6 Des het da gsait, um ne z prefe; denn na(er) het wohl gwißt, was sa doe wot.

7 Philippus git nem zantwort: Fir zweihundat Silbagrosche Brot isch nit gnoe fir sie, dmit jeda ä weng gregt.

8 Do sait eina vu sinene Jinger, d Andreas, dr Brueda vum Simon Petrus:

9 S isch ä Kind do, des het fünf Gerschtebrot un zwei Fisch; aba was isch des fir so vieli?

10 Jesus aba sait: Len de Lit sich lagere. S war aba viel Gras an däm Platz. Do lagrete sich etwa fünfdusig Männa.

11 Jesus aba nimmt de Brot, dankt un git sie däne, de sich glagret hän; gnau so au vu d Fisch, soviel sie wen.

12 Als sie aba satt ware, sait da(er) zue sinene Jinger: Sammle di ibrige Brocke uf, dmit nigs umkummt (vudorbe wird).

13 Do sammle sie un fillä vu d fünf Gerschtebrot zwöelf Kerb mit Brocke, de däne ibrigbliebe sin, de gässä hän.