1 Jesus aba goht zum Elberg.

2 Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na(er) het sich anekockt un lehrt sie.

3 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi

4 un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.

5 Moses aba het uns(us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?

6 Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.

7 Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.

8 Un na(er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.

9 Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.

10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?

11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.

12 Do schwätzt Jesus abamols zue nene un sait: Ich bi des (d) Lecht dr Welt. Wer ma(mir) nachfolgt, der wird nit wandle im Dunkle, sundern wird des Lecht vum Läbä ha.

13 Do sage d Pharisäer zue nem: Dü gibsch Ziignis vu dir selbscht; di Ziignis isch nit wohr.

14 Jesus git zantwort un sait zue nene: Au wenn i(ich) vu ma(mir) selbscht ziig, isch mi Ziignis wohr; denn i(ich) weiß, woher i(ich) kumme bi un wohi i(ich) gang; ihr aba wißet nit, woher i(ich) kumm odr wohi i(ich) gang.

15 Ihr richte nohch rem Fleisch, i(ich) richt nemads.

16 Wenn i(ich) aba richt, so isch mi Richte Grecht; denn i(ich) bi's nit ällei, sundern i(ich) un d Vada (Babbe), der mi gschickt het.

17 Au schtoht in äirem Gsetz gschriebe, daß zweier Mensch Ziignis wohr isch.

18 Ich bi's, der vu sich selbscht ziigt (zeugt); un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, ziigt (zeugt) au vu ma(mir).

19 Do froge sie nen: Wo isch di Vada (Babbe)? Jesus git zantwort: Ihr kennt mi nit noh mi Vada (Babbe); wenn ihr mi kenne dätet, so däte na au mi Vada (Babbe) kenne.

20 De Wort het Jesus an däm Gotteskaschte gschwätzt, als sa(er) glehrt het im Tempel; un nemads het nen packt, denn sini Schtund war noh nit kumme.

21 Do sait Jesus abamols zue nene: Ich gang wäg, un ihr den mi sueche un in äira Sinde schterbe. Wo i(ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.

22 Do sage d Jude: Will er sich denn selbscht umbringe, daß sa(er) sait: Wohi i(ich) gang, do kennt ihr nit hikumme?

23 Un na(er) sait zue nene: Ihr sin vu unde her, i(ich) bi vu obe her; ihr sin vu d Welt, i(ich) bi nit vu d Welt.

24 Drum ha i(ich) äich gsait, daß ihr schterbe den in äire Sinde; denn wenn ihr nit glaube den, daß i(ich)`s bi, den na schterbe in äire Sinde.

25 Do froge sie nen: Wer bisch dü denn? Un Jesus sait zue nene: Zerst des, was i(ich) äich au sag.

26 Ich ha viel vu äich z sage un z richte. Aba der mi gschickt het, isch wohr, un was i(ich) vu nem ghärt ha, des sag i(ich) zue d Welt.

27 D Lit vuschten aba nit, daß sa zue nene vum Vada (Babbe) schwätzt.

28 Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr d Menschebue hoch hebe den, dann(dnoh) wäre na erkenne, daß i(ich)`s bi un nigs vu ma(mir) selba doe, sundern, we mi d Vada (Babbe) glehrt het, so schwätz i(ich).

29 Un der mi gschickt het, isch mit ma(mir). Er losst mi nit ällei; denn i(ich) doe alliziit, was nem gfallt.

30 Als sa(er) des gsait het, glaube vieli a nen.

31 Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger

32 un den d Wohret erkenne, un d Wohret wird äich fräi mache.

33 Do antworte sie nem: Mir sin Abrahams Kinda un sin nemols jemandes Knecht gsi. We saisch dü dann(dnoh): Ihr sollet fräi wäre?

