1 Dnohch het sich dr Herr anekockt witeri zweiesiebzig Jinger üszsörä un schickt sie zwei un zwei vor sich her in alli Schtädt un Derfa (Käffa), wohi er go wot,
2 un sait zue nene: D Ernt isch groß, dr Arbeita aba sin wenig. Drum bittet das d Herrn vu dr Ernt, daß er Arbeita üssendet in sini Ernte.
3 Gehn hi; luege, i(ich) schick äich we Lämma midde unda d Wölf.
4 Trage kei Geldbiidel bi äich, keini Daschä un keini Schoeh, un greßt nemads undawägs.
5 Wenn ihr in ä Hus kummt, sage zerscht: Friede däm Hus!
6 Un wenn dert ä Kind vum Friede isch, so wird aicha Friede uf nem ruehe; wenn aba nit, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende.
7 In demselbe Hus aba bliebe, ässä un trinke, was ma äich git; denn ä Arbeita isch si Lohn wert. Ihr sollt nit vu einem Hus zum andere go.
8 Un wenn ihr in ä Schtadt kummt, un sie äich ufnähmä, dann(dnoh) ässä, was äich vorgsetzt wird,
9 un heilt die Kranke, de dert sin, un sage ne: S Rich Gottes isch nooch zue äich kumme.
10 Wenn ihr aba in ä Schtadt kummt, un sie äich nit ufnähmä, so gehn üsä uf ihri Schtroße un sage:
11 Au d Schtaub üs äira Schtadt, der sich an unsre Feß ghängt het, schittle ma(mir) ab uf äich. Doch solle na wisse: s Rich Gottes isch nooch herkumme.
12 Ich sag äich: S wird Sodom bessa go an däm Dag als däre Schtadt.
13 Weh dir, Chorazin! Weh dir, Betsaida! Denn wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon gschähe, we sie bi äich gschähe sin, sie het längscht in Sack un Asche gsässä un Buße doe.
14 Doch s wird Tyrus un Sidon bessa ergoh im Gricht als äich.
15 Un dü, Kapernaum, we dü bis zum Himmel erhoben worde bisch? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre.
16 Wer äich härt, der härt mich; un wer äich vuachtet, der vuachtet mich; wer aba mich vuachtet, der vuachtet den, der mich gschickt het.
17 De Zweiesiebzig aba kumme zruck voll Fräid(Freud) un sage: Herr, au die bese Geischta sin uns(us) folgsam in dinem Name.
18 Er sait aba zue nene: Ich ha d Sadan gsähne vum Himmel flege we ä Blitz.
19 Luege, i(ich) ha äich Macht ge, z träte uf Schlange un Skorpione, un Macht iba alli Gwalt vum Fäind; un nigs wird äich schade.
20 Doch doriba freuet äich nit, daß äich de Geischta folgsam sin. Fräie(Freuet) äich aba, daß äiri Name im Himmel agschriebe sin.
21 Zue der Schtund freut sich Jesus im heilige Geischt un sait: Ich lob di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Weise un Schlaue vuborge hesch un hesch s d Unmindige zeigt (offenbart). Jo, Vada (Babbe), so het`s dir gfalle.
22 Alles isch ma(mir) ibage vu minem Vada (Babbe). Un nemads weiß, wer dr Bue isch, als nur dr Vada (Babbe), noh, wer dr Vada (Babbe) isch, als nur dr Bue un wäm s dr Bue zeige (offenbare) will.
23 Un na(er) drillt sich zue sinene Jinger um un sait zue nene alle: Selig sin de Auge, de sähn, was ihr sähn.
24 Denn i(ich) sag äich: Vieli Prophete un Kenig wodä säh, was ihr agluegt hän, un hän's nit gsähne, un häre, was ihr ghärt hän, un hän's nit ghärt.
25 Un lueg, do schtoht ä Schriftglehrte uf, vusuecht nen un sait: Meischta, was mueß i(ich) doe, daß i(ich) des ewige Läbä greg (ererbe)?
26 Er aba sait zue nem: Was schtoht im Gesetz gschriebe? Was liesesch dü?
27 Er git zantwort un sait: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele, vu alle Kräfte un vu ganzem Gmet, un di Nächschte we dich selbscht" (5. Moses 6,5; 3. Moses 19,18).
28 Er aba sait zue nem: Dü hesch recht gantwortet; doe des, so wirsch dü läbä.
29 Er aba wot sich selbscht guet schtellä un sait zue Jesus: Wer isch denn mi Nächschte?
30 Do git Jesus antwort un sait: S war ä Mensch, der goht vu Jerusalem nab nohch Jericho un flegt unda d Raiba (Deb, Vubrecha); de zen nen üs un schle nen un mache sich dvu un len nen halbdot liege.
31 Ä Prieschter isch aba di selbi Schtroß abezoge; un als er nen sieht, goht er vorbi.
32 genau so au ä Levit: als er zue dr Schtell kummt un nen sieht, goht er vorbi.
33 Ä Samariter aba, der uf dr Reise war, kummt dohi; un als er nen sieht, jammat`s nen;
34 un er goht zue nem, gießt El un Wi uf sini Wunde un vubindet sie, hebt nen uf si Tier un bringt nen in ä Herberge un vusorgt nen.
35 Am nägschte Dag zeht er zwei Silbagrosche üsä, git sie däm Wirt un sait: Vusorg nen; un wenn dü me üsgibscht, will i(ich) dir's zahle, wenn i(ich) wiedakumm.
36 Wer vu däne draie, meinsch dü, isch dr Nächste gsi däm, der unda d Raiba (Deb, Vubrecha) gflogä war?
37 Er sait: Der d Barmherzigkeit a nem doet het. Do sait Jesus zue nem: So gang hi un doe`s gnau so!
38 Als sie aba witazen, kummt er in ä Dorf (Kaff). Do war ä Wieb mit Name Marta, de nimmt nen uf.
39 Un sie het ä Schweschta, de hieß Maria; de het sich anekockt sich däm Herrn z Feß un härt sinene Gschichte zue.
40 Marta aba macht sich viel z schaffe, um ne z diene. Un sie kunnt dzue un sait: Herr, frogsch dü nit dnohch, daß mich mi Schweschta ällei diene losst? Sag ihrä doch, daß sie ma(mir) helfe soll!
41 Der Herr aba git zantwort un sait zue ihr: Marta, Marta, dü hesch vieli Sorge un Meh.
42 Eins aba isch not. Maria het des guete Deil gwählt; des soll nit vu ihrä gnumme wäre.