ich) gsait ha: Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh?

20 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ihr wäre hiile un klage, aba d Welt wird sich fräie; ihr wäre trurig si, doch äiri Trurigkeit soll in Fräid(Freud) vuwandlet wäre.

21 Ä Wieb, wenn sie gebiert, so het sie Weh (Schmerz), denn ihri Schtund isch kumme. Wenn sie aba des Kind uf d Welt brocht het, denkt sie nimi an d Angscht um dr Fräid(Freud) wägä, daß ä Mensch uf d Welt kumme isch.

22 Un au ihr hän etze Trurigkeit; aba i(ich) will äich wiedasäh, un aicha Herz soll sich fräie, un äiri Fräid(Freud) soll nemads vu äich nähmä.

23 An däm Dag wäre na mich nigs froge. Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr d Vada (Babbe) um ebis bitte den in minem Name, wird er's äich ge.

24 Sunscht hän ihr um nigs gfrogt in minem Name. Bitte, so das ihr nähmä, daß äiri Fräid(Freud) ganz guet isch.

25 Des ha i(ich) äich in Bilda gsait. S kummt de Ziit, daß i(ich) nigs me in Bilda mit äich schwätze doe, sundern äich fräi üsä vukündig vu minem Vada (Babbe).

26 An däm Dag den ihr bitte in minem Name. Un i(ich) sag äich nit, daß i(ich) d Vada (Babbe) fir äich bitte will;

27 denn er selbscht, d Vada (Babbe), het äich leb(lieb), wel ihr mich liebt (leb hän) un glaube, daß i(ich) vu Gott üsgange bi.

28 Ich bi vum Vada (Babbe) üsgange un in de Welt kumme; i(ich) vuloss de Welt wieda un gang zum Vada (Babbe).

29 Do sage zue nem sini Jinger: Lueg, etze schwätzesch dü fräi üsä un nimi in Bilda.

30 Etze wisse ma, daß dü alli Sach weisch un bruchsch des nit, daß di jemads frogt. Drum glaube ma(mir), daß dü vu Gott üsgange bisch.

31 Jesus git ne zantwort: Etze glaube na?

32 Lueg, s kummt de Schtund un isch scho do, daß ihr vudeilt wäre, jeda in des Sine (heim goht), un mich ällei len. Aba i(ich) bi nit ällei, denn d Vada (Babbe) isch bi ma(mir).

33 Des ha i(ich) mit äich gsait, dmit ihr in ma(mir) Friede hän. In d Welt hän na Angscht; aba sin froh, i(ich) ha d Welt ibawunde (bsiegt).