34 Jesus git ne zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer Sindige doet, der isch dr Sinde Knecht.

35 D Knecht bliebt nit ewig im Hus; dr Bue bliebe ewig.

36 Wenn äich etze d Bue fräi macht, so sin na wirklich fräi.

37 Ich weiß wohl, daß ihr Abrahams Kinda sin; aba ihr suecht mi umzbringe, denn mi Wort findet bi äich kei Platz.

38 Ich sag, was i(ich) vu minem Vada (Babbe) gsähne ha; un ihr den, was ihr vu äirem Vada (Babbe) ghärt hän.

39 Sie antworte un sage zue nem: Abraham isch unsa Vada (Babbe). Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr Abrahams Kinda wäret, so dätt da Abrahams Werke.

40 Etze aba sueche na mi umzbringe, ä Mensch, der äich d Wohret gsait het, we i(ich) sie vu Gott ghärt ha. Des het Abraham nit doe.

41 Ihr den de Werke vu äirem Vada (Babbe). Do sage sie zue nem: Mir sin nit unehelich uf d Welt kumme ; ma(mir) hän ä Vada (Babbe): Gott.

42 Jesus sait zue nene: Wär Gott aicha Vada (Babbe), so däteda mich liebe; denn i(ich) bi vu Gott üsgange un kumm vu nem; denn i(ich) bi nit vu selbscht kumme, sundern na(er) het mi gschickt.

43 Wurum vuschtehn ihr denn mi Schproch nit? Wel la mi Wort nit härä kennt!

44 Ihr hän d Deufel zum Vada (Babbe), un nohch äirem Vada (Babbe) sinere Luscht wen na läbä. Der isch ä Mörda vu Afang a un schtoht nit in d Wohret; denn d Wohret isch nit in nem. Wenn er Lüge schwätzt, so schwätzt da üs sem Eigene; denn na isch ä Vulogene (Lugebaitel) un dr Vada (Babbe) vum Lege.

45 Wel i(ich) aba d Wohret sag, glaube na ma(mir) nit.

46 (d) Wer vu äich ka mi eina Sinde wägä azeige? Wenn i(ich) aba d Wohret sag, wurum glaube na ma(mir) nit?

47 Wer vu Gott isch, der härt Gottes Wort; ihr härt nit, wel la nit vu Gott sin.

48 Do antwortete d Jude un sage zue nem: Sage ma nit mit Recht, daß dü ä Samariter bisch un ä bese Geischt hesch?

49 Jesus git zantwort: Ich ha kei bese Geischt, sundern i(ich) ehr mi Vada (Babbe), aba ihr vuwert ma(mir) d Ehri.

50 Ich suech nit mi Ehri; s isch aba eina, der sie suecht, un na(er) richtet.

51 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit säh in Ewigkeit.

52 Do sage d Jude zue nem: Etze erkenne ma, daß dü ä bese Geischt hesch. Abraham isch gschtorbe un d Prophete, un dü saisch: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit schmeckä in Ewigkeit.

53 Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Abraham, der gschtorbe isch? Un d Prophete sin gschtorbe. Was machsch dü üs dir selbscht?

54 Jesus git zantwort: Wenn i(ich) mich selba ehr, so isch mi Ehri nigs. S isch aba mi Vada (Babbe), der mi ehrt, vu däm ihr sage: Er isch unsa Gott;

55 un ihr kennt nen nit; i(ich) aba kenn nen. Un wenn i(ich) sage wot: Ich kenn nen nit, so wird i(ich) ä Vulogene (Lugebaitel), we ihr sin. Aba i(ich) kenn nen un halt si Wort.

56 Abraham, äich Vada (Babbe), war froh, daß sa(er) mi Dag säh soll, un na(er) het nen gsäh un freut sich.

57 Do sage d Jude zue nem: Dü bisch noh nit fuchzig Johr alt un hesch Abraham gsähne?

58 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ehe Abraham war, bi i(ich).

59 Do hebe sie Schtei (Wackes) uf, um uf nen z werfe. Aba Jesus vuschteckt sich un goht zum Tempel üsä.