21 Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.

22 Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,

23 dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.

24 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit ins Gricht, sundern na(er) isch vum Dod zum Läbä durigange.

25 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

26 Denn we d Vada (Babbe) des Läbä het in sich selba, so het da(er) au däm Bue ge, des Läbä z ha in sich selba;

27 un na(er) het nem Vollmacht ge, des Gricht z mache (hebe, halte), wel la(er) d Menschebue isch.

28 Wundere äich dodriba nit. Denn s kummt de Schtund, in der alli, de in d Gräber sin, sini Schtimm härä wäre,

29 un wäre voekumme, de wo Guetes doe hän, zue d Uferschtehig zum Läbä, de wo aba Beses doe hän, zue d Uferschtehig zum Gricht.

30 Ich ka nigs vu ma(mir) üs doe. We i(ich) her, so richte i(ich), un mi Gricht isch Grecht; denn i(ich) suech nit mi Wille, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

31 Wenn i(ich) vu ma(mir) selbscht ziige bi, so isch mi Ziignis nit wohr.